druga Hekate /BTS

52

-A ty niezbyt mądry jak na kogoś z twoimi możliwościami..

-Dziękuję za komplement ale wolę jak mówią na mnie „szalony", albo w ostateczności „psychiczny".

-Serio uważasz że jesteś geniuszem? Poświęcać dziewczynę którą potajemnie kochasz od pierwszej klasy.

-Nie umrze. Wiem to. Znam Demetrię dość długo żeby wiedzieć takie rzeczy. -Yoongi nie dał się wyprowadzić z równowagi.

-Jej serce bije zbyt wolno żeby się obudziła. Nie przemyślałeś tego chyba do końca. Zabiłeś ją. -ostatnie zdanie wysyczała przez zęby z nienawiścią.

-Nie pozwolisz jej umrzeć. -zakpił.

-Czyżby? -dziewczyna znów opadła do wanny tak, że wystawała tylko głowa i szyja po czym tajemnicza postać opuściła ciało Demetrii i stanęła obok. Ciało w wannie zaczęło mieć lekkie drgawki, a przed Yoongim stanęła dosłownie sklonowana starsza wersja Demetrii, tyle że jej skóra oraz włosy były granatowe. -Dalej uważasz że twoja przyjaciółka sobie poradzi? Ty i twoja pewność siebie doprowadziły ją do okropnej śmierci. -Yoongi siedział z zaciśniętymi zębami i próbował opanować nerwy, natomiast Hekate bawiła się w najlepsze. -Jiminku.. -zwróciła się do chłopaka opartego o umywalkę. Wyglądał tragicznie. Odczuwało się wrażenie że jest okropnie wyczerpany. -Jak to z tobą jest, co? Kochasz ją? Czy może nienawidzisz?... A może kochasz ją dlatego próbujesz ją chronić będąc tak chłodnym wobec niej? -przyjaciele patrzyli na Jimina zainteresowani jego odpowiedzią. Nigdy nikt nie myślał w taki sposób jaki naświetliła im Hekate.

-Ja i Demetria jesteśmy tylko przyjaciółmi. -głos Jimina zadrżał.

-Wszyscy wiemy jak bardzo chciałbyś wypić krew tej czarownicy. Ona zaraz umrze, więc co masz do stracenia. -czarownica złapała Jimina za rękę i powoli ciągnęła w stronę prawie martwej przyjaciółki. -Jeśli jesteś jej przyjacielem tak jak twierdzisz to możesz albo ją uratować... albo zabić. Wybieraj.

-Jimin nie. -wtrącił się Tae. -Możesz się nie opanować.

-Ja to zrobię. -Jin był najstarszym i najbardziej opanowanym wampirem. Wiedziałby kiedy skończyć pić krew żeby jej nie przemienić ani nie zabić. Gdyby ją przemienił, straciłaby status czarownicy i wszystkie swoje zdolności związane z tą rasą. Będąc Hekate mogłaby do tego umrzeć.

-Upsik. Twoja kolej minęła. -postać Hekate przykuła wampiry do ściany pozostawiając tylko Jimina na środku pomieszczenia. Wszyscy prócz Chima stali nieruchomo.

-Dlaczego to robisz? -klatka Jimina zaczęła się raptownie unosić jakby próbował zapanować nad swoimi naturalnymi instynktami.

-Przyznaj ile czasu już jesteś na głodzie.

-Głodzisz się?! -z Tae buchało wściekłością.

-To nie tak. -Jimin machnął ręką.

-Życie na ciągłym głodzie nie uczyni cię bardziej ludzkim. Dalej uważasz, że nie robisz tego dla niej? Żadna czarownica nie jest przy tobie bezpieczna. Zobacz jak ona przez ciebie cierpi. -wskazała na ciało Demi które wyglądało jak trup z lekkimi drgawkami. -Decyzja należy do ciebie Jimin. Ocalisz ją czy może głód i smak zaczarowanej krwi będzie zbyt dobry by skończyć?

W międzyczasie

-Co to znaczy z daleka? -zapytałam spacerując powoli w towarzystwie Hekate i Jungkooka.

-To że Hekate nie może być uległa emocjom.

-Dlaczego?

-Widzisz.. twoi przyjaciele obudzili twoją Hekate..

-Czyli ciebie.

-Tak.. i przez to nasze dusze się połączyły.

-No i?

-To że teraz twoje zaklęcia są o tysiąc razy mocniejsze. Możesz nad nimi nie zapanować w pewnym momencie lub ktoś wykorzysta twoje uczucia i zrobisz coś czego potem skutki mogą być nieodwracalne.

-Czyli jestem zagrożona i jednocześnie chodzącym zagrożeniem?

-Tak, dlatego wysłałam do ciebie Jungkooka. -wilk zaczął wchodzić mi pod nogi żebym go głaskała.

-A ta postać z lasu?

-Jaka postać z lasu?

-No ta o blond włosach. Widziałam ją w lesie kiedy pisałam w dzienniku.

-Może to była zwykła istota mieszkająca w tamtejszym lesie. -kobieta uśmiechnęła się dodając mi otuchy.

-No dobrze ale.. Nie chcę zostawiać moich przyjaciół.. -powiedziałam zasmucona.

-Chcesz zobaczyć jaka czeka cię przyszłość z każdym z nich? -Hekate zatrzymała się i złapała mnie za ramię.