druga Hekate /BTS

87

-Co? N-nie, może to przez zapach farby. -machnęłam ręką by się nie przejmował, jednak wtedy Tae złapał mój nadgarstek i przykuł mnie do szafy odgradzając ucieczkę swoim ramieniem.

-Zrobił ci coś? -zapytał próbując utrzymać nerwy na wodzy.

-Nie.

-Ktoś cię dotknął?

-Taehyung, nic się nie stało.

-Jeśli dowiem się, że tamten kretyn coś ci zrobił to.. -chłopak zagryzł wargi by nie wypowiedzieć swoich gróźb przy mnie. Chwilę porozglądał się na boki i gdy się uspokoił znów nasze spojrzenia się zeszły. -Nie pozwolę na to by ktoś cię skrzywdził. -wampir spuścił głowę i powoli odsunął się ode mnie. Nie wiedziałam co robić. Nie spodziewałam się usłyszeć od ciemnej strony Taehyunga, że się o mnie troszczy.
Gdy odchodził, złapałam nadgarstek wampira. Chłopak spojrzał na mnie jeszcze raz.

-Dziękuję Taehyung.. Nic mi nie jest. -uniosłam jeden kącik ust w górę, ale na twarzy chłopaka nic się nie zmieniło. Ta sama kamienna twarz, co zwykle.

-Okej.. -szepnął i opuścił pokój.

------------------------------------

Cisza... rozejrzałam się dookoła czy aby na pewno nikt za mną nie idzie. Uczniowie zajmowali się sobą, grali w piłkę albo siedzieli z książkami ciesząc się promieniami słońca.
Zaciągnęłam się świeżym powietrzem i znów ruszyłam przed siebie.

———
Tylko szum wody, śpiew ptaków i ja. Usiadłam na ziemi i próbowałam się skupić jednak to wciąż nie było to czego chciałam.

-No dalej.. -marudziłam pod nosem i położyłam się na trawie.
Wpatrywałam się w chmury ozdabiające błękitne niebo, a czas przestał się dla mnie liczyć.

-Widzę że zaczynasz już łapać jak panować nad mocą. -ten charakterystyczny głos. Uniosłam się n łokciach i zobaczyłam tą samą Hekate co ostatnim razem. Uśmiechnięta w białej sukni, wyglądała niczym prawdziwa „pani wiosna".

-Znalazłam cię. -uniosłam się raptownie do siadu, a kobieta przywitała mnie szczerym uśmiechem.

-Znalazłaś.. to co cię do mnie sprowadza? -zaczęła bawić się źdźbłem trawy które trzymała w palcach.

-Chodzi o moją... naszą moc.

-Co z nią?

-Jakiś czas temu byłam bardzo zła i powiedziałam komuś żeby wyszedł, a on..

-A on rozdzielił się na dwie osoby. -dokończyła za mnie.

-No właśnie. -mruknęłam pod nosem. -Czy jest sposób żeby „skleić" dwie osobowości Tae znowu w jednego, tego prawdziwego Tae?

-Wiem że moja odpowiedź cię nie zadowoli, ale musisz sama odpowiedzieć sobie na to pytanie.

-Ale jak?

-Ja nie mogę ci pomóc. -kobieta położyła dłoń na moim ramieniu. -Sama musisz wypracować sobie silną wolę i kontrolę nad magią, każda czarownica ma własny indywidualny sposób na magię.

-No i jak ma mi to pomóc w złożeniu Tae?

-Kiedy masz dwa puzzle, próbujesz je złączyć odpowiednimi końcami.

-Nie rozumiem..

-BU! -tuż przed moją twarzą pojawił się Taehyung.

-TAE IDIOTO!! -przestraszona o mało nie sturlałam się do wody.

-No co tam? -zapytał rozbawiony moją reakcją. Rozejrzałam się dookoła, ale Hekate już nie było.

-Aish zniknęła.. -warknęłam pod nosem.

-Kto taki? -zapytał nie zwracając na mnie uwagi.

-Hekate. Dla twojej świadomości to próbuję cię skleić z powrotem żebyś nie zawracał mi gitary że to wszystko moja wina.

-Ty się na mnie złościsz? -zapytał jakby się z tego cieszył. Na twarzy chłopaka pojawił się cwaniacki uśmieszek a w oczach widziałam iskierki zainteresowania.

-Czemu miałoby cię obchodzić co o tobie myślę?

-Oj zdziwisz się. -mruknął pojawiając się w ułamku sekundy tuż nade mną.
Przełknęłam głośno ślinę i próbowałam nie myśleć o tym jak jego osoba i bliskość mnie przytłacza. Miałam wrażenie że nawet powietrze między naszą dwójką zrobiło się jakieś cięższe.