druga Hekate /BTS

5

-Co ty gadasz? -Lila była zafascynowana moją opowieścią.

-Serio. Tylko mnie pocałował w szyję mówiąc, że to będzie na potem. -wzięłam kęs swojego obiadu do buzi.

-Ten kretyn wie, że istnieje coś takiego jak zasady i że jeśli on je złamie to pójdzie przed sąd? Każdy normalny wie, że wampiry nie powinny pić krwi bezpośrednio od czarownic. -oburzyła się Erin.

-Właśnie, a dlaczego? -zapytała Lila mając pełną buzię ziemniaków.

-Bo to krwiopijcy i mogą się nie opanować w odpowiedniej chwili zabijając tym samym czarownicę.

-To co z tego... I tak już wiele z naszych zostało zabitych i rada nic z tym nie robi. -oparłam się dłonią o stół i poczułam lekki ból głowy. Wyprostowałam się jak struna, bo dokładnie wiedziałam czym był spowodowany.

-Co jest? -dziewczyny popatrzyły na mnie trochę zdezorientowane. Obróciłam się w stronę wampira, który mnie ostatnio prześladuje i spiorunowałam go mordem w oczach. Nie warz mi się nawet próbować czytać w myślach. Wynocha z mojej głowy kretynie! Chłopak jedynie zaczął się śmiać i wrócił do swojego posiłku i rozmowy z wampirzymi kolegami.

-Czy on próbował ci czytać w myślach? -Erin była już na skraju cierpliwości. Widziałam, że jeszcze chwila i to ona zacznie wojnę w stołówce.

-Nie. Myślałam tak, ale najwyraźniej musiałam się pomylić.

Po obiedzie wszyscy mieli czas wolny więc jako, że od zawsze miałam status dobrego ucznia, udałam się do biblioteki. Moją lekturą na dzisiejszy dzień była encyklopedia wampirów. Muszę znaleźć jakąś informację, jak przechytrzyć tych krwiopijców.

-Więc to jest twoje hobby? -za dobrze wiedziałam, do kogo ten głos należy.

-Śledzisz mnie? -uniosłam nos znad książki i spojrzałam na wysokiego wampira.

-Nie śledzę. Jestem szukającym, zapomniałaś? -posłał mi jeden ze swoich cwaniackich uśmieszków i zajął miejsce przy moim stole.

-Nie pozwoliłam ci tu usiąść.

-Zacznijmy od nowa. Jestem Kim Taehyung. -popatrzyłam na niego jak na wariata. Gdy chłopak zauważył, że nie mam ochoty na rozmowę zaczął swój monolog. -Wiesz, zaintrygowałaś mnie. Tam na lekcji empatii. Masz cięty język.

-Uważaj bo zaraz wykorzystam go na tobie.

-Nie kuś.

-Miałam na myśli zaklęcia bambusie. -moje policzki zaczęły szczypać przez głupie niejasne zdanie, które wypowiedziałam.

-Smacznie się rumienisz. -widziałam jak jego źrenice zaczęły drgać. Znów zrobił ten gest. Znów oblizał usta lekko przygryzając wargę. -Co powiesz na mały spacer po zamku?

-Jakbyś był czarownicą to nawet bym rozważyła umówienie się z tobą, ale jesteś wampirem, więc prędzej wolałabym dać się zjeść twojemu głupiemu koledze Jiminowi niż wyjść z tobą na spacer. -wampir raptownie nachylił się nade mną. Najwyraźniej udało mi się wyprowadzić go z równowagi. Mój oddech znów stał się cięższy niż powinien.

-Lepiej dla ciebie żebyś nie chciała spotkać Jimina kiedy jest głodny. -warknął ale niezbyt agresywnie. Dłonią delikatnie przejechał po moim policzku. -Mógłby cię pierw rozszarpać a potem pomyśleć o znieczuleniu. -musnął palcem czubek mojego nosa i niespodziewanie znowu ucałował to miejsce na szyi.
Wyszedł. Kolejny raz zostawił mnie wyprostowaną jak od linijki, a wszystko przez to jak na mnie działa. Dlaczego on tak bardzo się uczepił mojej szyi?! Jest tyle dziewcząt w tej szkole, które ślinią się na jego widok, a on próbuje uprzykrzać życie właśnie mnie.

Próbowałam się skupić na czytaniu, jednak ten wampir zaprzątał mi każdą myśl. Wypożyczyłam kilka dodatkowych książek na temat tych istot i wyszłam na świeże powietrze.
Siedząc z dala od szmeru uczniowskich dyskusji mogłam odpocząć. Usiadłam pod drzewem i otulona promieniami słońca i ciepłym wiatrem zagłębiłam się w tekst kolejnej skarbnicy wiedzy.

-Mogę się przysiąść? -uniosłam wzrok. To był Yoongi.

-J..Jasne. -przesunęłam swoje rzeczy i pozwoliłam chłopakowi oprzeć się tym samym o pień drzewa. -Coś się stało? -zapytałam wsadzając liść do książki by wiedzieć gdzie skończyłam czytać.

-Nie zadawaj się z Taehyungiem. -spojrzałam na kolegę zaskoczona.