Beni bu gergin masadan kurtaran bu sefer telefonum olmuştu. Galiba dizilerdeki telefonlarla benimki karışmıştı.
Masadan kalkarken bir yandan da hızlı hızlı konuştum.
"Okuldan babacım tanımazsın ki."
Ve odaya uçtum. Arayan Betül'dü. Kapıyı kapattığım gibi telefonu açtım.
"Hay Allah razı olsun kardeşim."
"Ne?"
Tabi açar açmaz öyle dersem...
"Ha önemli değil ya. Sen niye aramıştın?"
"Ne diyorsun Elif ya?"
"Kız bir şey dediğim yok. Sen niye aradın onu de."
"Hasbinallah! Neyse, sen ne yaptın onu soracaktım. Dışarıda şarıl şarıl yağıyor yağmur. Eve gidebildin mi?"
Arkadaş bu insanlar beni ne kadar düşünüyor böyle ya.
"Geldim geldim, sağol." dedim hemen. Çabucak kapatmak istiyorum çünkü nasıl geldiğimi sorar falan.
"Nasıl geldin be?"
Hay şom ağzım!
"Bi de dövseydin Betül. Allah Allah. Geldim işte bi şekilde." dedim hafif sertçe ama dememle pişman olmam bir oldu. Niye kıza yükleniyorsam!
"İyi ya tamam. Neye sinirlendiyse artık! Asabi şey." deyip suratıma kapatan arkadaşıma içimden teşekkür edip kendimi yatağa attım.
**
Sabah sabah kalktık yine. Bugün de yaşıyorum Allah'a şükür.
Şu alarm sesini de değiştirsem iyi olacak. Bu ne kardeşim dıt dıt dıt dıt. Adam gibi bi ses koysam ya.
Uykulu uykulu attım kendimi banyoya. Kendime gelmek için elimi yüzümü yıkadım. Ardından aynayla bakışmaya başladık. Galiba ağlayacaktım.
Alnımda sivilce çıkmış!
Ama neden sivilce? Neden yani? Bak o kadar çikolatama dikkat ediyorum. Yumurtayı azalttım. Kızartmayı azalttım. Fındık fıstık azalttım. Hala ne buluyosun da çıkıyosun sen? Hı?
Sinir bozucu şey.
Sivilceyle olan kavgam bittikten sonra hızla banyodaki işlerimi halledip üstümü giydim. Çantamı da omuzladığım gibi mutfağa koştum.
"Kızım yine geç mi kaldın sen?"
Annemin seslenmesiyle masaya oturdum hemen.
"Huyum kurusun be anne."
Annem sabır çekerken ben de bıyık altından gülüyordum. Asla sakin bir şekilde evden çıkamıyordum. Hep geç kalma gibi bi huyum var maalesef. Ne yapayım?
"Hayırlı sabahlar annecim. Kahvaltı yine çok güzel olmuş ellerine sağlık." dedim ballandıra ballandıra.
Annem de gülerek afiyet olsun dedi. Ben de hızlıca kahvaltımı bitirip çıktım evden.
Arada koşarak gittiğim okula sonunda varmıştım. İlk ders edebiyat olduğundan dolaptan kitabımı almam gerekiyordu. Bu kitapları alsa da almasa da bir şey olmaz kafasıyla dolapta bırakmıştım. Ders daha başlamadığı için önce çantamı sınıfa bıraktım. Betül gelmiş ve telefonuyla oynuyordu. Bana hiç bakmadan ne yapıyorsa telefondaki işine devam etti. Onun gönlünü alma işini teneffüse bırakarak dolabıma gittim. Kapağı açıp kitabı alacakken yine bir not kağıdı gördüm. Kaşlarım çatılırken kağıdı alıp okudum.
"Sivilce yakışmış."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dar Kafa
HumorŞu an sap gibi kalmıştım gerçekten. Neyse canım. Başa gelen çekilir. Yapacak bir şey yok, mecbur ıslanacağız. Gidebildiğim yere kadar kaldırımın yağmur gelmeyen yerlerinden ilerledim. O da işte beş on metre falan. Artık ıslanma vakti gelmişti. Ne d...
