Dar Kafa

1.5

"Biliyor musun o bana şemsiyeyi verdiği gün de dar kafa demişti."

Elif bana 'eee?' der gibi bakınca yine somurttum.

"Öyle, bilgi olsun diye söyledim."

Aslında istediğim şey onun o çıkması değil. Yani ikisinin de aynı kişi olmasını istediğimden değil bu ısrar. Sadece bir sonuca ulaşma isteği benimkisi. Tabii bir de merak var. Yani o notları yazanın kim olduğunu merak ediyorum ve hemen bulmak istiyorum. E biraz da sabırsız olunca böyle ilk tahminde buldum diyesim geliyor. Ne yapayım?

"Hemen öyle pat diye bulamazsın canım benim. Biraz sabır. Çıkar eninde sonunda kim olduğu."

Betül'e boş boş bakıp "Hı?" dediğimde göz devirdi.

"Şu not yazan çocuğu diyorum. Öğrenirsin en nihayetinde. Kasma bu kadar."

Kendimi toparlayıp kaşlarımı çattım.

"Ne kasacağım ya? Bana ne? Kimse kim Allah Allah? Benimkisi merak sadece biliyorsun."

"Bilmez miyim?" derken sanki dünya kadar derdi varmış gibiydi.

Ona boş boş baktıktan sonra "Allah sana sabır versin." deyip masadan kalktım ve sınıfa gittim.

**

"Gençler tenefüse geçmeden bi duyuru yapmam lazım. Liseler arası resim yarışması düzenleniyor. Konu astronomi. Gök cisimleriyle ilgili istediğiniz resmi çizebilirsiniz. İster kendiniz çizin ister grup halinde bir arkadaşınızla, fark etmez. Yarışma duyurunu panolara astık zaten detaylara poradan bakabilirsiniz."

Edebiyat hocası duyuruyu yaptıktan sonra sınıftan çıktı. Bense heyecanla Betül'e döndüm.

"Ben de katılmak istiyorum." dedim sevinçle. Resim yapmayı gerçekten çok seviyorum ve böyle yarışmalara da hep katılıyordum. Özellikle de karakaleme karşı aşırı yatkınlığım vardı. Şimdi yine bir yarışma vardı ve ben en sevdiğim şeylerden biri olan gök cisimlerini çizmek için şimdiden heyecanlıydım.

Betül benim aksime gayet sakin bir şekilde konuştu.

"Tamam."

"Ya Betül biraz heyecan ya bu ne ölü gibisin."

Betül önündeki kağıda dönerken kalan yazısını yazmaya çalışıyordu.

"Kızım resim yapmayı oldum olası sevmiyorum biliyorsun. Ne diye heyecanlanacakmışım?"

Haklı. Resimden hiç haz etmez. Karalama yaptığını bile hatırlamıyorum ben bu kızın. Niye sevinsin?

"Doğru. O zaman ben gideyim de şu yarışmanın şartlarına bakayım." deyip kalktım ve koşar adım koridora çıktım. Bir süre bakındıktan sonra yarışmayla ilgili asılan kağıdın olduğu panoyu bulmuştum. Panonun dibine girip alt kısma yazılmış yazıları okumaya başladım.

Yarışmanın şartlarını okurken son maddeye bakıp somurttum.

"Ama ben renkli kalem kullanmıyorum ki." diye kendi kendime konuşup üzülürken arkamda birinin olduğunu hissettim. Tam döneceğim sırada konuşmaya başladı.

"İşe bak, ben de karakalemden pek hoşlanmam."