Gözlerimi hızla önüme çevirdim ve hızla yerimden kalktım. Etrafta kimse yoktu benden başka. Bana mı bakıyordu o?
"Estağfirullah."
Ayrıca kimdi? Yüzünü tam görememiştim.
Bıraktığım çöpleri alıp hiç oraya bakmadan hızla okula geçtim. Kendimi garip hissetmiştim.
Çöpleri attıktan sonra sınıfa geçtim. Betül'e bu durumdan bahsetmemiştim. Gerek yoktu hem. Önemli bir şey değildi. Ben yanlış anlamıştım muhtemelen.
Dersler sıkıcı bir şekilde devam ettikten sonra okul bitti.
"Çok şükür!"
"Geçen matematik dersinde ders işleyelim diyen sen değil miydin?" diyen arkadaşıma sırıtarak baktım.
"Evet."
"E neye seviniyorsun ya?"
Çantayı sırtıma aldıktan sonra Betül'e dönüp cevap verdim.
"Kızım ben matematiği seviyorum. Çıktığımız ders felsefe farkında mısın?"
Hoca 40 dakika boyunca sadece konuşuyor ve tamamen onu dinlememizi istiyor. Yahu biz sınav öğrencisiyiz biraz anlayış.
"Gerçi o da doğru..." dedi Betül bana katılarak.
Betül ile beraber okuldan çıktık. Bir süre beraber yürüdükten sonra ben kütüphaneye uğramak üzere ayrıldım ondan.
Kaldırımın kenarındaki daracık tümsekten yürümeye çalışıyordum şimdi. Canım sıkılmıştı. Rahat durmayı beceremiyordum. Ne yapayım?
Gökyüzüne baktığımda biraz karardığını ve bulutların çoğaldığını fark ettim. Acele etsem iyi olacaktı. Yanımda şemsiye yoktu.
Kütüphaneyi bulduğumda hemen içeri girip üst kata çıktım. Burayı gerçekten çok seviyordum. Etrafımda sayısını bilmediğim kadar kitap, kitapların ortasında birkaç masa ve sandalye vardı. Bir de buranın balkonu vardı ve orada da masa vardı. Masaların renkleri çok güzel. Hepsi çok tatlı bir mavi rengindeydi ve benim en sevdiğim renk mavi. Sandalyeler ise rengarenk. Hepsi çok güzeldi.
Sırtımda çantamla beraber rafların arasında dolanmaya başladım. Kitap okumayı çok seviyorum. Özellikle de gizem gerilim ve macera olanları. Ama Klasiklere de ayrı bir ilgim var. Sefiller çok beğendiğim bir kitaptı.
Her rafta bir kitap mutlaka dikkatimi çekiyordu ve ister istemez bakıyordum. Genellikle arkadaki yazıları inceliyordum. Açıp yazı sıklığına bakıyordum. Çok küçük yazılmış kelimeler beni biraz sıkıyordu. Bazen hiç bitmeyecekmiş gibi geliyordu kitap.
Daha ne kadar rafların arasında dolandım bilmiyorum. Ama uzun bir zaman geçmişti. En beğendiğim ve merak ettiğim kitabı almak için onun olduğu rafın oraya gittim. Kitabı elime alırken kütüphanenin içinde bir göz gezdirdim. Gözlerim mavi masalardan birinde dururken aynı zamanda oradaki çocuğu da fark etmiştim.
O, bana mı bakıyordu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dar Kafa
MizahŞu an sap gibi kalmıştım gerçekten. Neyse canım. Başa gelen çekilir. Yapacak bir şey yok, mecbur ıslanacağız. Gidebildiğim yere kadar kaldırımın yağmur gelmeyen yerlerinden ilerledim. O da işte beş on metre falan. Artık ıslanma vakti gelmişti. Ne d...
