Dar Kafa

7.0

Azize'nin yanından ayrıldıktan sonra direkt eve geçmiş ve şokumu evde yaşamayı tercih etmiştim. Çünkü yeni aldığım bi bilgiye göre Azizeler dün bizim apartmanın karşısındaki apartmana taşınmışlardı. Yani artık onlarla komşuyduk, aynı zamanda Kaan'la da.

Eve girdiğimde annemin mutfakta olduğunu fark edip önce onun yanına uğradım.

"Selamünaleyküm."

Annem işine devam ederken bana kısa bi bakış atıp konuştu.

"Aleykümselam kızım hoş geldin. İşin yoksa bana bi yardım ediver."

Hadi bakalım, başlasın bizim mesai.

"Tamam anne üstümü bi değiştireyim de gelirim."

Tam mutfaktan çıkıyordum ki annem konuştu hemen.

"Yok yok, sonra değiştirirsin."

Anneme tuhaf tuhaf baktım. Ne acelesi vardı ki bu kadar.

"Anne kaçmıyorum ya."

Annem beni takmamış olacak ki direkt ne yapmam gerektiğini söyledi.

"Tenceredeki sarmaları şu sağdaki kapakta olan saklama kabına koy hadi. Ama güzelce diz."

Pek anlamadım ama dediğini yapmak için önce lavaboya gittim. Elimi yıkamamı da zaman kaybı saymazdı sanırım.

Elimi yıkadıktan sonra ocaktaki tencereyi alıp masaya koydum. Ardından saklama kabını da alıp masaya oturdum. Tencerenin kapağını açtığımda annemin altını yeni kapattığı bi tencere olduğunu anlamıştım. Kalkıp çekmeceden bi maşa alıp işe başladım.

"Hayırdır anne kime bunlar?"

Annem işine devam ederken açıkladı.

"Karşı apartmana yeni taşınanlar var, onlara."

Yok devenin nalı ama.

"Klasik karşı apartman komşuluğu mu yapacaksın yani?"

Annemle konuşurken bir yandan da sarmaları saklama kabına yerleştiriyordum. Sanırım annem benim önceden sarıp dolaba koyduğum sarmaları pişirmişti. Çünkü bu kadar inceleri annem sarmış olamazdı. Ayıptır söylemesi güzel yaprak sararım.

'İşimi de yapar havamı da atarım diyorsun.'

İç sesime gülümserken annem cevap verdi.

"Komşuluğumu yaparım tabii de taşınan kadınla konuştuk sabah. Baya neşeli birine benziyordu. Konuşurken bir baktım ki arkadaş olmuşuz."

Bu bana bi yerden tanıdık geldi ama...

"Maşallah anne valla, ne sosyal kadınsın."

Bizim anneler de tanışmış. Hadi hayırlısı...

"Kadın evle uğraşmış o kadar belki yemek yapmaya fırsatı olmamıştır."

Benim düşünceli anam ya.

"Güzel düşünmüşsün anne. Sanırım buradaki aracı ben oluyorum."

Bi Kaanlara gitmediğim kalmıştı o da olacak gibi. Umarım evde olmazdı ben gidip gelene kadar.

"E biraz öyle oldu."

"Ne güzel ya." dedim şakadan bi triple. "Sarmayı biz saralım, saklama kabına biz dizelim, bi de biz götürelim. Ama annem komşuluk yaptı. Ne âlâ memleket."

Annem bu dediğime gülüp cevap verdi altta kalmayarak.

"Önemli olan düşünmek kızım. Kim düşündü, ben düşündüm. Konu kapanmıştır."