Adımın Elif olduğu kadar eminim ki ofsayttı.
Ya ben bi de abimlerin kalesinin olduğu tarafta oturuyorum. Çok net gördüm. Mesafe çok yoktu ama ofsayt olmuştu. Azıcık geriden atsa goldü.
Ofsayt sesleri yükselirken maç kısa bir süreliğine durmuştu. Abimlerin takımı ofsayt diye konuşurken bizimkiler gol diye itiraz ediyordu.
Bir kişi hariç, Kaan.
Top atan o olmasına rağmen sadece sessizce olanları izliyordu. Ne gol diyordu ne de ofsayt. Sadece bizimkilerle abimlerin sözlü tartışmasını izliyordu.
İki takım birbirine girmek üzereyken hakem geldi.
"Gol geçerli. 1 - 0."
Ne?! Nasıl ya?
Abimlerin takımı itiraz ederken türbinden de itiraz sesleri yükseliyordu. Ama baskın olan tebrik sesleriydi. Bizim okul takımı ise attık sandıkları gole seviniyordu. Sadece Kaan çok mutlu değildi ama üzgün de değildi.
Abim hakemle hararetli hararetli konuşurken hakem başını sağa sola sallıyordu. O kadar dil dökmesine rağmen hakem bir şey yapmamıştı ve maç devam etti. Abime baktığımda sinirden yumruklarını sıktığını fark ettim. Nasıl da öfkelenmişti kim bilir?
Kaldı ki ben bu kadar öfkeliyken onun durumu nedir!
Gözlerimle gördüm ya gözlerimle. Ofsayttı. Kesinlikle ofsayttı. Tamam oyuncular arasında mesafe az olabilirdi ama sonuçta vardı. Resmen haksızlık bu! Bizim okul hak etmediği bi sayı almıştı.
Maç devam ederken şuan daha sert oynadıklarını fark ettim. Özellikle abim çalım atarken veya topu almaya çalışırken hiç de yumuşak değildi. Aldığı topu ileri sürdü. Birkaç arkadaşıyla paslaşarak karşı kaleye yaklaştılar. En son abime atılan pasla beraber abim topu kaleye göndermişti. Sevinçle ayağa kalktığımda birçok kişi de kalkmıştı.
"Gooool!"
Abime gurur dolu bakışlarımı gönderirken onun istifini hiç bozmadan kendi kalesine doğru koştuğunu gördüm.
Havalı çocuk seni!
Kimin abisi.
'Bir şeyden de eksik kal.' deyip bana göz deviren iç sesimi umursamadım.
Bu sefer itiraz sesleri gelememişti. Abim hepsinin ağzını kapatmayı bilmişti. Canım abim ya!
Gülerek tekrar yerime oturacağım sırada üzerimde hissettiğim bakışlarla bana bakan gözlere kaydı bakışlarım. Yalnızca iki saniye süren bakışmadan anlamlandıramadığım şeyler görünce kaşlarım çatıldı.
Çünkü Kaan, öfkeyle mi yoksa sinirle mi bilmiyorum ama hiç memnun olmayan bakışlarını bana göndermiş ve gözlerime dik dik bakmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dar Kafa
HumorŞu an sap gibi kalmıştım gerçekten. Neyse canım. Başa gelen çekilir. Yapacak bir şey yok, mecbur ıslanacağız. Gidebildiğim yere kadar kaldırımın yağmur gelmeyen yerlerinden ilerledim. O da işte beş on metre falan. Artık ıslanma vakti gelmişti. Ne d...
