Dar Kafa

5.2

Okula geldiğimde ilk önce dolaba uğradım cevap gelip gelmediğine bakmak için ama kağıt falan yoktu. Dolabı kilitleyip sınıfa gittim. İlk ders edebiyattı ve aynı zamanda kitap okuma günüydü bugün. Yani ilk ders kitap okuyacaktık. Mustafa hoca bu konuda çok ciddiydi ve sınıfta çıt çıkmasını istemiyordu. Ses olursa da ona söylememizi söylemişti. Evet 11. sınıf olabiliriz ama böyle.

Sınıfa girip çantamı sırama bıraktım. Betül bugün başka bi yerde oturacakmış. O yüzden ben tek kalmıştım. Önümde iki çocuk ve arkamda bi kız oturuyordu. Ve ben orta kümenin sondan bi öndeki sırasındaydım. Çok geçmeden ders başladığında biz de kitap okumaya başlamıştık.

Dahaca 10 dakika olmamıştı ki öndeki çocuk konuşmaya başladı. Yanındakine sessizce bi şeyler anlatıyordu sanırım ama sessiz değildi. Biraz daha ses çıkardığında sessizce uyardım onu.

"Sessiz olur musun?"

Çocuk bana dönüp bir saniyelik süzdükten sonra kibirli bakışlarıyla bana 'ne diyorsun ya' der gibi baktı. Sonra da önüne döndü. Benim uyarım onun umurunda bile olmadığından konuşmaya devam etmişti. Anlamadığım şey onun önünde oturanlar hiç mi rahatsız olmuyor? Yanındaki zaten sadece dinlediğinden pek umursamadığı belliydi. Ama ben rahatsız oluyorum canım olamaz mı? Hem uyardım da. Dinlemedi beni. O konuşmaya devam edince ben de bu sefer hocaya söyledim.

"Hocam ses yapıyor rahatsız oluyorum." dedim o çocuğu göstererek. Hoca bi bana bi ona baktı. Ama o çocuk atladı hemen.

"Hayır hocam ses yapmadım ben."

Ben tam konuşuyordum ki Mustafa hoca uzamasın diye uyardı hemen.

"Kitap okumak dışında bir şey yapanların sözlülerini kırıyorum biliyorsunuz. Ses duymayayım."

Hoca elindeki kitaba dönünce ben de tam kitabıma dönüyordum ki o çocuk bana dönüp dudak hareketleriyle küfür etti. Küfür etti. Bildiğiniz anneme babama laf söyledi bu çocuk. Sesli değildi ama küfür ettiği çok netti.

'Şerefsiz.'

Böyle bi şeyi asla beklemediğim için bi anda tuhaf oldum. Neredeyse sinirden gülecektim. Hemen ciddiyetimi toplamaya çalışıp hocaya döndüm.

"Hocam bana küfür etti." dedim yine onu gösterip. Belki çok çocukça gibi gözükebilir bu şikayet ama en azından uyarı veya disiplin alması gerek dimi? Edebsiz çocuk anneme babama laf söyledi resmen. Hem de yenilir yutulur bi şey değil bu söylediği.

Hoca bize döndüğü an itiraz etti.

"Hayır hocam küfür falan etmedim." dedi hızla. "Siz duydunuz mu? Etmedim ben küfür falan." deyip yanındakine ve diğerlerine döndü.

"Etti hocam gözümle gördüm. Sesli söylemedi ama dudağını hareket ettirdi. Eminim." dedim ben de itiraz ederek.

Erkeklerden bazıları konuşup onu destekledi.

"Duymadım hocam ben."

"Aynen hocam kitap okuyordu çocuk."

"Ben de duymadım."

Şaşkınca onlara baktım. Gerçekten benim yalan söylediğime ve onun küfür etmediğine inandılar mı? Bi de destek veriyorlar ya olabilir mi böyle bir şey? Sesli söylemediğini söyledim zaten derdiniz ne sizin?

Hoca ikimizin arasında kalırken sağ kümenin en önünde oturan çocuk konuştu.

"Hocam hem o küfür etmez."

Sonra bi çocuk daha konuştu.

"Evet hocam biz erkeklerle kendi aramızda toplanıyoruz bazen o zaman bile etmiyor."