Өөрийгөө хэн гэдгийг дахиад мартчихав
Тэгсэн толины тусгал байж
Тэнд гэрэлтэй бол энд гэрэлтэй
Тэнд харанхуй бол бас харанхуй
Мэдрэмж үүрд үргэлжлэхгүй
Энэ мэдрэмжийг болиулж болж байна
Энэ зовлон шаналалыг мартаж болж байна
Энэ муухай бүхнийг алгасчихаж болж байна
Энэ амьдралаасаа гунигийг арччихаж болно
Сэтгэлийн тэнхээтэй болохоор өвдсөнгүй
Энэ орчлон ертөнцөд юу тохиохыг мэдэхгүй
Бүх зүйлд бэлэн өөрөөрөө байгаа болохоор
Юу ч намайг дахиж бөхийлгөсөнгүй
Тархи биш сэтгэлээ удирддаг хүн байх нь
Дахиж нулимс гарахгүй байх нь
