Юу гээч. Аз жаргалаа хуваалцах гэсэн юм. Ганц бие сэтгэлд минь багтаж шингэхээргүй баяр баясгалангаа түгээх гэсэн юм.
Даан ч чадсангүй.
Харин өнөөдөр бол өөр зүйл бичье.
Итгэл найдвар дээр тогтох зүйлийг л эргэцүүлье.
Сэтгэгдлүүд ер нь ялгаагүй юм байна.
Миний буруу. Мэдэж байна. Удаан шаналахгүйн тулд гарцаа хайгаад гараад ирэхлээр улам л буруутан болгохгээд хичээгээд байх юм.
Ойлгож байна. Гэхдээ ийм зүйлс хэрэггүй.
Хүн өөрийн хүслийн төлөө явдгаас бусдын жаргалын төлөө амьдардаг гэвэл юу болох вэ дээ.
Би бүхнийг сонсдог шд.
Биеэрээ сонсоогүй ч юу болж өнгөрснийг ойлгочихдог.
Ядаргаатай зүйлсийн нэг.
Намайг хичээл хийхэс өөр зүйл чадахгүй гэж бодох хүмүүс ихэнх нь.
Хэрэгтэй зүйлээ авах нь л миний зорилго байтал.
Хүний төрөлхийн араншин биш юм уу?
Буруу хүн нь буруу хүн болчихсон.
Зөв хүн нь буруу хүн болоод хувирчихсан.
Зөв хүн нь зөв байх гэдэг боломж алга болчихсон.
誰も知らない人になりたい
嫌ならひどい言葉が聞きたくない
もう泣くことができない
記憶が全然変わらない
残酷な世界
