Ойлгомжгүй амьдрал юмаа?
Бүгд зэрэг гарч ирнэ.
Бас бүгд зэрэг алга болно.
Тэгээд шалтгаангүй амьдрал тоглох юм.
Ядаргаатай санагдаад байна.
Гэхдээ нэг зүйлийг хүлээгээд байх юм?
Яг л цайзаас намайг гаргах нэгнийг хүлээж байгаа юм шиг?
Эсвэл зүгээр л таарч болох хамгийн том азыг хүлээж байгаа аятай?
Ядаж л тэр нь хүрээд ирчихвэл?
Зүгээрдээ хүсэхгүй байгаа сэтгэлээ хүчлэхгүй.
Хүчилсэн ч хүчлэгдчихвэл одоо яалтай, бурхан л мэднэ.
Бурхан байдаггүй байгаасай.
Тэгвэл хүссэн бүхэн бүтэх юм шиг
Тэгвэл ерөөсөө зовохгүй юм шиг
Тэгвэл цагийг харааж зүхэхгүй юм шиг
Тэгвэл үүрд амьдрах юм шиг
Тэгээд л хүсээд баймаар байх юм.
Хийх ёстойгоо л хийчихье. Намайг шагнаж л таараа.
Даан ч хийх хүсэл, сэтгэл юу ч байсангүй.
