Эмээ өвөө элэнц хуланц юрхи дотухари гэсээр зуун дамжчих юм.
Хүн удмынхаа 9 үеийг мэдэж байх ёстой атал 4 үеээ хагас дутуу мэдэх байтугай нагац эмэгийнхээ нэрийг ч мэддэггүй хүн болж таарах. Тайж ноён удамтай байлаа ч тэрийгээ мэдэхгүй бол хэн ч биш. Мэдсэн ч баталгаа байхгүй бол ялгаагүй.
Би өнөөдөр уйлсан уу? Үгүй.
Би өнөөдөр инээсэн үү? Үгүй
Өнөөдөр зүгээр л гунигтай эхэлж байна.
Бүх зүйл энүүхэнд мэт санагдах атлаа боломжгүй мэт харагдах.
Бүгдийг нь байранд нь оруулаад цэгцлээд хорвоогоос халина.
Жаахан хүүхдүүд шиг аливаад толгойгоо алдан шунан дурлах үйлийг л болиулчихвал.
Зүгээр л гунигтай байна.
Гунигтай байгаа болохоор цээж хөндүүрлээд байна.
Хүн чанаргүй хүмүүс гуниглуулаад байна.
Үнэндээ сэтгэл хөдлөл минийх биш болоод удаж байна. Миний удирдах зүйл байхаа болиод нилээд хугацаа өнгөрч. Энэ л хамгийн утгагүй нь.
Зүгээр л зовчих. Төгсгөл нь сайхан байх болно.
Чи одоо жаргалтай байвал өдөр уйлна шүү. Уйлахгүй гэхэд ядаж л зарим зүйлс ядаргаатай санагдана.
Магадгүй энэ гуниг намайг удаан амьдруулах байх лдаа.
Гэхдээ л
I will be living a nice life
