Хэсэг хүмүүсийн нулимс ямар их тэвчээр агуулж байдгийг харах нь миний ч нулимсыг хөтлөж орхих юм.
Зүгээр л хэн ч харсан хамаагүй ээ гээд байдаг бүхнээ бодоод уйлчих.
Дараа нь санахыг ч хүсэхээргүй болно.
Үнэндээ тэр их зүтгэлийн дараа юу ч хийгээгүй нь хожиж байдаг нь бурхан харгис ертөнц бүтээжээ гэмээр.
Тэдэнд гүнээ талархдаг ч иймэрхүү зүйлд тэвчээр бас заяах хэрэгтэй байсан гэж гоморхмоор.
Юу гээч?
Хүний зан араншингийн талаар зүй тогтол байдаг юм шиг.
Тэд яг ижилхэн.
Эд яг л нэг хүн юм шиг.
Би бас хэсэг хүмүүстэй харъяалагдана.
Энэ зүгээр л хүмүүжил.
Юуны ч цаана юу ч байж болно.
Нөгөө барын арьс нөмөрсөн туулай гэдэг шиг. Эсэргээрээ ч юмуу.
Даан ч энэ бүх гашуудал шаналлын эцэст хэн нэгэн чамайг бүлээн санагдах хатуу үгээр эсвэл дотно санагдах тийм тэврэлтээр тайвшруулна.
Эцсийг нь мэдчих юм бол үүрд зовж амьдармаар санагдана.
Тийм болохоороо л өндөр барилгаас үсрэх хүртэл нь тамлаад юу ч мэдрэхгүй болгодог ч байж болох юм.
Гэхдээ зүгээр л бууж өгтөл нь яргалчихаад дараа нь хүслийг нь биелүүлдэг юм шиг.
Нулимсаа үнэтэй байлгавал амьдрал өөрөө цэгцэрчихдэг юм шиг.
Худал хуурмаггүй болчих юм шиг.
