Przyjaciel Mojego Brata 3 || ZAKOŃCZONE

56

- Ja wiem, ale przyznaj że jest w chuj przystojny.

- No... No jest.

Armand się zaśmiał i puścił jej oczko. Jezu Marmand.

- No właśnie. Jest za przystojny. Ja nie pozwalam.

- Ta bo posłucha, tak jak nie pozwalałeś jej się spotykać z Jasonem.

Aaron ledwo powiedział przez śmiech.

- Aaron ty się tam zamknij, bo nie masz nic do gadania.

- Ja wiem, ty się ciesz że ja mam dziewczynę.

- Bardzo się cieszę, już wolę jego niż ciebie. Współczuję Lukowi że Diana z tobą chodzi.

- Pierdol się. Ja jestem idealnym chłopakiem.

- No jasne. Madison... Nie daj się! Trzymaj się tam kochanie i pamiętaj. Nie idź do łóżka na pierwszej randce.

- Jasne. Nie miałam zamiaru po Jasonie.

- No, chwila co?! Kiedy ty z nim poszłaś do łóżka pierwszy raz?!

- Kocham cię, papa!

Wcisnęła czerwony przycisk i usiadła z powrotem.

- Ma wrócić przed dwudziestą trzecią.

Tata powiedział. Armand w końcu wybuchł śmiechem.

- Z czego on się śmieje?

Tata się rozejrzał.

- Sorry... Nie mogę cię brać na poważnie z tym ketchupem na twarzy.

Spłynęły mu łzy.

- Ja pierdole... 

- Ale nic jej się nie stanie, spoko będzie bezpieczna.

- No ja mam nadzieję.

- Będziesz bezpieczna, nie?

- No pewnie.

- No widzisz? Nie zgwałcę jej chyba.

- Chyba?

- Chyba. Jak się ubierze w miniówkę gdzie będzie jej widać cycki, dupę i wszystko to... Mogę ją zgwałcić w lesie.

- Nieee, ja się w takie rzeczy nie ubieram.

Zaśmiała się.

- To jej nie zgwałcę.

- Pierdole to idę się zabić. Kylieee kochanie.

Wstał i się położył na jej nogach.

- Luke! Jesteś cały w ketchupie! Musiałeś?!

- Musiałem skarbie.

Zrobił dziubek i się zaśmiał.

- Kurwa niewygodne jest to krzesło. Kto to kupił?

Armand wyjęczał i się rzucił na kanapę.

- O wiele lepiej. Właśnie Aaron my musimy sobie pogadać o czymś.

- Mów.

- Nie przy dziewczynach. To bardziej.... Inne. Nasze.

- Jak zacząłeś dokończ. Chętnie posłucham.

Spojrzałam na niego.

- Ja tak samo, możesz mówić.

Madison się zaśmiała.