Przyjaciel Mojego Brata 3 || ZAKOŃCZONE

95

~ 3 dni później ~

- Diana kochanie Dylan coś chce.

Aaron przyszedł do salonu.

- To coś zrób.

Napiłam się piwa tak jak on czasami.

- Aa ja wiem w co ty się bawisz.

- W nic się nie bawię. Odpoczywam skarbie.

Uśmiechnęłam się i się rozsiadłam.

- Proszę cię zrób coś.

Usiadł obok mnie z płaczącym Dylanem.

- Nie wiem co.

- Na pewno wiesz...

- Nie.

Westchnął i nim pobujał.

- No już, jest dobrze. Chcesz jeść? Nie? Skupciałeś się? Nie śmierdzi to nie. Chcesz się napić? Diana daj piwa.

- Chcesz dać dziecku piwo?

- Nie, chce dla siebie bo nie wytrzymam.

- Nie możesz, musisz być trzeźwy.

- Nie chcę.

- Ajj... Kochanie nie możesz naprawdę.

Uśmiechnęłam się, położyłam nogi na stoliku i wlepiłam wzrok w jakiś film.

- Okej, obiecuję że będę ci pomagał, ale zrób coś, bo ja już nie zniosę tego darcia mordy.

- Kochanie ja jeszcze nie skończyłam.

Wstałam z drinkiem i poszłam w stronę schodów niechcący rozlewając.

- Diana... Trochę ci się leje.

- Oj... Ktoś będzie musiał to posprzątać...

Uśmiechnęłam się i poszłam na górę. Ze mną się nie zadziera, a tym bardziej jak mam wszystko robić. Położyłam się z tym drinkiem i spojrzałam na sufit, telefon mi zaczął dzwonić. Odebrałam.

- Halo?

- No hej córcia, jak tam plan?

Tata się zaśmiał.

- Cudownie. Obiecał że będzie pomagał, ale powiedziałam że jeszcze nie skończyłam, bo tego nie zrobiłam.

- Jak matka... Współczuję mu.

- Nie będę wszystkiego robiła. Tydzień wytrzymałam i więcej nie dam rady. Też niech się pomęczy tydzień.

- I bardzo dobrze.

- No, a jak tam?

- A dobrze, trochę spokojniej się zrobiło bez ciebie.

- Dzięki...

- Nie ma za co. Właśnie Karol ma do was wpaść z Cornelią. Miałem ci powiedzieć.

- Był dwa dni temu.

- A bo mi o tym mówił dwa dni temu.

- A, fajnie że przekazałeś na czas.

- No zajebiście. A co robisz?

- Leżę sobie.

- ‎Czyli odpoczywasz.

- Tak dokładnie. I czekam aż Aaron coś znajdzie...

- Diana co to jest?!

- Znalazł.

Zaśmiałam się.