Hükemâdan Birisi Şöyle Der; Altı Haslet Vardır ki, Cahilleri Onlarla Belli Olur:
Birincisi; Her Şeye Öfkelenmek, Gazâblanmaktır.
Gerçekten Cahiller Her Şeye, İnsana, Hayvana, Hoşlanmadıkları Bir Şeyle Karşılaştıklarında Kızarlar, Öfkelenirler. Bu Hâl, Câhillik Alâmetlerindendir.
İkincisi; Faydasız Kelâm Konuşmaktır.
Aklı Olan Bir Müslüman’a Yaraşan, Faydasız Söz Söylememek, Bilâkis ya Dünyâsı ile Alâkalı veyâ Âhireti ile Alâkalı Sözler Konuşmaktır. Faydasız, Lüzûmsuz ve Fuzûlî Sözler Câhillik Alâmetlerindendir.
Üçüncüsü; Mahallinin Gâyrînda İhsânda Bulunmaktır.
Müslüman’a Yaraşan, Malını Mülkünü Servetini, Faydalı Mahallerde Harcamak, Hiçbir Sevâbı ve Faydası Olmayan Mahallerde Harcama Yapmaktan Sakınmaktır. Malını Servetini Faydasız Yerlerde Harcamak, Câhillik Alâmetlerindendir.
Dördüncüsü; Herkesin Yanında Sırrını Söylemektir.
Bu da Câhillik Alâmetlerindendir.
Beşincisi; Her İnsana İtimât Etmektir.
Her İnsana Güvenip Sır Emânet Etmek de Câhillik Alâmetlerindendir.
Altıncısı; Dostunu Düşmanını Bilmemektir.
Müslüman’a Yaraşan, Dostunu Tanıyıp Ona Bağlanmak, Düşmanını Tanıyıp Ondan Sakınmaktır. Kişinin Baş Düşmanı Şeytândır. O Hâlde İnsanoğlunun Onun Vesveselerine Aldanmaması Gerekir.
