Emanet

12

Eylül: bir dakika, denizde yani öyle mi? O zaman ölmemiştir... Ali çok iyi yüzer, ona hiçbir şey olmaz... o yaşıyordur...

Amir : denizden çıkan olmamış... ekipler aradı ama maalesef bulamadı. Zaten bu saatten sonra bulsalar bile kurtaramazlar. Cesedini bulmak için yarın çalışmalar devam edecekler...

Eylül: anlamıyorum, yani şimdi kocamın cesedi bile yok öyle mi? Mezarı bile olmayacak mı?

Ve Eylül bunu sorar sormaz koltuğa yığıldı...

Eylül

Uyandığımda rüm hislerden yoksundum. Hiçbir şey yoktu.. hiç ama hiçbir şey. Ali yoktu, aşkım, sevgim, gençliğim... en yakın arkadaşım artık yoktu... geriye hiçbir şey kalmamıştı. Son kez öpemedim onu, son kez sarılamadım hayat arkadaşıma... giderken kızımı öpmüştü o kadar. Neşeli bir şekilde çıkmıştı kapıdan, akşam görüşürüz demişti ve gitmişti... içime doğmamıştı, öldüğünü anlayamamıştım... içimden bir şeylerin kopması gerekmez miydi? O ölünce benim de içimden bir şeylerin kopması gerekmez miydi? Peki ben nasıl anlayamamıştım? Ben nasıl bilememiştim?

Cemre : ah Eylül! Eylül kendine geldi! Nasılsın? Of bendeki de soru... daha iyi misin?

Eylül: ben...

Güney : bir şeyin yok. Yani bu şokla çok normal. Hepimiz şoktayız, seni düşünemiyorum...

Eylül: Masal? Masal nerde?

Serkan : Songül başında, bir ara uyandı şimdi uyutmaya çalışıyor.

Güney : Eylül iyi misin? Tansiyonunu ölçeyim yeniden...

Cevap veremedim, vermeme de gerek yoktu sanırım... Tek düşündüğüm bu yaşta yetim kalmış canım kızım Masal'dı. Ondan başka kimsem kalmamıştı... Ali benim kalbimin yarısını alıp kendiyle birlikte götürmüştü, diğer yarısı ise Masaldaydı...

Eylül: Masal'ı getirin bana...

Cemre : ama şey... tamam ben getiririm.

Cemre'nin gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuştu, bense hala ağlayamıyordum. Donmuş, kalmıştım sanki. Hiçbir his geçmiyordu içimden...

Songül : Eylül... Eylül ne desem bilmiyorum... başın sağolsun canım kardeşim...

Songül sarıldığında da ağlayamadım... tek istediğim yalnız kalmaktı... kimseyi istemiyordum... sadece kızım ve ben.. kızımı sardım, öptüm kokladım...

Eylül: gider misiniz? Yalnız kalmak istiyorum

Güney : ama Eylül ol-...

Eylül: lütfen Güney... düşünmeye ihtiyacım var. Biraz yalnız kalmaya ihtiyacım var...

Cemre : seni hayatta yalnız bırakmam. Bu halde olmaz...

Gitmeye hiç niyetleri yoktu, birden patladım. Daha fazla dayanamayacaktım...

Eylül : Cemre git! Gidin kimseyle konuşmak istemiyorum! Gidin burdan!

Serkan onları dışarı çıkardı, teşekkür edecek gücüm bile yoktu, gözlerimi yumup uyumaya çalıştım ama çok zordu. Ali yokken... nasıl uyuyacaktım onsuz?

Serkan
Eylül zor bir süreçten geçiyordu, bunu görebiliyordum. Daha bir saat önce kocasının ölümünü öğrenmek hiç kolay değildir. Ve şoku atlattığı an istediği tek bir şey vardı, o da yanında kimse olmamasıydı, o zaman yanında kimse olmayacaktı. Herkesi evden çıkarıp kapıyı kapattım. Ama arabama bindiğimde ordan gidesim gelmedi. Sebebi Ali'nin evinde Ali'ye yakın gibi hissetmek miydi ya da başka bir sebepten mi bilmiyorum ama gidemedim... orda, arabamın içinde oturdum. Bilmiyorum, belki bir ihtiyacı olurdu ya da başka bir şey... ama eve gitmedim. Telefonum çaldığı an hemen açtım...

Serkan : ne var?

Mine : Serkan benim.. bu gece buluşacaktık, kaç defa aradım ama açmıyorsun...

Serkan : Mine gerçekten çok kötü şeyler oldu... ben... ben konuşabileceğimi sanmıyorum. Ayrıca gelemem. Bu gece de gelemem yarın gece de...

Mine : ben de bir şeyleri çözdüğümüzü sanmıştım Serkan.... Gerçekten... yani gerçekten bir ilerleme kaydettiğimize inanmıştım.

Serkan : Mine... ben deneyeceğime söz verdim. Biliyorsun. Sana söyledim, uğraşıcam dedim, seni seviyorum zaten ama daha fazlası için çabalıcam. Ama şu an olmaz.. Ali... Ali'yi kaybettik.

Mine : ne?! İnanmıyorum. Sen iyi misin?

Serkan: hayır... hayır hiç iyi değilim. Sonra konuşalım olur mu?

Mine : tabii tabii... ihtiyacın olursa lütfen beni ara

Telefonumu kapadım ve defalarca direksiyona vurup durdum. Elimden hiçbir şey gelmiyor, Ali hastanede veya başka bir yerde değil o artık yok... hiçbir yerde yok... Cesedi bile yok ve belki de hiç bulamıcaz... ama bildiğim bir şey varsa o da Ali'nin öldüğü...
Ama bu konuda yapabileceğim hiçbir şey yok... artık onu kurtarmak için elimden hiçbir şey gelmez... ben kardeşimi kaybettim... Masal... Masal ise bu minicik yaşında yetim kaldı...