Emanet

138

Eylül
Yeni aldığım uzun, yeşil elbisemle kendimi gerçekten çok güzel hissediyordum. Kıyafetimin gideceğimiz yere uyacağını umuyordum...

Eylül : sence uygun mudur?

Serkan bana bakarak gülümsedi...

Serkan : fazlasıyla...

Serkan mekana geldiğimizde park yeri bulamadığı için beni kapıda bırakıp bir süre yer aramıştı. Ben de girişte beklememek adına içeri girmeye karar verdim. Ama kimseyi tanımıyordum ki, nereye gidecektim?

Ben lobide öylece beklerken bir adam yanıma geldi.

Adam : böyle güzel bir hanımefendi yalnız başına kalmamalı...içeri geçin lütfen. Ben de size eşlik edeyim... Gelinin arkadaşlarından mısınız? Yoksa damadın akrabalarından birisi misiniz?

Eylül : aslında ikisi de değil...

Adam : sizi daha önce gördüm mü? Gerçi görsem mutlaka hatırlardım ama bir şekilde tanıdık geldiniz...

Eylül : sanmıyorum... ama eşim, damadın eski bir arkadaşı...

Adam : eşin mi?

Serkan yanımıza geldiğinde beni belimden tutup yanına çekmiş, karşımdaki adama alayla gülümsüyordu... tanışıyorlar mıydı?

Serkan : fazla uzun sürmemiş bakıyorum Özgür... buradaki en güzel kadını fark etmenin uzun sürmeyeceğinden emindim, ama yine de bu kadar çabuk olmasını beklemiyordum. Ama dediğime geldin, değil mi?

Özgür : vay be...

Serkan : aklındaki gibi değilmiş, değil mi?

Özgür : yanından bile geçmez...

Neden bahsettikleri hakkında hiçbir fikrim yoktu. Serkan'ın koluna girip ilerlediğimizde kulağına uzanıp sordum...

Eylül: bu neydi şimdi?

Serkan : geçen gün karşılaştığımızda Özgür benim çirkin işkolik bir kadınla olacağımı sanmış. Ona alakan bile olmadığını söyledim, ve burada onun dikkatini hemen çekeceğini. Tabii ki inanmadı, onun için dikkatini çekebilmesi için bir kadının çok özel olması gerekiyormuş...

Eylül : nasıl yani? Beni güzel mi buldu?

Serkan : evet... hâlâ buna inanmıyorsun değil mi?

Eylül : aslında artık inanıyorum. Sen bana kendimi çok güzel, çok özelmişim gibi hissettiriyorsun... sen bana bakarken ben kendimi dünyanın en güzel kadını gibi hissediyorum

Serkan : diğer erkekleri bilemem ama benim için kesinlikle öylesin...

Eylül : teşekkür ederim...

Serkanla masamıza geçtiğimizde girişte konuştuğumuz adam da bizim yanımıza oturmuştu...

Özgür : siz de avukat mısınız?

Eylül : hayır.. ilkokul öğretmeniyim aslında...

Özgür : hayret... Serkan beni şaşırttın