အလှလေးရှောင်မန် (Beauty and the Beast) Book 1

chapter 88 (Z)

အခန္း (၈၈) : မၾကဳံေတြ႕ဖူးသည့္ အေတြ႕အၾကဳံအသစ္

လီရာသည္ ဂူမန္မန္ကို ညင္သာစြာ လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး ေျမႀကီးေပၚခ်ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူက အၿမီးကို ျဖည္းညႇင္းစြာ အဆုံးအထိ ဆန႔္ထုတ္ၿပီး ဂူမန္မန္ စႏၵီဆီသြားရာအထိ ဆန႔္ထုတ္လိုက္သည္။ သူအၿမီးဖ်ားသည္ သူမဆီ မေရာက္နိုင္ေတာ့သည္အခါ လီရာသည္ သူအၿမီးကို ႐ုတ္သိမ္းလိုက္ၿပီး ဂူမန္မန္၏ ေတာက္ေျပာင္ေနသည့္ အျပဳံးကို ၾကည့္ကာ သူႏွလုံးသားသည္ ဂူမန္မန္ ေစာေစာက ေျပာသည့္အတိုင္း ၾကားေယာင္လာေလသည္။

ဒီကမၻာက အရမ္းလွပလြန္းသည္

မွန္ကန္သည္....အရမ္းကို လွပေပ၏....

အရင္က ထိုသို႔မဟုတ္ခဲ့ေပ....

လီရာက စတင္၍ မီးေမႊးလိုက္သည္။ သူသည္ မီးေတာက္နတ္ဆိုးကို ေၾကာက္ေပမဲ့လည္း ဂူမန္မန္ အစာစားသည့္အခါ လိုအပ္ေသာအရာျဖစ္၍ သူ႔အရိုးမ်ားပင္ ေလာင္ကၽြမ္းသြားပါေစ ဂ႐ုမစိုက္ေပ။

တစ္ဖက္တြင္ ဂူမန္မန္သည္ စႏၵီဆီသို႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေျပးလႊားသြားေလသည္။ သူမ သယ္ေဆာင္လာသည့္ အရာကို ယူလိုက္ၿပီး တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ေမးလိုက္သည္ "ပစၥည္းေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔ ဒီလာတာလား....."

စႏၵီသည္ ဂူမန္မန္ကို ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ေပးလိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္ "နင္ကထြက္သြားၿပီး ....အားလုံးေပးထားတဲ့ အဝါေရာင္အႏွစ္ကို ယူဖို႔ ေမ့သြားလို႔ေလ...."

ဂူမန္မန္ ႐ုတ္တရက္မွတ္မိၿပီးေနာက္တြင္ သူမ နဖူးကို ျပန္ ပုတ္လိုက္မိသည္။ ထို႔ေနာက္ သူမသည္ ေငြတိုးေခ်းစားသည့္သူပုံစံျဖင့္ လက္ဖဝါးအခ်င္းခ်င္း ပြတ္သပ္လိုက္သည္ "အာ.... ဟုတ္သား.... ဒါကေကာင္းတယ္..... စႏၵီ နင္က ငါ့အတြက္ ကံအေကာင္းဆုံးၾကယ္ေလးပဲ..... ကြက္တိပဲ.... အဲလ္ဗစ္လည္း အမဲလိုက္ဖို႔ ထြက္သြားတာ...... ခဏေနရင္ ပ်ားရည္နဲ႔ အသားကင္စားရေအာင္...."

စႏၵီသည္ ဂူမန္မန္က သူမ၏ မူလမ်ိဳးႏြယ္စုတြင္ ထိုအဝါေရာင္အႏွစ္ကို ပ်ားရည္ဟု ေခၚေၾကာင္း အမွတ္ရလိုက္သည္။

အသားကင္ကိုေတြးမိၿပီး စႏၵီသည္ တံေတြးအလိုအေလ်ာက္ ၿမိဳခ်မိသြားသည္။ သို႔ေသာ္ ဂူမန္မန္ေနာက္တြင္ လီရာ မီးေမႊးေနသည္ကိုျမင္ၿပီး စႏၵီသည္ လက္အခ်င္းခ်င္း လွိမ္ကာ သနားစဖြယ္ ေျပာလိုက္သည္ "အဲလ္ဗစ္နဲ႔ လီရာက ဒီေန႔ နင့္ပါတနာေတြျဖစ္လာၿပီေလ....ဒီေန႔က သူတို႔အတြက္ အရမ္းအဖိုးတန္တယ္.....ငါ....."