အလှလေးရှောင်မန် (Beauty and the Beast) Book 1

chapter 90 (Z)

အခန္း (၉၀) : ကၽြန္မက ႐ုပ္ေခ်ာေခ်ာေလးေတြပဲ ႀကိဳက္တာ

"အို.... အဲဆို ဒယ္ဒီက နင့္ပါတနာကို ေခၚဖို႔ ဂုဏ္ပုဒ္ေပါ့...... ဟီးဟီး.... ငါလည္း ဘိုဒီကို ဒယ္ဒီဘိုဒီလို႔ေခၚမယ္..." စႏၵီသည္ ဒယ္ဒီ ေဝါဟာရသည္ အခ်စ္ေလးႏွင့္ တူသည္ဟု ယူဆၿပီး ထိုအရာသည္ ေဒသစကားတစ္ခုျဖစ္ေပမဲ့ သူမစကားမဆုံးခင္တြင္ သူမသည္ ၾကက္သီးမ်ားထလာခဲ့၏။ ၾကက္သီးထရာကို ရွာေဖြလိုက္သည့္အခါ မီးစြဲေနသည့္ သစ္သားေခ်ာင္းကို ကိုင္ေဆာင္ထားရင္း ျပဳံးကာၾကည့္ေနသည့္ လီရာအား ေတြ႕ရွိလိုက္သည္။ ထိုအျပဳံးသည္ ေအးစက္ေနၿပီး ခိုက္ခိုက္တုန္ေစေလ၏။

ဂၽြတ္....

လီရာကိုင္ထားသည့္ သစ္သားေခ်ာင္းသည္ အပိုင္းပိုင္းအစအစ က်ိဳးသြားၿပီး လီရာဆီ လႊင့္စင္လာေလသည္။ သို႔ေသာ္ လီရာသည္ အာ႐ုံမရွိေခ်....ထိုေအးစက္သည့္အျပဳံးကို ခ်ိတ္ဆြဲထားဆဲျဖစ္၏။ သူသည္ ျပတ္သားစြာ ေျပာလိုက္သည္ "အဲဂုဏ္ပုဒ္က ငါ့တစ္ေယာက္တည္းပိုင္တာ...."

"အို...အို...အို..." စႏၵီသည္ ေခါင္းကိုပုကာ ေခါင္းကို အဆက္မျပတ္ ညိမ့္လိုက္ေလ၏။ လီရာလို ပါတနာရွိျခင္းက အလြန္ေၾကာက္စရာေကာင္းလွသည္။ သူသည္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကိုပင္ ၿခိမ္းေျခာက္နိုင္စြမ္းရွိသည္။ သူသည္ အရင္က ထိုသို႔မဟုတ္ေပ....အဟင့္.....သူမတကယ္ကို ငိုခ်င္ေသာ္လည္း သူမေၾကာက္ရြံလွသည္.... သူမသည္ အမွားလုပ္မိသည္ဟု ခံစားမိေလသည္။

ေလထုက အနည္းငယ္ကသိကေအာက္ျဖစ္လာတာကို ျမင္ၿပီး ဂူမန္မန္သည္ ဟန္ေဆာင္ရယ္ေမာလိုက္ၿပီး စႏၵီလက္ကို ကိုင္ကာ ဖက္ထားရင္း ေျပာလိုက္သည္" ဒယ္ဒီက ပါတနာမဟုတ္ဘူးေလ....ဒါက ေသြးဆက္ဆံေရးတစ္ခုပဲ.... မိသားစုအခ်စ္.... ဘယ္လိုအရာပင္ျဖစ္ေနပါေစ ျဖတ္ေတာက္လို႔မရတဲ့ ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးေလ....ဒါက အလြန္ရိုးရွင္းေပမဲ့ အလြန္လည္း ရႈပ္ေထြးတယ္.... ေနာင္က် ၾကဳံရင္ ထပ္ေျပာျပမယ္ေလ.... အခုေတာ့ အသားကင္အေၾကာင္း ေျပာရေအာင္..ဟုတ္ၿပီလား.."

"အင္း...." စႏၵီသည္ အျပည့္စုံနားမလည္ဘဲ သူမေခါင္းကို ညိတ္ျပလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူမသည္ ထပ္၍ မစူးစမ္းခ်င္ေတာ့ေပ။ သူမသည္ ဒယ္ဒီကိစၥ ျမန္ျမန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားရန္သာ ေမၽွာ္လင့္မိ၏။ အေၾကာင္းရင္းက လီရာ၏ မ်က္ႏွာသည္ ပိုမည္းနက္လာၿပီး သူသည္ အလြန္အမင္း ေဒါသထြက္ေနသည့္ပုံတူေလသည္။