Ölümsüz Kral - Kitap 2: Karanlığın Yükselişi

Kitap 2 - 108.Bölüm: Karanlık Gerçekler

İyi okumalar dostlarım...

----------

Asunami boşlukta düşmeye devam ederken kulağına fısıldayan ses giderek daha da yaklaşıyor gibiydi. İki zıt kavramın aynı anda hissedildiği bu tuhaf ses ne bir kadına ne bir erkeğe aitti. Bambaşka bir varlık olmalı, diye geçirdi aklından Asunami. Kesinlikle öyle olmalıydı.

"Yaklaş Asunami... Karanlığa yaklaş..."

İşte yine o sesti! Giderek anlaşılır bir hal alıyordu. Asunami boşlukta asılı kaldığını anladığında şaşkınlıkla etrafına baktı. O küçük yıldız tanecikleri yoktu artık. Tamamen karanlık bir boşluktaydı Asunami.

"Hoş geldin... Karanlığın Habis Lordu... Asunami..."

Aynı ses boşlukta yankılanırken Asunami şaşkın ve meraklı bir ifadeyle etrafına baktı ve sesin nereden geldiğini anlamaya çalıştı. Ama duyduğu bu ses sanki hem tek bir yerden hem de hiçbir yerden gelmiyor gibiydi. Hem oldukça uzaktan hem de bir nefes kadar yakınından geliyordu. Oldukça tuhaf bir sesti.

"Kimsin sen? Neredesin!?" diye sordu Asunami bağırarak. Ses tonunda gizleyemediği bir merak ve heyecan vardı. Derin bir nefes alıp yanıt beklerken bir anda bütün boşlukta aynı ses yankılanmaya başladı.

"Ben senin karanlığının ta kendisiyim Asunami! Şimdi sana Karanlığın gerçeklerini öğreteceğim! Beni iyi dinle!"

Asunami şaşkınlıkla yankılanan sesi dinlerken derin bir nefes aldı. Kalbi küt küt atıyordu. Yerinden çıkacakmış gibi hissediyordu. Karanlığın gerçekleri mi, diye aklından geçirmeden edemedi Asunami. Karanlığın gerçekleri ne oluyordu ki?

"Karanlık evren elementleri arasındaki en yıkıcı güçtür. Doğal elementlerden birisi olan Ateş elementinin evren elementlerindeki karşılığıdır. Karanlık; kin, nefret, öfke ve daha birçok kötü duygunun beslendiği güçtür. Fakat Karanlık yalnızca bu değildir. Karanlık denince akla sürekli iblisler ve kötü şeyler gelir. Ama Karanlık her elementte olduğu gibi hem yıkıcı hem de bir o kadar yapıcıdır. Karanlım her zaman Su elementi gibi bilinç altının bir parçası olmuştur. Canlıların en içten ve gizli arzuları kalbinin en derinliklerinde, yani karanlıklarında gizlidir. Bir insanı karanlıkta uzun bir süre bırakırsan delireceğini rahatça görebilirsin. Bunun nedenini biliyor musun Asunami? Çünkü Karanlık; öfke, nefret, kin gibi duyguları temsil ettiği gibi doğruluk ve gerçeklik gibi kavramları da sembolize eder. Karanlıkta delirmesinçn sebebi kabullenemediği gerçeklerle yüzleşmesidir. Bu gerçekler ağır gelir ve en sonunda Karanlığın derinliklerine doğru çekilip delirir. Karanlığın yıkıcı yönünü zaten herkes biliyordur. Fakat yapıcı yönüne pek dikkat etmezler. Gece çötüğünde, yani Karanlık yükseldiğinde, gündüz olduğundan daha farklı bir şekilde doğa canlanır. Gececi yırtıcılar yuvalarından çıkar ve avlanır. Karanlık onların gündüzüdür. Karanlık onların yaşamıdır. Karanlık olmazsa hayatta olmaz. Ateş elementinde olduğu gibi Karanlık dürtülerin, arzuların ve eylemselliğin hayat bulmuş halidir. Her zaman karanlıktan korkanlar olmuştur. Fakat Karanlık her zaman onların korkularını yenmelerine yardımcı olmuş ve onlara yol göstermiştir. Karanlık soğuktur, karamsardır, ürkütücüdür ama bir o kadar da rahatlatıcıdır. Bir insan ancak yalnız kaldığında karanlığıyla yüzleşir ve vicdanını dinler. Bir hata yaptığında sorgulamaz fakat yalnız başına kaldığında karanlık ona bu hatayı sorgulatır. Eğer kendi Karanlığına hükmedemez o seni derinliklerine doğru çeker ve özümser. En sonunda tüketir. Karanlık kendini törpülemenin en iyi yoludur. Öfkeni, kinini, nefretini ve daha birçok duygunu Karanlığa kusabilirsin. Karanlık seni bu duygulardan arındırır ve adeta yeni baştan yaratır..."