Ölümsüz Kral - Kitap 2: Karanlığın Yükselişi

Kitap 2 - 115.Bölüm: Kapıya Dayanan Savaş

İyi okumalar dostlarım...

----------

Bei ve Yuna son hızla karargaha ulaştıktan sonra askerlerin giderek toplandığı güney cephesine doğru ilerlediler. Askerleri bir bir geçerken ikisi de neler olduğunu çok merak ediyordu ve bir yandan da içlerini büyük bir endişe kaplıyordu. Askerleri geçip en ön saflara ulaştıkları anda General Laura ile göz göze gelmişlerdi.

Bei ve Yuna'yı gören Generak hiç beklemeden söze girdi. "Bu ne demek oluyor!?" diye sert bir ses tonuyla sordu General Laura. Bir yandan da eliyle güneyden gelen ayak seslerini ve yükselen toz bulutunu işaret ediyordu. Bei ve Yuna şaşkınlıkla birbirlerine bakıyordu. Bei'nin zihninde parıldayan anılarla birlikte yumruklarını sıktı ve suratındaki şaşkınlık yok olurken büyük bir öfke peydah oldu.

"Lanet olsun!" diye haykırdı. Yumruklarını o kadar sert sıkıyordu ki tırnakları avuçlarınını delmişti ve damla damla düşen kanlar toprağı usulca ıslatmaya başlamıştı. Yuna neler olduğunu tahmin ediyor olsa da General Laura'nın şüphe ve sorgulayıcı bakışları yüzünden bir soru sorma gereği duymuştu. Bu sayede olan biteni o da anlayacaktı.

"Neler oluyor Bei?" diye sordu Yuna. Bei öfkeli bir yüz ifadesiyle yaklaşan toz bulutuna dönerken gelenlerin kim olduğunu çok iyi biliyordu.

"Kandırıldık Yuna... Lanet olası örümcekler tarafından kandırıldık! Tarikat saldırıyı 3 gün sonraya değil, şafak vaktine almış olmalı!" diye sert bir tonla konuştu Bei. General Laura'nın suratında en az Bei'nin ki kadar büyük bir öfke belirirken "Nasıl!?" diye bağırdı. Toz bulutları yaklaştıkça toprak sarsılıyordu ve askerler mantıklı bir açıklama bekliyordu.

Bei başını yavaşça General Laura'ya çevirirken konuşmaya başladı. Ses tonundaki öfkeyi bir tık azaltmıştı. Ne de olsa şu an mahçup durumda olan onlardı. "Mağara... O lanet örümceklerin saklandığı ve insanları kaçırdığı mağarayı bulduğumuzda beni tedirgin eden bir şeyler vardı. Mağaradaki Tarikat mensupları oldukça az sayısaydı ve güçsüzlerdi. İlk başlarda bunun nedenini anlayamamıştım. O an tamamen insanları kurtarmaya odaklanmıştım. Bu yüzden fark edemedim..." dedi Bei. Derin bir nefes alırken konuşmaya kaldığı yerden devam etti.

"Ama şimdi taşlar yerine oturmaya başladı. İlk saldırıdan sonra burayı terk ettiğimizde bizi takip etmiş olmalılar. Mağarayı bulacağımızı biliyorlardı. Bu yüzden Kraliçe Belinda'ya yanlış bir bilgi verdiler. Ve Tarikat mensuplarının sayısını azalttılar. Bu sayede mağarayı temizleyebildik ve Kraliçe Belinda'ya ulaştırılan yanlış bilgiyi aldık. Tarikat, mağaradaki örümcekleri ve topladıkları kurbanları çoktan gözden çıkarmış olmalı. Saldırının 3 gün sonra olacağını size bildireceğimizi biliyorlardı. Bu yüzden biz yavaş yavaş hazırlık yaparken onlar biz daha savaş için hazır olmadan son darbelerini vuracaklardı. Ve şu anda tam olarak bunu yapmak için geliyorlar!" dedi ve bakışlarını tekrardan toz bulutuna çevirdi.

Bei en baştan beri tuhaf giden bir şeyler olduğunu hissediyordu. Her ne kadar saf görünen ve muzip bir karaktere sahip olsa da oldukça zekiydi. Yapbozun parçalarını bir araya getirmeyi çok iyi bilirdi. Bu yüzden böyle bir duruma düşeceklerini düşünemediği için ve aldıkları ilk bilgiye, tuzak olma ihtimalini bile düşünmeden, körü körüne inandığı için kendine kızıyordu. Ayrıca General Laura'nın onlara karşı olan inancının ve güveninin sarsılacağını biliyordu. Kim olsa aynı şekilde hissederdi. Şu anda tamamlanmamış bir plan, yetersiz asker sayısı ve savaşa hazırlıksız bir orduyla Tarikat kuvvetlerine karşı durması gerekiyordu. Eğer Güney Surlarını savunamazlarsa milyonlarca masum insan canından olacaktı. Bu neredeyse intihar savaşından farksızdı. Öleceklerini bile bile askerlerine savaşmalarını söylemesi gerekiyordu. Bei, General Laura'nın nasıl hissettiğini tahmin edebiliyordu. Çünkü şu anda bu duruma düşmlerinin en büyük nedeni verdikleri yanlış bilgiydi.