W obiektywie miłości

Kim jest Blanka?

Zuzanna

Przez kolejne dwa tygodnie moja skrzynka mailowa uginała się od ofert podjęcia współprac. Było ich tak dużo, że musiałam je sobie podzielić na trzy kategorie. „Najlepsze" „Dobre" „Średnie", a te niewarte mojej uwagi od razu dostawały ode mnie miła odmowę. Aleksander zawsze mi tłumaczył, że budując markę, nie mogę brać wszystko jak leci, tylko to, co rzeczywiście odpowiada mojej jakości i mojemu wizerunkowi, żeby to było spójne. No i zawsze mi powtarzał, że mam się szanować i od razu liczyć sobie dobre pieniądze. Z tym akurat zadziałałam już na początku, dobrze przejrzałam rynek i poziom fotografów w mojej dziedzinie. Nie mogłam uwierzyć, ile ofert napływało każdego dnia. Miałam ogrom pracy i nie narzekałam. No może trochę na moje nowe koty, które trochę mi psociły podczas robienia zdjęć. Musiałam je czasami zamykać w łazience, bo dawały tak ostro czadu, że nie mogłam się skupić. Wtedy zawodziły tak długo, że się nad nimi litowałam i je wypuszczałam, a one znowu zaczynały swoje harce i tak w kółko. Koty wyglądały już o wiele lepiej. Ten co miał bardzo zaropiałe oczy już miał niemalże zagojone, a ten drugi nie miał żadnego śladu. Jacyś wolontariusze od Adriana przyjeżdżali co jakiś czas i zabierali koty na kontrole do weta a potem mi je odwozili. Podjęłam się sama utrzymania ich wyżywienia i karmy, za co oczywiście Adrian mi rzewnie dziękował. Jednak mając tyle zleceń, będzie mnie stać na przynajmniej dziesięć kotów i to karmionych najlepsza karmą.

Na wszelkich portalach informacyjnych i plotkarskich rozpisywano się, że Aleksander Borowicz wraca do robienia reportaży z podróży. „Czy Aleksander Borowicz będzie w stanie nas ponownie zaskoczyć?", „Aleksander Borowicz ogłasza pod koniec kwietnia swoją wystawę", „Czy Aleksander Borowicz zdąży w miesiąc zorganizować profesjonalną wystawę?". Patrzyłam i nie dowierzałam w to, co widzę. Nagle wszystkie media interesowały się nim. chyba jego krótkie życie celebryckie dało mu należyty rozgłos i na wystawie mogą być tłumy. Na jednym ze zdjęć ktoś wstawił zdjęcie tej dziewczyny z Facebooka, której zrobili zdjęcia jak wychodziła z jakimś mężczyzną pod rękę z restauracji. Ale akurat mężczyzna był słabo widoczny, jednak ja wiedziałam, że to Aleks, byłam pewna w stu procentach.

„Czy Aleksander Borowicz spotyka się z Blanką Darłowicz, córką znanego sędziego Jana Darłowicza?" Następnie poniżej były skopiowane zdjęcie z prywatnego Facebooka Blanki, na których jest z Aleksem. Na jednym ze zdjęć całuje go w policzek a on się uśmiecha. To zdjęcie wyglądało jak moje wspólne z Aleksem, które miałam zawsze na tapecie w telefonie. Znowu poczułam ukłucie zazdrości, a nie powinnam. Tego właśnie chciałam. Nie mam prawa teraz rościć sobie takich uczuć wobec Aleksa.

Dziewczyna jest przepiękna. Ma piękne kasztanowe włosy i przepiękny uśmiech, wygląda na miłą, swojską dziewczynę.

„Nasz informator donosi, że rodzice Blanki Darłowicz i rodzice Aleksandra Borowicza znają się od wielu lat, czyżby to właśnie oni zaaranżowali ich związek?"

Wyłączyłam komputer niechęcąc już czytać tych wszystkich plotek. Dobrze wiedziałam, że nie miałam szans z taką Blanką w oczach jego rodziców. To oczywiste, że akurat ta plotka mogła być bardzo realna. Starając się o tym nie myśląc usiadłam na podłodze i zaczęłam się bawić z kotami. One zawsze mnie magicznie odstresowywały i pozwoliły choć na chwilę mi zapomnieć o moich zmartwieniach.

W końcu zmusiłam się do ogarnięcia i wyszłam z domu kierując się wprost do czekającego na mnie kierowcy. Jechałam na spotkanie z Darią i Moniką. Dawno nie wychodziłyśmy nigdzie w damskim gronie. Cieszyłam się na to spotkanie. Poszłyśmy najpierw coś zjeść, na ramen, bo dawno nie jadłyśmy, a jakoś naszła nas ochota na treściwy rosołek. Daria opowiadała nam jak Sebastian ostatnio próbuje być romantyczny i zostawia jej krótkie liściki z miłosnymi tekstami, jak zostawia jej ulubione dania w lodówce. Daria mówiła o tym cała rozpromieniona a ja posłałam Monice ogromnie szeroki uśmiech. Jeśli Sebastian zaczął się starać bardziej o Darię, to znaczy, że odpuścił sobie jakiekolwiek myślenie o mnie. Byłam szczęśliwa widząc Darię w takim wydaniu, całą podnieconą i zarumienioną. Jej policzki przybrały niemalże podobny kolor co jej rude włosy Wyglądało dziś naprawdę niezwykle uroczo.