Magnus'un doğum anını vs tabii ki yazmayacağım ama kısaca bilgi vereyim.
Erkeklerin normal doğum yapması saçma geldiği için sezaryen tarzında bir doğum yaptıklarını hayal ettim. Bu da erkeklerin doğumunu daha riskli kılıyor (o dönem düşünülürse) ama zaten Magnus bir büyücü olduğundan bu konuda sıkıntı yaşayacağını düşünmüyorum.
İkinci olarak bence erkeklerin emzirme olayı yoktur, o yüzden kızlarının bir süt annesi olacak.
Bu kadar.
...
Sabah içimden geçen garip bir ürperti ile uyanmıştım. Sanki bir şey beni dürterek uyandırmış gibiydi.
Etrafıma baktığımda hiçbir şey olmadığını görmüştüm. Neden bu şekilde uyandığım konusunda bir fikrim yoktu.
Daha güneş ışınları yeni yeni odayı aydınlatırken hafifçe yataktan çıktım ve cam kenarına ilerledim. Güneşin doğuşunu ve etrafı aydınlatışını izlerken biraz da olsa huzur bulmaya çalıştım.
Bu ürperti belki de iyi bir şeyin habercisidir.
....
Akşam tüm işlerim bittikten sonra banyo keyfi yapıp odama dönmüştüm. Birkaç gün sonra taç giyme törenim olacaktı.
Annemle yaşadığım o üzücü gecenin ardından annem artık taç giymemin zamanı geldiğini söylemişti. Sanırım bunun moralimi düzelteceğine inanıyordu.
Aslında az çok heyecanım vardı ama bir şeylerin eksik olduğunu hissediyordum.
Ve bunun ne olduğunu da biliyordum.
Dolabımın önünde öylece dururken arkadan bir ses geldi ve korkuyla arkamı döndüm.
"Magnus?"
"Söz verdiğim gibi geldim." Deyip kucağında duran bebeğe, bebeğimize baktı. "Doğum bugün oldu, o yüzden biraz yorgundum. Ama yine de onu sana getirmek istedim."
"Şey... çok iyi düşünmüşsün."
"Biraz küçük doğdu, ya da bilmiyorum bana küçük geliyor olabilir." Deyip gözlerini üstüme çevirdi. "Tutmak ister misin?"
Kafamı olumlu anlamda salladığımda gülümsemişti.
"Önce yatağa otur istersen. Sonrasında kucağına veririm."
"Tamam, öyle yapalım."
Ortamda garip bir hava vardı ve bunun ikimiz de farkındaydık.
Yavaşça yatağa yerleştiğim zaman Magnus da yanıma gelmişti.
"Kollarını aç ve başını dik tut. Kafasını sabit tutamıyor çünkü, daha çok küçük."
Başımı tamam dercesine sallayıp yavaşça kızımı kucağıma aldım. Gerçekten de çok küçüktü.
"Ama... ama sen çok güzelsin. Gözlerine baksana..."
"Gözlerini benden almış, yok gibiler." Deyip güldü Magnus.
"Sen nasılsın? Doğum nasıl geçti?"
"Gayet iyiydi, büyücü olmam büyük avantaj. İzi bile kalmadı." Deyip gözlerini üstüme çevirdi ve bana baktı. "İsmini henüz koymadım, senin bir fikrin var mı isim konusunda?"
