𝑩𝒂𝒃𝒚'𝒔 𝒃𝒂𝒃𝒚 ٭bxb٭

٭14٭

Birazcık yorum isteyebilir miyim🥹 Çok severek yazıyorum ama yorumlarınıza ihtiyacım var. Beğenip beğenmediğinizi bilmem lazım ki hevesle yazmaya devam edebileyim💞

İyi okumalar💖💖

16:38

Barış dakikalardır koltukta oturuyor, öylece tavanı izliyordu. Rüzgar'ı çok fazla üzmüş olduğu gerçeği göğüs kafesini sıkıştırırken içli bir nefes aldı. Bu sefer sahiden de batırmıştı.

Rüzgar'ı en çok üzen şeyin, ona sesini yükseltmesi olmadığını biliyordu Barış. Rüzgar'ı üzen şey, Barış'ın her şeyi tek başına üstlenmeye çalışmış olmasıydı. Rüzgar'ı stresten ve üzüntüden o kadar çok uzak tutmaya çalışıyordu ki, onu tek başına bir fanusun içine kapatmış gibiydi. Başını çıkarmasına izin vermiyordu çünkü bir şey olur da üzülür, ağlar diye ödü kopuyordu. Hamile kaldıktan sonra onu koruma içgüdüsü öyle bir artmıştı ki, Barış kafayı yemiş gibi hissediyordu.

Son söylediği şey içine oturmuştu ama sevgilisi haklıydı. Barış çocuğunun babasını ve çocuğunu o kadar çok korumaya çalışıyordu ki, eşini unutmuştu. Ona eşlik yapıyordu evet ama Rüzgar'ın kendisine eşlik yapmasına izin vermiyordu. Evlilik iki kişilikti ve Barış Rüzgar'ı her şeyin dışında tutuyordu. Hata yapmıştı, hata yaptığını o kırgın bakışları gördüğü an anlamıştı.

Daha fazla dayanamayarak ayağa kalktı. Rüzgar ile küs olmak bu hayatta en nefret ettiği şeydi. Ağlıyor olabileceğini düşünmekse Barış'ı delirtiyordu. Yatak odasının önüne gelip kapıyı tıklatabilmek için kendinde cesaret aradı bir süre. Hâlâ onu yanında istemezse diye ödü kopuyordu.

Derin bir nefes alıp kapıyı iki kez tıklattı. Uyuyor olma ihtimaline karşı çok yavaş vurduğu için sesi kendisi bile zor duymuştu. Bir süre bekledi, içeriden hiçbir ses gelmediğinde kapıyı aralayarak yavaşça içeri girdi.

Yatakta yan dönmüş, bir elini de karnına sarmıştı. Yorganın içine girmemiş ama üzerine ince bir örtü almış, sadece beline kadar örtmüştü. Başta uyuduğunu sansa da, yanına yaklaştığında gözlerinin açık olduğunu fark etti Barış. Durgun görüntüsü içini acıtırken yavaşça yatağın kenarına oturdu.

"Rüzgar'ım."

Hitabıyla titrek bir nefes aldı Rüzgar. En azından gitmesini istememesi Barış'ın içini rahatlatırken yanına uzanıp o da yan döndü. Bir elini başının altına koyup Rüzgar'a biraz daha yaklaştığında Rüzgar bakışlarını önüne eğdi, yüzüne bakmıyordu. Barış onu o kadar çok kırmıştı ki, kuru bir özürle affedilmeyeceğini biliyordu. Bu yüzden Rüzgar'ın istediği şeyi yaparak ona içini dökmeye başladı çünkü onu ancak bu şekilde affederdi.

"Dün gece ilk kez bir hastamı kaybettim."

Söylediği şeyle Rüzgar'ın şaşkın bakışları yüzüne çıktı. Bir türlü atlatamadığı şeyden bahsettiği için boğazı düğüm düğüm olurken yutkunmak zorunda kaldı.

"Soğukkanlı olmam gerektiğini biliyorum ama olamadım işte. Geceden beri kendime gelemedim."

Rüzgar duyduğu şeylerle gözleri dolu dolu bir şekilde konuşan kocasına hüzünle baktı. Sabah eve ilk girdiği andan beri bir derdi olduğunu anlamıştı ama Barış bu konularda kendini o kadar iyi gizliyordu ki, bu yüzden kuruntu yaptığını sanmıştı.

"İlk günden beri yanındaydım, bütün tedavisiyle ben ilgilendim. Bazı geceler saatlerce sohbet ederdik. Abi tavsiyeleri verirdi bana. Bazen senin hakkında konuşurduk. Bazen de karısıyla tanışma hikayelerini anlatırdı."