𝑩𝒂𝒃𝒚'𝒔 𝒃𝒂𝒃𝒚 ٭bxb٭

٭98٭

Bölüm çooook uzun olduğu için yorum atmazsanız koltuktan atlayacağım haberiniz olsun (benim max tehdit😔)

İyi okumalar 💖

06:18

Barış kollarının arasında huzurlu bir şekilde uyuyan bebeği üşümesin diye çıplak bedenini yorganla örtüp sıkı sıkı sardı onu. Dün gece seviştikten sonra giyinecek hali bile kalmadığı için çırılçıplak bir şekilde uyumuştu. Neyse ki kapıları kilitliydi de çocuklara yakalanma riskleri yoktu.

Rüzgar'ı uyurken izlemeyi çok sevdiği için yüzünü görebilecek kadar uzaklaştı ondan. Uykusunda bile ondan uzaklaştığını anlayan güzel sevgilisi bebek gibi kımıldanarak kafasını tekrardan boynuna soktuğunda gülümsedi. On senedir, tam on senedir birbirlerinden bir an bile ayrılmamışlardı. Birbirlerine yapışık yaşamaktan bu kadar mutluluk duyan başka bir çift daha olduğunu düşünmüyordu Barış.

"Bebeğim."

Uyanma vakti olduğu için saçlarını yavaş yavaş okşamaya başladı. Güzel yüzünün her bir noktasını özenle sevdi. Onu günlerce görmese bile zihninden asla silinmeyecek olan benlerini teker teker öptü. En çok dudak çizgisinin üstündeki benini seviyordu.

"Rüzgar, uyan hadi güzelim."

Çıplak omzuna birkaç öpücük kondurup oradan boynuna geçti. Mis kokusundan içine derin bir nefes çekti. Yine yaramazlık yapıp çocuklarının şampuanıyla yıkanmıştı. Barış'ın gözünde ufak bir civcivden farkı yoktu.

"Güzel eşim, canımın içi."

Rüzgar kafası boynuna gömülü olduğu için boğuk çıkan sesiyle, "Barış ya." dediğinde gülerek, "Hm." dedi. On senelik sevgilisi, sekiz senelik eşiydi ama ama hâlâ eşi olduğunu söylediğinde utanıyordu. Hatta utancından uykusundan uyanıyordu.

"Saat kaç?"

"Altı buçuğa geliyor."

Rüzgar puflayarak, "Bugün işe gitmesek olmaz mı?" dediğinde alnından öpüp, "Olmaz, öğrencilerin seni bekler." dedi. Barış'ın söylediği şeyle Rüzgar uykulu uykulu sırıttı.

"Beklerler değil mi, zaten minicikler."

Asel doğduğu zaman ara verdiği mesleğine üç ay önce geri dönmüştü Rüzgar. Bu sefer hastanede çalışmıyordu. Kemal Bey'in sahibi olduğu özel bir kolejin kreşinde öğretmenlik yapıyordu. Halinden de fazlasıyla memnundu.

Asel'in kreş yaşı gelmişti. Ekin de zaten birinci sınıfa orada başlamıştı. Bu yüzden evden çocuklarıyla beraber çıkıyordu. Önce Ekin'i üçüncü sınıfların okuduğu binaya götürüp öğretmenine temsil ediyor, sonra Asel'le beraber kreş binasına geçiyordu. Güzel kızını sınıfına bıraktıktan sonra da kendi sınıfına geçiyor, dört yaşındaki minikleriyle ilgilenmeye başlıyordu.

Giriş çıkış saatleri aynı olduğu için eve de hep beraber dönüyorlardı. Rüzgar için öyle bir rahatlık olmuştu ki neden daha önce çalışmaya başlamadığı konusunda hiçbir fikri yoktu.

"Senin kadar olmasa da, minikler tabi."

Rüzgar dudaklarını boynuna sürterek konuşan kocasını kendinden uzaklaştırıp, "Ne zaman kabul edeceksin kocaman biri olduğumu?" dediğinde Barış gülerek, "Hiçbir zaman." deyince kaşlarını çattı.

"Çok gıcık bir kocasın."

Barış kaşlarını kaldırdığında, "Bakma öyle, hamile değilim." dedi. Gıcık kocası gülmeye başladığında gözlerini devirdi. Barış belini okşarken, "Nereden bilebilirsin ki?" dediğinde, "Bilirim ben." deyip dil çıkardı ona. Asel doğduğundan beri çok dikkat ediyorlardı. Barış da zaten şaka yapıyordu, hamile olması imkansızdı.