Damat Kaçırma (Final)

Otuz Birinci Bölüm

           

Zeynep'deki halsizlik gözünden kaçmadı. Leyla'yı içeriye alan ekibe fazla müdahale etmedi. Hatta bir köşede beklediğini bile söyleyebilirdi. Parmaklarını birbirine geçirerek karnında tuttuğu ellerine dokundu. Aynı anda Zeynep'in bakışları üstüne döndü. "Sen iyi misin?"

"Evet. Neden sordun?"

"Garip görünüyorsun. Halsiz gibisin..."

Başını Ayaz'ın omzuna yasladı. "İyi bir gece değildi. Birkaç kez kasıldım." Abisinin duruşundaki kasılmayı hissetti. "Henüz doğurmuyorum, Ayaz."

"Yalnız kalmandan hoşlanmıyorum."

"Sana taşınmak gibi bir niyetim yok." Başını kaldırıp ona baktı. "Sen beni darlarsın. Halamın yanına geçeceğim." Bunun onu rahatlatmadığını gördü. "Neyi duymak istiyorsun?"

"Gerald ile konuşacağım. Seninle ilgilenmesi gerekiyor."

Kendini biraz geriye çekip Ayaz'ı görebileceği mesafede durdu. "Sakın!" Kızgınlığının yansıması yüzüne yerleşti. Kaşları çatılırken burnu itirazla havaya doğruldu. "Bir şey bilmesi gerekmiyor. Bunca zamandır neredeyse bırakalım da orada kalmaya devam etsin. Benim ona ihtiyacım yok."

"Huzursuzsun, Zeynep."

"O zaman sağla..."

Başını iki yana salladı. Şu an onunla uğraşamayacağı açıktı. Hormonları yüzünden güzel bir gün geçirmemesini anlayışla karşıladı. Kol saatini kontrol edip kapıyı gözledi. "Bir saat dolmak üzere..." Aras Karaca sesini duymuş olmalı ki telefonuna göz attı.

"Birazdan çıkaracaklardır."

Yanılmadı da.

Leyla'nın ameliyatını gerçekleştiren Zeynep'in arkadaşı Orkun, tek başına geçti kapılardan. Bir anda üzerine gelmeye başlayan Karaca Ailesi'ne sakin olmalarını işaret etti. "Hastamızın durumu gayet iyi... Operasyonu mevcut dikişleri üzerinden gerçekleştirdik. İki saat içinde kendine gelecektir." Ellerini, her doktor gibi, önlüğünün cebine atıp onu dinleyenler arasından Zeynep'i buldu. Kendi aralarında geçen konuşma bu literatüre yabancı olan biri için anlaşılmazdı. Birkaç cümleden sonra Leyla'yı kontrol etmek için döneceğini belirtip ayrıldı.

"Leyla'ya özel bir terapi programı oluşturmak gerekecek. Önerebileceğimiz merkezler var. Hatta-" Çantasını karıştırıp telefonunu çıkardı. "Bir tanesi ile zaman hemen görüşebilirim." Telefon rehberinde aradığı numarayı bulur bulmaz kulağına yaklaştırdı. Konuşmanın detayları ile boğmak istemediği için kalabalıktan uzaklaşırken Zeynep'i göz hapsinde tutmayı ihmal etmedi.

"Dinlenmesi için eve götür, Mehmet Ayaz." Suphi Karaca'nın sesine döndü. "Kız, bu haliyle bir de bize koşturmasın. Bizimle ilgilenirler."

Suphi Karaca ile aynı fikirdeydi. Kardeşinin oldukça halsiz göründüğü sabahtan beri dikkatini çeken bir detaydı. Sağlığı için duyduğu endişe her geçen dakikayla birlikte büyüyordu. Dinlenmesini teklif etti.  Ve anında reddedildi. Leyla'yı odaya alma sürecinde yalnız bırakmadığı gibi testleri ile de ilgilendi. "Bana hasta muamelesi yapma, Ayaz. Sadece hamileyim." Bu uyarının üzerine fazla zorlamadı. Zeynep de ortadan kaybolduğunda orada bulunmak için bahanesi kalmamıştı. Hastaneden ayrılmadan önce Zeynep'ten, Leyla hakkındaki gelişmeleri bildirmesini istedi. Onu görebilmek için Karacaların hastaneden ayrılmasını beklemek durumdaydı.

Günlük programını boşalttığını hatırlayarak ofise uğrama seçeneğini es geçti.

Ekranda Sinan'ın adını buldu.