Damat Kaçırma (Final)

Altmış Üçüncü Bölüm

Zeynep Hanım'a haber vermeyin imiş.

Yesinler.

Bu mevzularda yüzyılın dâhisi sayılabilecek kadar stratejiye sahipti. 'Doktoram Gerald olunca!' Rakip kabul etmezdi. Tamam, abisinin inadı zorlayabilecek olsa da Leyla'ya en tehlikeli dopingi vermişti. Başka kadın! Gözü bir şey görmeden doğruca hedefe koşacağından hatta rekor kıracağından emindi. Yüzündeki zafer sırıtışı ile koridoru bitirdi.

Gerekli organizasyonu oluşturma vaktiydi.

"Küçüğüm, toplantıdayım."

"Erteleyebilirsin." İlk birkaç basamağı inip bekledi. Gerald'ın telefonundan bir takım sesler geliyordu. Birkaç dakika için müsaade istediğini işitti. "Ara da verebilirsin."

"Andrea Ziya ile mi ilgili?"

Bu Ziya ismini baya benimsemiş görünüyordu. "Diğer çocuğumuz..."

"Ayaz'ı henüz görmedim."

"Leyla, Paris'e geliyor. Bir engele takılmadan Ayaz'a ulaşmasını sağlamalısın."

Gerald, derin bir nefes aldı. "Gönül mevzuları için mi kaldırdın beni Müsteşar ile toplantımdan?"

Zeynep gayet rahat şekilde cevap verdi. "Gözüme toz kaçsa arayabileceğimi söyledin." Zindan olan senelerine karşı yeni başlıyordu henüz. "Ayrıca ilk kez arıyorum. Eğer fazla gelsiyse-"

"Hayır, gelmedi." Derin bir nefes aldı. "Tamam, küçüğüm. İstediğin gibi olacak. Leyla Hanımefendi, Ayaz'a ulaşacak. Başka isteğiniz?"

"Barıştıklarından emin olmalısın."

"Neden gelip kendi gözlerinle görmüyorsun?"

"Paris'e gelmeyeceğim, Gerald." Orası kesin sınırdı. Ne kadar severse sevsin bir hayaletin gezdiği sokaklarda güvende değildi. Aynı kara bulutların altına oğlunu da sürüklemeyecekti. "Artık kapatmalıyım."

"Nice, St. Tropez... İstediğin yeri seçebilirsin."

"Andrea seyahat etmek için çok küçük."

Zeynep'in tavrı karşısında ısrar etmedi. "Peki. Hafta sonu zaman yaratacağım."

"Sen bilirsin."

"Zeynep!" Zeynep, basamakta durdu. İsmini, her duyduğunda kontrol mekanizması sekteye uğruyordu. "Benimsin. Bana aitsin. Öyle de kalacaksın. Aklında başka ihtimaller belirmesin. Bu saçmalık daha fazla uzamayacak. Seni yatağımda, oğlumu da evimde istiyorum."

"Neden devamlı bir şeylere zorunlu bırakılıyorum?"

"Zorlama kısmına geldiğimde anlayacaksın, küçüğüm. Şimdi... Toplantıma dönmeliyim."

Telefonu kapattı.

Ondan nefret ediyordu. Böyle bir adama nasıl âşık olabilirdi? Hem de senelerdir... Bitmek bilmeyen şekilde... Vazgeçerse öleceğini hissedercesine... Umursamaz davranışlarına niçin katlandığını açıklayamıyordu. Her şey bir dilekçeye, birkaç davaya bakacağını bilerek yaşamayı sürdürmesi aptallıktı. 'Onu bile başaramadım.' Boşandığını sanarak aylarca yaşayan başka geri zekalı biri var mıdır? Anca fıkralarda olur dediği olayın başkahramanıydı.

Yoğun bakımların ortak holüne çıktığında yanlış katta olduğunu anladı.

"Sinir adam yüzünden!"

Geri dönmek için harekete geçtiğinde işittiği gürültünün normal olmadığını fark etti.

"Neler oluyor?"