Vooroordeel - Deel 1 Passie op het HBO Serie

Deel 13

'Als je me zo begroet als ik je kom ophalen dan ga ik dat vaker doen' zegt Reede terwijl ik hem nog steeds vast blijf houden.

Ik zou hem al moeten los laten, maar dat wil ik nog niet. Ik ben zo blij om hem te zien. Hij houd me stevig vast terwijl ik op z'n schouder blijf snikken.

'Gaat het Jess?'

'Ja. of, nouja het gaat wel' zeg ik eerlijk.

'Mag ik even binnenkomen?' vraagt Reede.

'Oh, ja natuurlijk. Sorry' zegt ik als ik hem los laat en een stap opzij zet zodat hij naar binnen kan komen. Als hij naar binnen stapt, staat hij eerst stil tegenover mij. Hij pakt mijn kin vast en kijkt me doordringend aan. 'zeg nooit sorry voor zoiets Jess. Niet tegen mij'

Dan laat hij me los en loopt hij verder naar binnen. Ik haal diep adem. Ik had het niet eens door maar ik hield m'n adem in terwijl hij me vasthield.

'Leuke studio' zegt hij. Terwijl hij op de bank gaat zitten. Hij klopt op de plek naast hem met de bedoeling dat ik naast hem ga zitten.

'thanks' zeg ik. 'Het is niet veel. Maar ik hoef in ieder geval niets te delen met andere.'

'Waarom was hij hier?'

'Geen idee. Hij wilt praten maar ik vind dat we niks hebben om over te praten. Ik heb het afgesloten. Het was een lelijke break-up. Ik ben er lang van kapot geweest.'

'Was hij je eerste vriendje?'

'Ja klopt, hoe weet je dat?'

'Die pijn is het ergst' antwoord hij. Zou hij dat zelf ook meegemaakt hebben? Ik kan me een emotionele, heart broken Reede helemaal niet voorstellen.

'Net op het moment dat ik het gevoel krijg dat ik verder kan gaan en verder wil gaan met m'n leven, staat hij ineens voor de deur' zegt ik geëmotioneerd.

'Hey Jess, hij is weg oké. Hij kan niet meer bij je komen' zegt hij terwijl hij een arm om me heen slaat.

'Ja, je hebt hem wel goed weggejaagd' zeg ik met een klein lachje.

'Je had z'n hoofd moeten zien. alsof hij spontaan 7 kleuren kon schijten' lacht Reede.

'Waarom zei je dat ik je vriendin was?' Ik weet dat het misschien een ongepaste vraag en een ongepast moment is maar ik kan niet het gevoel ontkennen dat die woorden bij me losmaakte toen ik hem dat hoorde zeggen.

'Ik wilde hem weg krijgen. Als hij hoort dat jij verder bent gegaan zal hij eerder opgeven.'

'Plus, hoe jij me in die wc zoende en aanraakte durf ik wel te zeggen dat je er overheen bent lieverd' fluistert hij in m'n oor.

'ja ja, ik weet het' zeg ik en ik duw hem speels weg. 'Jij begon hoor' zeg ik.

'Ja en jij liet het toe en ging er maar al te graag in mee' zegt hij zachtjes in m'n nek terwijl hij in mijn zij prikt.

'aaah, niet doen' roep ik.

'Kijk zo zie ik je veel liever. Met een glimlach op je gezicht'

'Ik weet niet hoe ik je moet bedanken voor het langskomen. Is alles wel oké op je werk aangezien je zo plotseling bent vertrokken? Ik wil niet dat je door mij in de problemen raakt'

'Neehoor, ze redden het wel even zonder mij.' Nu pas valt me op dat hij in een nette broek en een blauw overhemd is. Deze broek zit inderdaad strak, je zou bijna alles kunnen zien zitten maar ik probeer m'n ogen omhoog te houden. Het is heel anders om hem zo te zien, zonder z'n leren jack.

'Het voordeel van werken voor je vader' zegt Reede.

'Ow, huh, waar werk je dan? Je ziet er zo...netjes uit' zeg ik.