Vooroordeel - Deel 1 Passie op het HBO Serie

Deel 70

Als we binnenkomen kijkt oma gelijk op. Dylan zijn ouders zijn als eerst naar binnen gegaan.

'Zo komen jullie me eindelijk mee naar huis nemen?' vraagt ze aan haar dochter.

Dylan's moeder antwoord: 'Nog niet mam. We zijn het aan het regelen maar ze willen je nog even wat beter in de gaten houden'

'Ja dat krijg je als je oud bent' grapt Rick.

Oma begint gelijk te lachen. Ze lijkt eigenlijk gewoon best wel vrolijk. Ik weet ook eigenlijk niet wat ik verwacht had. Ze is er niet zo goed aan toe maar ze lijkt best opgewekt op het moment.

'Ze heeft soms wat oplevingen' fluistert Dylan in mijn oor als hij me naar binnen begeleid.

'OOoohhhh, daar zijn jullie eindelijk. Jess lieverd, ik snap dat je druk bent met school maar je moet Dylan eens op zijn hoofds slaan omdat hij je niet eerder wilde vragen om hierheen te komen' zegt oma blij.

'Ja hè, dat vind ik nou ook' zeg ik blij tegen oma terwijl ik over het bed heen hang om haar een knuffel te geven.

'Zie je het jongen, dan hoor je het ook eens van een ander' zegt ze tegen haar kleinzoon als hij haar knuffelt.

'Nou, ik zou jullie allemaal een stoel aanbieden maar er staan er maar drie' zegt oma.

'Ik kan wel even vragen aan een zuster of we er nog een kunnen krijgen' zegt Rick als hij opstaat.

'Nee onzin. Laat die mensen hun werk doen. Jess en Dylan kunnen wel samenzitten toch. Tenzij die daar te slap voor is maar zo hebben jullie hem ongetwijfeld niet opgevoed. Het is niet alsof Jessie een ton weegt.' lacht oma.

'Ze krijgt momenteel wat medicatie tegen de pijn' zegt Mirjam tegen mij.

Vandaar dat ze geen blad voor haar mond neemt. Het is wel grappig om haar zo te zien, normaal nam ze ook geen blad voor de mond maar in combinatie met de medicatie is ze nog wat losser. Ik ben opgelucht dat ze geen pijn ervaart. Als je haar zo zou spreken zou je niet denken dat ze nog maar kort te leven heeft.

'Ga maar lekker zitten hoor' gebaart oma naar de stoel. Ze kijkt Dylan aan. Dylan gaat zitten omdat ze zo aandringt. Hij en zijn ouders kijken wat twijfelend naar mij. Oma lijkt zo vrolijk nu ik wil haar niet in de war brengen. Ik zet een grote glimlach op en loop naar Dylan toe om bij hem op schoot te gaan zitten.

'Sorry' fluistert Dylan in mijn oor.

'Het geeft niet' fluister ik terug als hij me aankijkt. 'Het is echt niet erg'

'Jezus, je kijkt naar dat meisje alsof ze besmettelijk is jongen. Dadelijk valt ze nog van je af. Jongens zoals jij moeten zo'n mooie meid vasthouden alsof ze er elk moment vandoor kunnen gaan. Neem het maar aan van mij want ik heb in mijn jaren heel wat wijsheid opgedaan.' zegt oma.

Ik moet lachen om haar reactie. Ik zie dat Dylan naar me kijkt. Als hij ziet dat mijn lach oprecht is lacht hij er zelf ook om. Dan legt hij zijn armen om mijn middel heen.

'Goedzo jongen. Zo hoort het' zegt oma trots.

'Nou mam, zo kan die wel weer' zegt Mirjam.

'Ach, laat die jongen nou toch genieten terwijl hij bij z'n oude oma op bezoek moet. Je ziet toch dat hij gelijk begint te stralen'

Als ze dat zegt verslapt hij zijn grip om mijn middel meteen.

'Hé, het is oké' fluister ik naar hem.

Ik leg mijn hand op zijn arm en geef er een zacht kneepje in om hem gerust te stellen. Ik zal er echt niet iets achter zoeken. Ik wil dat hij dat weet.

Het is erg gezellig om weer bij te praten met oma en Dylan's ouders. Al snel is er bijna een uur voorbij. Eigenlijk mogen we hier maar een uur zijn maar Rick heeft kunnen regelen dat we iets langer mogen blijven.

'Hoe is het nou met je ouders meis? Is je moeder al verstandiger geworden?'

Shit. Die vraag had ik niet verwacht. In de tijd dat ik met Dylan was waren mijn ouders samen. Mijn moeder was niet....niet de beste moeder. Ze had hele hoge verwachtingen en wist precies hoe mijn leven uitgestippeld moest worden. Nu had ik ten eerste al een opleiding gekozen waar ze niet achter stond. Mijn vader was trots op me omdat ik zelf had gekozen voor iets wat ik leuk vond. Mijn moeder daarentegen had erg duidelijk gemaakt hoe teleurgesteld ze was in me. Ze had één keer mijn kunst gezien en ze vertelde me dat ik op moest groeien in plaats van me bezig houden met die onzin. Tussen mijn ouders ging het ook niet lekker. Toen het net uit was met Dylan kwam papa er achter dat mam al een aantal jaar een affaire had met een van haar collega's. Ze spraken nog met elkaar maar pap heeft haar er wel uitgezet. En ik was het met hem eens. Sinds die tijd heb ik haar maar twee keer gesproken. Zelfs op mijn verjaardag heeft ze niks van zich laten horen. Eigenlijk vind ik dat wel prima zo.

Ik schrik op als Dylan over mijn schouder wrijft.

'Ehhh, ja nou nee. Mam is mam en ik denk dat ze altijd zo zal blijven. Maar papa is heel trots op me en ik heb het altijd gezellig met hem als ik thuis ben.'

'Nou misschien moet die vader van jou op zoek naar een andere leuke vrouw' zegt oma

'MAMA!' roept Mirjam geschrokken.

Ik lach hardop. 'Ik ben het wel met oma eens'

Dylan kijkt me vragend aan.

'Ik leg het zo wel uit' fluister ik in zijn oor.

Ik beweeg een beetje heen en weer omdat ik al bijna een uur bij Dylan op schoot zit. Heel eerlijk, mijn kont voelt beurs. Op een gegeven moment was mijn been gaan slapen en toen was ik even gaan staan. Toen had oma gevraagd of we nog steeds zulke tortelduifjes waren. Ik moest daar zo om lachen dat Dylan me voor de grap al snel weer terug op zijn schoot trok. Tot groot genoegen van oma.

Nu begin ik wel echt beurs te worden. Ik probeer een beetje te verzitten en schuif iets naar achter op zijn schoot.

Dat...had ik niet moeten doen.

Ik weet dat ik dit niet verkeerd moet interpreteren. Hij is gewoon een man en ik zit nou al een uur bij hem op schoot. En dan gebeurt dat soms?

'Niet bewegen alsjeblieft' fluistert Dylan verontschuldigend in mijn oor

'Sorry' zeg ik zachtjes tegen hem.

Dylan schraapt zijn keel.

'Ik denk dat wij zo moeten gaan. Jessie heeft nog niet gegeten en ze heeft nog avondeten van me tegoed' zegt Dylan.

'Ja klopt, ik kon hem gewoon inhalen met rennen omdat mijn conditie nu een stuk beter is' zeg ik trots tegen oma.

Bij zijn opa en oma maakte we altijd overal wedstrijdjes van. Wie het eerst zijn bord leeg had. Wie het snelst een fles water kon opdrinken. Het ging maar over knullige dingen zoals wie de afwas moest doen of wie oma zou helpen met koken. Vaak verloor ik ook wel expres omdat ik het gezellig vond om met haar te koken.

'Zie je wel, zij is een blijvertje' zegt oma blij tegen Dylan.

'Ja dat weet ik' zegt Dylan als we opstaan.

'Het was heel fijn om u weer eens te zien' zeg ik tegen oma.

'Lieverds, ik zie jullie vast snel weer. Dan kunnen weer samen pizza maken'

'Gezellig oma' reageert Dylan.

Ik krijg een brok in mijn keel maar ik probeer het niet te laten merken. Dit zal de laatste keer zijn dat ik haar zie.

'Ik hou van jullie lieverds' zegt oma als we haar tegelijk een knuffel geven.

'En wij van u' zeggen we allebei.

Dan houd ik Dylan's hand stevig vast en lopen we de kamer uit.