Vooroordeel - Deel 1 Passie op het HBO Serie

Deel 14

Als we beneden komen bij de parkeerplaats probeer ik rond te kijken of ik zijn auto zie staan. Wat voor auto zou Reede hebben?

'Daar staat tie' zegt Reede en hij wijst naar een auto waar mijn mond van openvalt.

'Holy shit.... mooie wagen'

'Haha, dankje. Ik heb er een hele tijd voor gespaard dus ik ben er erg zuinig op'.

Ik kijk naar de lichtblauwe 1969 Chevrolet Camaro SS/RS die voor me staat. Reede doet de 2 rugzakken in de achterbak en houd dan de deur bij de bijrijder stoel open: 'Stap maar in'

'oh dankjewel' zeg ik. Ik had niet verwacht dat hij de deur voor me open zou houden.

Hij stapt zelf in en start de auto.

'Het is maar een kwartiertje dus we zijn er zo' zegt hij.

Hij zet de radio aan en gelijk speelt herken ik het nummer van Post Malone. Candy Paint. Samen met Denise zingen we altijd mee met alle muziek. Bij Reede durf ik dat niet zo goed maar ik durf wel een beetje onopgemerkt mee playbacken.

We rijden een klein stukje over de snelweg tot we uiteindelijk aankomen bij een vrijstaand huis dichtbij campus.

Wow, als je het hebt over een studentenhuis, dan was dit wel het laatste huis wat ik in gedachte had. Het is HUGE. Het ziet eruit als een oud huis met heel veel karakter.

'Verbaasd?' vraagt Reede.

'Een beetje, het is echt prachtig zeg. Later zou ik ook wel in zo'n huis willen wonen.'

'Wacht maar tot je het van binnen ziet. Er is zelfs een fitnessruimte en een jacuzzi'

'Serieus?' vraag ik.

'Daar zal je snel genoeg achter komen' knipoogt hij naar me.

We stappen allebei uit. Reede pakt de 2 rugzakken uit de achterbak.

'Ik kan er wel 1 overnemen' zeg ik en ik strek m'n arm uit om een rugzak aan te pakken. Reede kijkt me aan en schudt gelijk z'n hoofd. Ik had moeten weten dat hij me er geen een zou geven.

'Je kan wel helpen door de deur op te doen' zegt hij.

'Oh, oké natuurlijk!' zeg ik.

We lopen naar de voordeur toe. Het is een grote houten deur die er oud maar prachtig uit ziet.

'uhhm waar is de sleutel?' vraag ik als ik merk dat de deur op slot zit.

'In m'n rechterbroekzak' zegt hij.

'Wat?' zeg ik verbaasd. Moet ik nu echt die sleutel uit z'n broekzak pakken?

'in m'n broekzak', zegt Reede.

Hij blijft me aandachtig aankijken. Volgens mij probeert hij m'n reactie te peilen.

'Ik kan ook wel aanbellen' zeg ik. Ik weet niet of het een goed idee is om m'n hand in z'n broekzak te stoppen als we vervolgens alleen zijn in dit grote huis. Ik snap dat het misschien voor hem normaal is, maar ik doe dit soort dingen niet zo makkelijk.

'Er is niemand anders thuis' zegt Reede.

'Ach, het is niks wat je nog niet tegen je aan gevoeld hebt', zegt hij als hij wat dichterbij komt staan.

'Reeede, kap nou eens'

'Jeeeeeeess, pak de sleutel' aapt hij me na.

'ugh, oké oké , maar dan haal je wel die blik van je gezicht af.' zeg ik.

Ik steek voorzichtig m'n hand in zijn rechter broekzak om de sleutel te pakken. Ik probeer niks aan te raken wat ik niet zou moeten aanraken.

'Er zit helemaal geen sleutel' zeg ik terwijl ik hem boos aan kijk.

'Oh sorry, mijn fout. Ik bedoelde de andere kant' lacht hij.

Hij blijft dit spelletje maar spelen. Dan ga ik dat spelletje toch mee spelen. Snel graai ik in z'n ander broekzak en vis gelijk de sleutel er uit. Ik zie aan zijn blik dat ik ook wel iets anders aan raakte. Ik hoor het aan zijn ademhaling.

'Wacht nou even tot we binnen zijn schat, wat zullen de buren wel niet denken' zegt Reede terwijl hij over me heen kijkt.

Op dat moment draai ik m'n nek om recht in de ogen te kijken van een man van ongeveer 70.

'Goedemiddag meneer Brix' zegt Reede.

Shit. Waarom krijgt hij dit altijd voor elkaar. Ik schaam me dood.

Ik draai snel de deur van het slot terwijl ik Reede hardop hoor lachen. Ik krijg de deur niet open. Ik probeer te duwen maar het lukt niet. Reede kijkt me aan. Hij trekt aan de deur en draait de sleutel nog een keer en dan gaat de deur wel open.

Hij houd de deur open zodat ik er eerst door kan lopen. Ik kijk hem aan, rol met m'n ogen en stap voor hem naar binnen.

'Hey, niet zo brutaal jij' zegt Reede terwijl hij gelijk achter me naar binnen stapt en slaat daarbij op m'n kont.

'Reeeeeeede' roep ik gelijk door het huis voordat we verder de gang in lopen.