Vooroordeel - Deel 1 Passie op het HBO Serie

Deel 51

'Kleren aan! Wij zijn thuis' horen we iemand beneden roepen. Volgens mij was dat Jack.

'Ja, ja, ja' roept Reede naar beneden.

'Nu moeten we zeker het bed uit' zeg ik tegen Reede terwijl ik een pruillipje trek.

'Ik kan ook gewoon de deur op slot doen' zegt Reede als hij me nog even vasthoud in bed.

'Dan horen ze ons sowieso' reageer ik.

'Hmmh, dat maakt mij niet uit.'

'Maar mij wel. Dan schaam ik me dood'

'Ik zou kunnen zeggen dat we het gewoon stilletjes doen, dat niemand het hoort. Maar we weten allebei dat jij dat niet kan.' zegt Reede terwijl hij in mijn middel prikt.

'Nou zeg! Dat is echt niet waar!' reageer ik geïrriteerd. 'Ik kan echt wel stil zijn.'

'Echt niet' spreekt hij me tegen.

We kijken elkaar aan. Als hij me zo aankijkt kan ik op een of andere manier gewoon niet wegkijken. Mijn blik zit vast aan hem. Ik kijk naar zijn ogen terwijl ik zijn blik zie afdwalen naar mijn mond.

'Kom hier' zegt hij.

Ik doe wat hij zegt en gelijk als ik een klein beetje zijn richting opkom begint hij me te zoenen. Alle kriebels waarvan ik dacht dat ze even tot rust waren gekomen zijn in één klap terug. Ik lig half op hem en ik voel dat hij weer hard wordt. In een snelle beweging draait hij me om en legt hij me op m'n rug. Eerst drukt hij zijn lippen weer stevig op de mijne. Daarna draait hij mijn hoofd iets opzij zodat hij in mijn nek kan zoenen. Ik voel gewoon dat ik daar straks een plekje aan over zal houden. Fucking hell. Hoe krijgt hij het nou voor elkaar dat ik het ene moment denk dat mijn lichaam zo uitgeput is en moet bijkomen naar het andere moment dat ik echt instantly alweer naar zijn aanraking verlang.

Hij zoent me weer en bijt dan zachtjes op mijn lip. Op hetzelfde moment duwt hij zijn heupen stotend tegen mij aan waardoor ik voel hoe hard hij is. Dan kreun ik zijn naam in zijn oor: 'Reede...'

Dan kijkt hij naar me op met een grijns.

'Zie je nou wel dat je niet stil kan zijn lekkerding.'

Hij kust me nog een keer en zegt dan 'Kom, ga je zo mee naar beneden?'

'Serieus?' zeg ik.

Deed hij dit echt om te bewijzen dat hij gelijk had?

'Wat ben je toch een eikel af en toe' zeg ik tegen hem terwijl ik de deken een beetje omhoog trek om mezelf te bedekken.

'Daar had ik je al voor gewaarschuwd' reageert hij.

'Ugh' zeg ik en ik rol met mijn ogen naar hem.

Ik weet nog steeds niet helemaal wat ik moet vinden van het feit dat hij gewoon altijd maar toegeeft van: "ja, ik ben een eikel". Zou hij dat echt menen? Eigenlijk ken ik hem helemaal nog niet zo goed bedenk ik me. Ik moet hier echt even met Denise over praten. Ik heb echt haar advies nodig.

Ik stap snel uit bed en zoek naar mijn tas die ik thuis opgehaald heb. Wat moet ik eigenlijk aan doen? Comfortabele kleding? Of moet ik er leuk uitzien? De rest komt ook net van het strand af.

'Wat doe jij aan?' vraag ik aan Reede.

'Gewoon, joggingbroek ofzo. Het is nog steeds warm buiten, dus misschien een korte ofzo. Hoezo?'

'Uhm, ja...ik, ik ehh...weet niet zo goed wat ik aan moet doen. We blijven gewoon hier toch vanavond?'

'Trek gewoon iets aan wat lekker zit, ontspan een beetje vanavond'

'Oké' zeg ik.

Ik ben blij dat ik een strakke, zachte stof joggingbroek heb meegenomen, een grijze. Deze sluit toch mooi aan om mijn figuur maar is toch zo zacht en daardoor echt comfortabel. Daarop draag ik een bralet die een beetje fel zalmroze is, gewoon omdat het lekker zit en omdat het echt nog heel erg warm is. Ik kam me haar eventjes in de hoop dat het er een beetje fatsoenlijk uit ziet.

Reede is zich ondertussen ook aan het aankleden. Als hij klaar is kijkt hij naar me. Zijn ogen bekijken me van top tot teen.

'Wauw' zegt hij.

'Wat? Is er iets niet goed?' zou hij het niet mooi vinden? Is het te comfortabel, had ik dat nu nog niet moeten aandoen voor hem? Fuck, ik voel dat ik rood word.

'Nee, ik wist gewoon niet dat je er zó sexy uitzag als je in je comfortabele kleding bent. Ik weet niet of ik me straks überhaupt kan concentreren op de film. Als je naast me komt zitten kan ik alleen maar kijken naar je tieten. Die komen echt geweldig uit in dat shirtje dingetje van je.'

Ik krijg een blos op mijn wangen van alle complimentjes die hij geeft.

'Een bralet' zeg ik dan.

'Wat?' vraagt hij.

'Het shirtje dingetje, heet een een bralet.

'Ow, nou het staat je geweldig'

'Dankje' zeg ik als ik naar de vloer kijk omdat hij me een beetje zenuwachtig maakt.

Het ene moment voel ik me zo comfortabel als ik bij hem ben en dan zegt hij weer allerlei dingen die me zenuwachtig maken.

Als ik mijn telefoon pak uit mijn tas zie ik ineens de brief van Dylan liggen. Ik had hem snel van mijn deur afgehaald en hem in mijn tas gepropt. Ik wilde het eigenlijk in mijn appartement neerleggen zodat ik er vandaag nog even niet aan hoefde te denken maar door al het inpakken was ik dat vergeten. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet benieuwd ben naar wat er in staat. Maar is dit hét moment om die brief open te maken? Misschien kan ik dat beter doen met Denise. Ja, ik wacht wel tot ik een momentje alleen heb met Denise.

'Gaat het?' zegt Reede. Ik schrik van op van zijn stem.

'Oh sorry' zegt hij als hij ziet dat ik schrik.

'Nee, je hoeft geen sorry te zeggen. Ik was gewoon even in gedachten verzonken denk ik' reageer ik.

Reede kijkt naar de brief in mijn handen. 'Wil je hem lezen? Ik kan je wel even een momentje alleen geven'

Hij loopt naar me toe en komt naast me op de grond zitten. Ik had helemaal niet doorgehad dat ik naast mijn tas op de grond was gaan zitten.

'Nee, ik denk dat ik hem nog even bewaar en een keer lees als ik alleen ben' zeg ik.

'Weet je het zeker? Zorg anders in ieder geval dat er wel iemand bij je is. Ik vind het idee maar niks dat je alleen bent als je die brief gaat lezen.'

'Ik doe het wel als ik samen ben met Denise'

Dat was ik sowieso al van plan maar ik zie ook dat het hem gerust stelt. Hij slaat zijn armen om me heen.

'Het komt goed, als je je naar voelt na het lezen kan je me altijd bellen en dan kom ik gelijk naar je toe'

'Dankjewel' zeg ik tegen hem.

Het betekent veel voor me dat hij dat zegt.

'Zullen we zo naar beneden gaan?' vraag ik.

'Ja is goed.'