Vooroordeel - Deel 1 Passie op het HBO Serie

Deel 2

Oke, als ik nu wegga dan ben ik net 10 minuten te laat. Dat moet wel lukken. Net als ik de deur achter me dichttrek zie ik Denise. Ik zwaar naar haar en ze houd de lift voor me tegen. 'hey Jess, jij ook laat voor die stomme AMX week van school'. 'Ja, ik heb echt geen idee wat we moeten verwachten, waarschijnlijk wordt het super saai'. 'We kunnen altijd na school gewoon wat gaan drinken toch? Dan hebben we wat leuks om naar uit te kijken'. 'Ja goed idee' zeg ik.

We nemen samen de bus naar school toe. Jammer genoeg zit ze niet bij dezelfde AMX groep als ik. Dat mag volgens mij ook niet, dat je samen in een groep zit als je dezelfde opleiding doet. Nu moet ik weer helemaal sociaal gaan doen, ik heb hier zo'n hekel aan. In ieder geval hoef ik na deze week niemand meer te spreken die ik hier ontmoet, dus de drempel is niet te hoog om niet al te enthousiast te zijn naar deze mensen.

Voor het lokaal trek ik mijn rode jurkje nog even recht. Het is ook zo warm buiten, ik snap niet dat ze verwachten dat we de hele dag van 9 tot 17 in een kantoor moeten gaan werken voor 1 studiepunt. Zou ik kloppen op de deur of zal ik gewoon naar binnen gaan?

Ik klop wel even voor de zekerheid. Ik krijg geen antwoord dus ik trek de deur open.

'Aah, u bent zeker mevrouw Kavel?' Vraagt een docent in strak pak. Ineens voel ik me erg underdressed, tot ik naar de rest van de klas kijk. De meeste studenten dragen ook zomerkleding. Op 1 groep na, dat zijn vast degene die als eerst binnen kwamen. Ze zijn allemaal in een overhemd en een nette broek. Alleen al als ik naar hun kijk wordt ik levensmoe. Ze zien er zo serieus uit. Dit zijn echt de mensen die als ze seks hebben, het bij 1 standje houden. Of ze hebben een vriendin die alleen maar 'de zeester' doet.

Ik kijk naar de tafels en reageer dan: 'ja, dat ben ik. Sorry dat ik laat ben'. 'Dat is geen probleem, ga jij maar daar zitten' en hij wijst naar een plek waar 3 tafels staan die nog leeg zijn. 'ehh oke', reageer ik. Ik ga zitten, zonder dat ik oogcontact maak uit de rest van de klas. 'Jullie kunnen nu alvast met je groepje research doen naar het bedrijf wat jullie straks mogen bezoeken'.

Gelijk steek ik m'n hand op. 'Ik heb nog geen groep, meneer'.

'Ja er komen nog 2 studenten, deze groepen zijn al ingedeeld naar volgorde van binnenkomst. We willen mensen met dezelfde motivatie bij elkaar in de groep zetten. Dus u zult nog even moeten wachten op uw groep'.

Meent hij dit nu serieus? Wat een eikel. Beter komen die andere 2 studenten snel.

Ik heb hier nu al zo geen zin meer in.

Na 3 kwartier krijgen we even pauze om koffie te halen. Mijn groepje is er nog steeds niet. Ik heb al gevraagd aan meneer eikel of ik in een ander groepje mag, maar ik moet nog even een uur wachten en anders krijg ik wel een vervangende opdracht. Dit is echt ongelooflijk. Ik pak m'n tas en loop het lokaal uit. Ik ben toe aan koffie, daarna denk ik wel even na over of ik nog terug wil naar dat lokaal.

Ik loop richting de kantine. Ik pak m'n koffie en reken die af. Terwijl ik langs de volle tafeltjes loop, opzoek naar een plekje, schuift ineens iemand z'n stoel naar achter. Daarbij gooi ik een scheut hete koffie over m'n hand heen. 'Aah, fuck' zeg ik en probeer de koffie af te vegen met een servetje. 'Oh sorry' zegt de jongen. 'Ik zag je niet'. 'Nee dat merkte ik' bijt ik hem toe. Hij begint ineens te lachen. Z'n vrienden aan tafel kijken naar mij. Ook zij beginnen mee te lachen. 'Jezus, wat ben jij een eikel' zeg ik tegen hem. 'Ja Reede, je moet wat aardiger zijn tegen dat meisje', zegt een van zijn vrienden. 'Ik zei toch al sorry', reageert hij. 'Daarbij, lijkt het me wel leuk om d'r weg te zien lopen in dat strakke jurkje'. Hij kijkt mij aan. Heel even hap ik naar adem. Er had nog nooit iemand zo tegen mij gepraat. Hoe durft hij? Wat moet ik nu doen? Weglopen lijkt nu ook geen optie meer. Ik irriteer me aan mezelf omdat ik iets voel kriebelen, het bekende gevoel schiet gelijk naar beneden. Ik sta gewoon al een hele tijd droog. Dat zal gewoon de reden zijn. 'Hé Reede, moet jij niet al hartstikke lang in je les zitten' zegt een andere gast. 'Haha, ja ik ben echt al veel te laat' zegt de gast waarvan ik nu weet dat hij Reede heet. 'Wil je nog iets?', vraagt hij aan mij. 'Of kijk je iedereen altijd zo aan met die onschuldige Bambi ogen van je?'

'Heb jij nooit grenzen geleerd?' vraag ik boos. Kut ik verhef mijn stem. Waarom raakt dit me zo?

'Ja, het is of dat of je ziet me zitten. Het is een van de 2 lieverd, en ik heb met allebei geen probleem'.

Deze gast. Serieus. Hoe heeft iemand zoveel zelfvertrouwen? Wat een arrogante eikel. Ik besteed er geen aandacht aan en ik besluit toch weg te lopen. 'Zie je, ik zei het toch', hoor ik hem zeggen terwijl ik hem en z'n vrienden daarna naar me hoor fluiten.

Ik ga even snel naar de wc om m'n hand even onder de kraan te houden voor ik terug ga naar de klas. Die koffie was echt heet toen het over m'n hand heen ging. Door heel dat gezeik had ik er al helemaal geen trek meer in dus onderweg had ik m'n koffie al weggegooid.

Ik twijfel enorm of ik wel terug moet gaan. Ik heb wel echt dat studiepunt nodig. Ik besluit toch terug te lopen. Ik hoop dat die studenten nou al zijn komen opdagen. Ik loop het lokaal binnen en ik zie eindelijk een student aan mijn tafeltje zitten. Natuurlijk. Hoe kan het ook anders. Natuurlijk is het die arrogante klootzak. Ik kijk de docent aan en vraag: 'kan ik echt niet bij een ander groepje?' Op dat moment kijkt Reede naar mij begint hij te grijnzen. 'Ik ben heel goed in samenwerken hoor, en leren samenwerken is toch het hele doel van de AMX week', zegt Reed. Natuurlijk is meneer eikel het eens met arrogante klootzak. Ik zucht en loop naar mijn plek toe.