SAY WITH YOUR EYES

SWYE - PART 29

بکهیون از جاش بلند شد و سمت روشویی رفت تا دستاشو بشوره و بعد از تو اشپزخونه یه شیرینی برداشت و همونطور که میخوردش کاغذ رو اپن رو برداشت و چیزی روش نوشت و جلوی چشمای پسر روی زمین گرفت.
" من رو مبل میخوابم "

چانیول نوشته رو کاغذ رو از نظر گذروند و اخم کمرنگی بین ابروهاش افتاد... دلش نمیخواست بکهیون اینجا معذب باشه و البته که ته دلش دوست داشت اون پسر پیش خودش بخوابه پس ظاهر خونسردی به خودش گرفت و بعد چند ثانیه آروم لب زد.
_از من میترسی؟؟

نگاهشو از توله سگش گرفت و به پسر روبروش داد که با چشمای درشت شده داشت نگاهش میکرد.
_یا نکنه هنوز از من بدت میاد؟؟
بکهیون دستاشو آورد بالا ولی چانیول اجازه دفاع نداد و دوباره به حرف اومد.
_نکنه... نکنه چون گی ام بدت میاد پیشم بخوابی؟؟
با مظلومیت ظاهری اضافه کرد و دهن بکهیون از تعجب باز شد...

_نترس به هرحال از لحاظ بدنی تو الان قوی تری دیگه بابت چی نگرانی؟؟

با دلخوری زمزمه کرد و سمت اتاق خوابش رفت... تقریبا مطمعن بود نقشه اش گرفته ولی بعد رفتن به دستشویی و عوض کردنلباساش رو تخت دراز کشید و با استرس به در زل زد...

اگه بکهیون با همه اون حرفا نمیومد تو اتاق یه جورایی مهر تاییدم به حرفاش با دلخوری زمزمه کرد و سمت اتاق خوابش رفت... تقریبا مطمعن بود نقشه اش گرفته ولی بعد رفتن به دستشویی و عوض کردن لباساش رو تخت دراز کشید و با استرس به در زل زد... اگه بکهیون با همه اون حرفا نمیومد تو اتاق یه جورایی مهر تاییدم به حرفاشمیزد و واقعا دلش نمیخواست همچین اتفاقی بیوفته...

پوف کلافه ای کرد و چشماشو بست ولی قبل اینکه بچرخه صدای باز شدن در رو شنید و تو دلش لبخند گنده ای زد... سعی کرد بدون عکس العمل باقی بمونه و تمام وجودش گوش شد!!

بکهیون چند لحظه مردد دم در وایستاد و به چانیولی که به معصوم ترین شکل ممکن خوابیده بود خیره شد... واقعا نمیفهمید چرا نمیتونست فقط بره اون سمت تخت و بخوابه... مطمعن بود چانیول هیچ جوره امکان نداره اذیت یا معذبش کنه ولی بازم ناخوداگاه از نزدیک اون پسر بودن میترسید...

هروقت نزدیکش میشد تو قلبش یه چیز شوری ریخته میشد و ضربانشو حس میکرد... اون پسر یه جوری ذهنشو میخوند که انگار داره یه کتاب باز رو میخونه و این میترسوندش... چون اون ته مهاش ذهنش داشت چیزایی میگذشت کهحتی خودشم آمادگی خوندنشون رو نداشت چه برسه به یکی دیگه!!

نفس عمیقی کشید و آروم سمت تخت رفت و روش نشست... چانیول به نظر خواب میومد و این یکم همه چی رو براش آسون تر میکرد، به هرحال موندن چانیول پیشنهاد خودش بود و باید به همخونه بودن باهاش عادت میکرد!!

گوشیشو رو میز پاتختی سر داد و آروم رو تخت دراز کشید... به سقف سفید اتاق خیره شد و خمیازه خسته ای کشید... هضم اتفاقای قبل هنوزم براش مشکل بود... از سهون واقعا میترسید ولی از چانیول بابت حرفاش ممنون بود، خیلی ممنون بود.