ALEX

Rozdział 90 - Choroba

Minęło już kilka tygodni odkąd pojawił się Jeki. Rósł jak na drożdżach, choć nie był duży. Nadal miał krótkie łapki i puszysty ogonek, którym machał na wszystkie strony. Jeki był naszym ulubieńcem, Alex go rozpieszczał i to ja wciąż wychodziłam na tą złą, bo zabraniałam wielu rzeczy. Nastał sierpień i czas urlopu. Alex dzwonił do rodziny Calibari do Wenecji i rozmawiał z Francesko w sprawie przyjazdu. Dowiedział się, że mamy nie wynajmować hotelu, ponieważ mają dla nas pokój. Alex nie chciał robić kłopotu ale obaj z Antonio się upierali. Okazało się, że cały dom jest ich i miejsca jest dosyć. Skoro tak zgodziliśmy się przyjechać. Alex zaznaczył, że mamy czworonoga i zapytał, czy można go do nich zabrać. Zarówno Francesko jak i Antonio po rozmowie z rodzicami nie mieli nic przeciwko. Kiedy wszystko było uzgodnione Alex się rozłączył. 

- Alex ale jak zabierzemy Jekiego? - spytałam

- trzeba mu kupić specjalny transporter - odparł - niestety poleci osobno w bagażowni

- szkoda, że nie może być z nami - odparłam martwiąc się jak to piesek zniesie

- musimy go przyuczyć - odparł Alex - jeszcze dziś Jan musi kupić transporter

- miałam wysłać ikonę Marii ale zupełnie zapomniałam - odparłam - może pojedziemy do Częstochowy? 

- po co? - spytał

- chcę jej kupić obraz i od razu poświęcić - odparłam

- dobrze, to może jutro? - spytał

- super, a weźmiemy Jekiego? - spytałam

- no pewnie - odparł

Była pora obiadowa i Krysia krzątała się w kuchni. Jan rozkładał naczynia na stole. Ja z Alexem siedziałam na sofie w salonie a Jeki leżał u stup Alexa. Wstałam i zawołałam

- Jekuś choć na spacerek 

Piesek się podniósł ucieszony i szybko ruszył za mną. Ubrałam buty i ubrałam Jekiemu szelki a potem przypięłam smycz. Wychodziłam z nim zawsze z domu i jakoś nie miałam ochrony. Nie wiem czy Alex wychodząc wieczorem miał ochronę i jakoś go o to nie pytałam.  Szłam wolno wzdłuż Odry, doszłam do ławki a kiedy zobaczyłam, że potrzeba została zrobiona, posprzątałam, wyrzuciłam worek z zawartością do śmietnika i wróciliśmy do domu. Jan przygotował ściereczki, więc wytarłam psu łapy i dopiero wtedy mógł wejść. Ja zmieniłam buty na kapcie i weszłam do środka. Rozpięłam pieska i poleciał do kuchni. Akurat Jan podawał obiad. Poszłam umyć ręce i usiadłam za stołem na przeciwko Alexa. 

- Basiu a dlaczego do Częstochowy? - spytał Alex

- pomyślałam, że tam coś kupię i od razu poświęcę - odparłam

- może lepiej do Krakowa, tam też są takie rzeczy - odparł

- masz rację, możemy pojechać do Krakowa - odparłam

Zjedliśmy obiad i Alex wrócił do biura. Ja usiadłam w salonie na fotelu i oglądałam Netfixa. Jeki leżał obok moich nóg. Jan pojechał kupić transporter. Kiedy Jan wrócił postanowiłam, że muszę przyuczyć Jekiego do przelotu. Kiedy Jan wrócił umyliśmy transporter a potem postawiliśmy w holu. Otworzyłam drzwiczki, żeby Jeki mógł spokojnie wejść. Na początku piesek przypatrywał się co robię. 

- Jeki to twoje - powiedziałam do psa

Podszedł obwąchał i usiadł obok patrząc się na mnie. Ja postanowiłam nie zwracać na niego uwagi. Usiadłam przy stole i zaglądałam do telefonu ciągle zerkając co Jeki robi.  Piesek po chwili przydreptał do mnie i położył się obok. Kiedy tylko Alex pojawił się na horyzoncie w psa wstąpiło nowe życie. Podskakiwał i zaczepiał Alexa, upominając się o jego czułości. Alex poszedł umyć ręce a potem usiadł do stołu, bo była pora kolacji. Jan podawał talerze z jedzeniem. Pies leżał obok swojego pana mając pyszczek na jego stopach. Kiedy zjedliśmy Alex wstał a Jeki za nim. Plątał mu się pod nogami i Alex mało się nie wywrócił.