Chapter 87 အခန္း ၈၇ ထိတ္ထိတ္လန္႕လန္႕ အေပ်ာ္ခရီး ၂၁
ကြမ္က်င္ မ်က္လံုးဖြင့္လုိက္ခ်ိန္တြင္ သူ တစ္ခါ ထပ္ျမင္လိုက္ရသည္က အျဖဴေရာင္ မ်က္ႏွာက်က္ၾကီး ျပီးေတာ့ နံရံျဖဴျဖဴ၊ ျပီးေတာ့ ေစာင္၊ ေနာက္ျပီးေတာ့ ဝမ္က်င္းဟန္။
သူ ထပ္ျပီးေတာ့ ဝိဥာဏ္လြင့္လာျပန္ျပီလား
မ်က္လံုးမွိတ္ျပီး အိပ္ငိုက္ေနသည့္ ဝမ္က်င္းဟန္ ကုတင္ေပၚက လႈပ္ရွားသံၾကားေတာ့ ကပ်ာကသီ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ေလသည္။
ကြမ္က်င္ သူ႕လည္ပင္းကို ပြတ္ရင္း ထထိုင္လုိက္သည္။ "ဘာလို႕ လည္ပင္းက တအားနာေနတာလဲ"
"မင္းပဲ သေဘာၤေပၚမွာ ေမ့လဲသြားတာပဲ။ လဲက်တုန္းက ထိသြားတာ ေနမွာေပ့ါ" ဝမ္က်င္းဟန္က ျပန္ေျဖလုိက္သည္။
"လဲက်တယ္ ဟုတ္လား လည္ပင္းေပၚကို လဲက်ရမွာလား" ကြမ္က်င္က မ်က္စိအသာလွန္ကာ "လဲက်တာ ေသာက္ရမ္းစေကးၾကြယ္ေနတာပဲ ျဖစ္ရမယ္" ဒါနဲ႕ ဘာလို႕ သူေမ့လဲတာလဲ....
ထံုထံုထုိင္းထိုင္းျဖစ္ေနသည့္ သူ႕ဦးေႏွာက္က ရုတ္တရတ္ ရွင္းလင္းသြားသည္ႏွင့္ လည္ပင္းနာေနတာကုိေတာင္ ကြမ္က်င္ေမ့သြားျပီး ဓါတ္လိုက္ လုိက္သလို ဆတ္ခနဲ ထထိုင္ကာ "သူ ေသျပီလား"
ဝမ္က်င္းဟန္က မ်က္စိ မွိတ္လုိက္ဖြင့္လိုက္ႏွင့္ ကြမ္က်င္၏ တည္ျငိမ္လွေသာ အမူအယာကုိ ၾကည့္သည္ ျပီးေတာ့ အိပ္ရာခင္းကို တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ သူ႕လက္မ်ားဆီ အၾကည့္ေရာက္သြားျပီး မေနႏိုင္ပဲ ျပံဳးေတာင္ ျပံဳးမိသြားကာ "တဲ့ကို ေမးတာပဲ။ သူ႕ကို ေသေစခ်င္တာလား မေသေစခ်င္တာလား"
"ႏွလံုးကို ပစ္လုိက္တာပဲ။ ဘယ္သူကမွေတာ့ ဒီလိုကေန ျပန္ေကာင္းမလာဘူး" ကြမ္က်င့္မ်က္ႏွာက နည္းနည္းေတာ့ ေဖ်ာ့ေနေလရဲ႕။
"ဟြန္႕..ႏွလံုးလား အဲဒိေကာင္မွာ ႏွလံုးဆိုတာ ရွိေကာ ရွိလို႕လား စကားမစပ္ သူက ေဘးခန္းမွာ၊ ႏွလံုးလဲ ခုန္ေသးတယ္။ မင္း ထပ္ပစ္ခ်င္ရင္ ထပ္ပစ္ဖို႕ အခ်ိန္ရွိေသးတယ္"
ကြမ္က်င္တစ္ေယာက္ သူဘယ္တုန္းထဲက ေအာင့္ထားမိမွန္း မသိေသာ သက္ေမာၾကီး ရုတ္တရတ္ က်သြားေလသည္။ သူ မေသဘူး။ သူ တကယ္ၾကီး မေသဘူး... ေစာင္ကို မ ကုတင္ကေန ဆင္းကာ အျပင္ကို ထြက္သြားေလသည္။ သူထြက္သြားတာကို ဝမ္က်င္းဟန္က ၾကည့္ေနကာ ေခါင္းအသာခါရင္း သူ႕ဘာသာသူ တီးတိုးေျပာေနေလသည္။ မင္းတို႕ ႏွစ္ေကာင္လံုး အရူးေတြခ်ည္းပဲ။
ESTÁS LEYENDO
တဖန်ရှင်သန်လာခြင်း၏ အထူးအမှုတွဲများ Myanmar Translate - Completed
AcciónAll Credit to - Original Author - Chapter - 132 English Translator - Vivian English Editor - Addis https://exiledrebelsscanlations.com/ Starting Date - 2 Sept 2021 Finishing Date - 10 Aug 2023
