တဖန်ရှင်သန်လာခြင်း၏ အထူးအမှုတွဲများ Myanmar Translate - Completed

အခန်း ၁၀၀ စတူဒီယိုမှ ထိတ်လန့်ဖွယ် ၁၀

Chapter 100 အခန္း ၁၀၀ စတူဒီယိုမွ အထိတ္တလန္႕ (၁၀)

နယူးေယာ့မွာ ေမွာင္ေနေပမယ့္ အလင္းေရာင္ေတြကေတာ့ ထိန္လင္းေနဆဲပင္။

လုယြင္ယြမ္က အခန္းတစ္ခုထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း ထိုင္ေနရင္း သူ႕ေရွ႕က စားပြဲေပၚက တူနာဆင္းဒဝွစ္ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ျပီးေတာ့ သူ႕ဖုန္းကို ေကာက္ကိုင္က ပထမဆံုးေနရာ ထားထားသည့္ နာမည္ကို ၾကည့္လုိက္ျပီးေတာ့ အၾကည့္က ဆန္းဒဝွစ္ဆီ ျပန္ေရာက္သြားသည္။ ဖုန္းျပန္ၾကည့္ ဆန္းဒဝွစ္ျပန္ၾကည့္ႏွင့္ ခဏေလာက္ေတာ့ သံသရာ လည္ေနေသးသည္။ 

ကြမ္က်င္ရယ္ ေဟးေရွာင္ရယ္ တိုနီရယ္ ျပီးေတာ့ ဒီအျပစ္မဲ့တဲ့ ဆန္းဒဝွစ္ေလးရယ္ ၾကားထဲမွာ ဘယ္လို ရႈပ္ေထြးေပြလီတဲ့ ဆက္ႏြယ္ခ်က္ေတြေတာင္ ရွိေနတာလဲ? လုယြင္ယြမ္က အရမ္းထက္ျမက္ျပီး ဥာဏ္ရည္ျမင့္လွေပမယ့္ ဒီေမးခြန္းမွာေတာ့ တစ္လို႕ ေနသည္။ အေၾကာင္းအက်ိဳးက လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသလို အရမ္းရွင္းလင္းေနေပမယ့္ သူ႕မွာ အလြန္အေရးသည့္ အခ်က္ေလးတစ္ခုကို လြတ္ေနတာမို႕ ဆက္ႏြယ္ခ်က္ေလးတစ္ခုကို ဆြဲဖို႕ေတာင္ မဆြဲႏိုင္ျဖစ္ေနသည္။ သူဘာကို လြတ္ေနတာလဲ? ဒါမွမဟုတ္ တစ္ေနရာရာမွာပဲ မွားေနတာလား?

ကြမ္က်င္ အခုခ်ိန္ ဘာေတြမ်ား လုပ္ေနမလဲလဲ လုယြင္ယြမ္သိခ်င္သြားသည္။ အဆံုးမွာေတာ့ ဖုန္းေခၚသည့္ ခလုတ္ကို မႏွိပ္ပဲ မေနႏိုိင္ေပ။

သို႕ေသာ္လည္း သူေတာင္ မႏွိပ္ရေသးခင္မွာပင္ သူ႕ဖုန္းက သူ႕ဘာသာသူ ထျမည္လာသည္။ ျပီးေတာ့ “ခ်စ္ဇနီး” ဆိုတာက ဖုန္းစခရင္မွာ ေပၚလာသည္။ လုယြင္ယြမ္က တစ္စကၠန္႕ေတာင္ မဆိုင္းပဲ ခ်က္ခ်င္းကို ေကာက္ကိုင္ပလုိက္ေတာ့သည္။

“ခ်စ္ေလး”

ကြမ္က်င္ တြန္႕သြားပံုရကာ ဘာမွ မေျပာေသးပဲ ခဏေတာင္ အသံမထြက္ပဲ ျငိမ္ေနေသးသည္။ “ကိုင္တာ ျမန္လုိက္တာ”

“ကုိယ္က ဖုန္းကို တစ္ခ်ိန္လံုး ကိုင္ျပီး မင္းဖုန္းေခၚတာနဲ႕ စာပို႕မွာေလးကို ေမွ်ာ္ေနတာကိုး”

“ေတာ္ပါဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားက ပစိဖိတ္သမုဒၵရာရဲ႕ ဟိုဖက္အျခမ္းမွာေရာက္ေနတာ ဒီမွာ ေန႕ခင္းလက္ဖက္ရည္ေလး အန္ထြက္ေအာင္ လာမလုပ္နဲ႕။” ကြမ္က်င္က မစာမနာ ေျပာခ်ျပီးမွ “ခင္ဗ်ား ဖုန္းေျပာဖို႕ အခ်ိန္ရမလား”