វណ្ណៈស្នេហ៍(ចប់)

ធ្វើវាចុះបើសិនជាអ្នកចង់

  សូមអធ្យាស្រ័យសម្រាប់ពាក្យសម្តីណាដែលមិនសមរម្យបើសិនជាមិនពេញចិត្តភាគនេះទេសូមអូសរំលងកុំអានអី
នៅក្នុងផ្ទះរបស់អ៊ុនវូនិងយ៉ុងជី មានអាហារពេលព្រឹកជួបជុំគ្នាទាំងញញឹមស្រស់ឲ្យគ្រប់គ្នាតែម្តងដោយសារតែថ្ងៃហ្នឹងសមាជិកនៅក្នុងគ្រួសារមានដំណើរកម្សាន្តជុំគ្នានៅឯឆ្នេរសមុទ្រ
  «ពុកថ្ងៃហ្នឹងណាមវ៉ុន អត់ទៅហៀនហេ តើមែនអត់?»ណាមវ៉ុន និយាយរៀនប៉ាឡាន់ៗដោយសារតែនាងទើបតែមានអាយុប្រាំឆ្នាំកន្លះទេតែនាងក៏ត្រូវបញ្ជូនមកសាលាតាំងពីនាងមានអាយុប្រាំឆ្នាំឯណុះដោយមានអ្នកបម្រើតាមទៅមើលថែរនាងផងដែរនៅឯសាលារៀនបានជាអ៊ុនវូ និងយ៉ុងជី សម្រេចចិត្តឲ្យណាមវ៉ុន ទៅសាលាទាំងវ័យក្មេងបែបនេះក៏ដោយសារតែពួកគេចង់ឲ្យកូនបានស្គាល់គេស្គាល់ឯងមានភាពក្លាហានប្រឈមមុខជាមួយនឹងមនុស្សថ្មីៗនឹងបានស្គាល់មិត្តភក្តិថ្មីៗ
  «បាទ ថ្ងៃហ្នឹងពួកយើងទៅលេងទឹកសមុទ្រ ណាវ៉ុនសប្បាយចិត្តដែរអត់?»អ៊ុនវូ ញញឹមហើយក៏ច្បិចថ្ពាល់ណាមវ៉ុន តិចៗ
  «បងពួកយើងនៅដេកនៅកន្លែងនោះប៉ុន្មានយប់ទៅបងគិតយ៉ាងម៉េចដែរ?»យ៉ុងជី និយាយទាំងញញឹមបួញមាត់សម្លឹងមកមើលមុខអ៊ុនវូ ហើយក៏បានទាញដៃអាវអ៊ុនវូ ចុះឡើង
  «ជុប បងតាមតែអូនទេ»អ៊ុនវូ ពាំណថើបថ្ពាល់យ៉ុងជី មួយខ្សឺតនូវក្រោមការសម្លក់របស់កំពូលកូននាងល្អិត ណាមវ៉ុន
  «ថើបតែម៉ែតែអត់ថើបអូន»ណាមវ៉ុន និយាយទាំងង៉ក់បន្តិចវាមិនដែលទេមានគ្នាពីរនាក់មកថើបតែម្នាក់វាមិនសម
  «សឺត សឺត សឺត សឺត ពុកថើបហើយតើស»អ៊ុនវូ សើចដើម-កបន្តិចហើយក៏បានថើបថ្ពាល់ខាងឆ្វេងខាងស្តាំថើបថ្ងាសថើបចង្ការថើបសក់របស់ណាមវ៉ុន កុំឲ្យបុិនច្រណែននឹងយ៉ុងជី ពេក
  «ហឹស ហឹស បានហើយឆាប់ហូបបាយទៅ»យ៉ុងជី សម្លឹងមកមើលពុកកូនទាំងពីរទាំងអស់សំណើចឲ្យតែបាននៅក្បែរគ្នាដឹងតែអត់ត្រូវគ្នាសោះហ្មង
  «ហូបបាយទៅកូនពុកថើបកូនហើយៗ»អ៊ុនវូ បានចាប់ម្ហូបមកដាក់ក្នុងចានរបស់ណាមវ៉ុន ហើយក៏និយាយលួងកុំឲ្យណាមវ៉ុន ខឹងហើយអត់ហូបបាយ
  «ចាស ពុក»ណាមវ៉ុន ក៏ផ្ងើយមុខមកញញឹមដាក់អ៊ុនវូ ហើយក៏ហូបបានក្នុងចានរបស់ខ្លួនទាល់តែសោះហើយនាងល្អិតក៏ហូបបាយបានច្រើនណាស់ដែរដោយមុខម្ហូបទាំងអស់ត្រូវបានយ៉ុងជី ដែលមាននាមជាពុកតូចរបស់ខ្លួនចម្អិនដោយផ្ទាល់ដៃ
  «អូនថាពួកយើងដេកនៅសមុទ្របី បួនថ្ងៃទៅប្តីអូននៅផ្ទះមួយថ្ងៃៗធុញណាស់»ដោយប្តីថានឹងតាមខ្លួនទៅហើយយ៉ុងជី ក៏សម្រេចថាចង់ស្នាក់នៅផ្ទះជិតមាត់សមុទ្រប៉ុន្មានថ្ងៃចុះដោយសារតែអ៊ុនវូ កម្រមានពេលឈប់សម្រាកយូរណាស់បើយូរបំផុតពីរថ្ងៃអីគឺអស់ហើយ
  «យ៉ាងម៉េចក៏បានដែរឲ្យតែមានអូននៅក្បែរ»ផ្ទៃមុខស.ម៉ដ្ឋខៃត្រូវបានអង្អែលតិចៗដោយដៃរបស់ អ៊ុនវូ
  «មិនដឹងអីទេបងឯងនេះនិយាយស្តីមិនចេះខ្មាស់កូននៅកន្លែងជិតឬមិនជិតសោះ»ថ្ពាល់របស់យ៉ុងជី ឡើងពណ៌ក្រហមដូចជាផ្លែប៉េងប៉ោះទុំពេលបានឮអ៊ុនវូ ពាក្យសម្តីលេបខាយរបស់អ្នកដែលមាននាមជាស្វាមុីសម្តីរបស់អ៊ុនវូ នៅតែផ្អែមល្អែមដូចជាកាលស្រលាញ់គ្នាដំបូងៗចឹង
  «ទៅខ្មាស់អីអ្នកផ្ទះឯងសោះហ្នឹង»អ៊ុនវូ និយាយទាំងញញឹមខ្ជឹបបន្តិចហើយនឹងបានប្តូរពីការអង្អែលផ្ទៃមុខស្រស់ផូរផង់មកច្បិចចុងដៃតិចៗតាមការខ្នក់ខ្នាញ់អ្នកដែលមាននាមជាភរិយា
  «បានហើយមើលកូននៅហ្នឹងដែរផងខ្មាស់កូន»យ៉ុងជី ញញឹមទាំងអៀនប្រៀនហើយក៏បានគ្រវាសដៃប្តីខ្លួនកុំឲ្យមកប៉ះខ្លួនទៀត
  «ប្រញាប់ហូបបាយទៅនឹងអាលចេញដំណើតទាំងព្រឹកដើម្បីទៅដល់នោះមេឃត្រជាក់»នៅតុអាហារក៏បានតែភាពស្ងប់ស្ងាត់ម្នាក់ៗគិតតែពីហូបបាយឲ្យស្រូតៗនឹងអាលបានចេញដំណើរទៅកាន់គោលដៅនៃដំណើរកម្សាន្តដែលបានគ្រោងទុក
  «អូនឡើងទៅជិះរទេះជាមួយកូនទៅ»ហៀបនឹងចេញដំណើរអ៊ុនវូ ក៏និយាយឃាត់ប្រពន្ធខ្លួនកុំឲ្យមកជិះសេះជាមូយនឹងខ្លួនអីដោយសារតែមិនចង់ឲ្យប្រពន្ធខ្លួនជិះសេះហាលក្តៅជាមួយនឹងខ្លួន
  «អឹម អូនទៅហើយ»យ៉ុងជី បានឡើងមកលើទេះសេះដែលមានប្រក់ក្រណាត់នឹងបានបិតបាំងជិតដូចជាបន្ទប់វាយភ្ជាប់ជាមួយនឹងរទេះសេះ
  «ម៉ែចុះពុកនោះ?»មុខតូចច្រមិចផ្ងើយឡើងលើសួរអ្នកដែលមាននាមជាពុកតូចឬអាហៅម្យ៉ាងទៀតថាម៉ែក៏បានដែរ
  «ពុកជិះសេះនៅឯខាងក្រៅរីឯពួកយើងជិះរទេះសេះនៅខាងក្នុងនេះហើយ»នាងល្អិតកាលបើបានទទួលចម្លើយនេះហើយក៏ងក់ក្បាលសឹមនាំខ្លួនមកអង្គុយលើភ្លៅពុកតូចរបស់ខ្លួននឹងបានផ្តេកក្បាលលើដើមទ្រូងរបស់ យ៉ុងជី
  «ដេកសិនទីកូនទម្រាំតែដល់យូរទៀតណាស់»សក់រលោងទន់ល្មើយត្រូវបានអង្អែលថ្នមៗដោយដៃស្រឡូនស្រឡៅដូចជាបន្លាក្រូចលួងលោមឲ្យនាងល្អិតលង់លក់ក្នុងដំណេកទាំងមិនដឹងខ្លួន
  «ហប ហប ហុីវ ឈប់»ព្រះអាទិត្យធ្វើដំណើរបម្លាស់ទីពីទិិសខាងកើតសន្សឹមៗរហូតទាល់តែឡើងមកលើផ្ទៃអាកាសឯកណ្តាលដោយនឹងធឹង.សបញ្ជាក់ឲ្យបានដឹងថាវេលាថ្មើរនេះគឺជាពេលថ្ងៃត្រង់ទៅហើយចំណែកឯអ្នករាល់គ្នាក៏បានមកដល់គោលដៃនៃដំណើរកម្សាន្តដែលបានគ្រោងទុករួចហើយដែរ
  «អូន ណាមវ៉ុនដេកហើយមែនទេ?»ដោយបានដល់គោលដៅទៅហើយមិនឃើញនាងល្អិតកំហូចចុះមកទៀតអ៊ុនវូ ក៏បានមកកន្លែងរទេះសេះមើល
  «អឹម ប្រហែលជាបន្តិចទៀតភ្ញាក់ហើយ»អ៊ុនវូ បានឡើងមកលើរទេះសេះសឹមរាដៃមកលើបីរាងកាយនាងល្អិតណាមវ៉ុន មកផ្ទះជិតមាត់សមុទ្រដែលខ្លួនបានឲ្យអ្នកបម្រើទៅជួលបីបន្ទប់ដោយបន្ទប់មួយសម្រាប់អ្មកបម្រើប្រុសឯមួយបន្ទប់ទៀតសម្រាប់អ្នកដំណើរស្រីជាមួយនិងណាមវ៉ុន  រីឯមួយបន្ទប់ទៀតសម្រាប់ខ្លួននិង យ៉ុងជីអ្នកដែលបានមកសរុបមានជិតដប់នាក់ឯណោះហើយអ្នកបម្រើនៅក្នុងផ្ទះរបស់ អ៊ុនវូនិងយ៉ុងជី គឺគ្មាននរណាម្នាក់ចាំនៅផ្ទះនោះទេ
  «ក្រាក»ទ្វារបន្ទប់ត្រូវបានបើកឡើងអ៊ុនវូ ដាក់នាងល្អិតណាមវ៉ុន នៅលើគ្រែថ្នមៗដោយហេតុថាខ្លាចនាងភ្ញាក់
  «ដេកលក់ស្រួលបែបនេះចាំមើលតែពេលភ្ញាក់ឡើងទៅដឹងតែចាប់មិនឈ្នះហើយ»យ៉ុងជី អង្គុយនៅលើគ្រែជិតកូនស្រីតែមួយត្រួយបណ្តូលចិត្តសម្លឹងមកមើលដំណេកដែលស្កប់ស្កល់របស់ាងល្អិត ណាមវ៉ុន
  «ធម្មតាកូនស្រីអូននេះតែអញ្ចឹងស្រាប់ហើយហ្នឹង»អ៊ុនវូ សម្លឹងមកមើលមុខនាងល្អិតណាមវ៉ុន និងយ៉ុងជី ឆ្លាស់គ្នា
  «ហឹម អឹម ហុឺ»សម្លេងគ្រហឹមាត់ផ្តាច់ដំណេករបស់នាងល្អិតដោយបញ្ជាក់ឲ្យដឹងថានាងបានភ្ញាក់ហើយដទាំងទ្វេរលើកឡើងផុតពីគ្នាឯខ្លួនប្រាណនាងល្អិតក៏បានពន់ពែនឲ្យបានស្វាយងងុយដេក
  «ពួកយើងមកដល់សមុទ្រហើយមែនម៉ែ?»ត្របកភ្នែកស្តើងត្រូវបានញីតិចៗឯបបូរមាត់នាងល្អិតក៏ភ្ញោញនូវស្នាមញញឹមឡើងរាងកាយនាងល្អិតស្រាប់តែស្រស់ស្រាយនិងមានកម្លាំងជាមុនដោយទទួលដំណេកបានគ្រប់គ្រាន់
  «ដល់ហើយចុះកូនឃ្លាននៅ?»យ៉ុងជី អង្អែលខ្លងកូនស្រីតិចៗទាំងមាននាងអង្គុយនៅលើភ្លៅខ្លួន
  «អត់ហេវទេអូនចង់ទៅទេដីសាច់លេងទឹកសាមុទ្រ»មកដល់សមុទ្រទៅហើយមកឲ្យនាងល្អិតណាមវ៉ុន គិតការឃ្លានយ៉ាងម៉េចនឹងបានទៅ?បើមនុស្សប៉ងឲ្យតែបានលេងដីខ្សាច់លេងទឹកសមុទ្រហ្នឹង
  «ចាំតិចទៅចាំទៅលេងទៅកូនឥឡូវហូបបាយឲ្យមានកម្លាំងសិនទៅកូនមើលថ្មើរហ្នឹងមេឃក្តៅណាស់កុំទាន់អាលទៅលេងអីប្រយ័ត្នឈឺ»បបូរមាត់តូចច្រមិចស្រាប់តែពេបឡើងគ្រាន់តែទទួលនូវពាក្យបារម្ភលាយឡំនិងពាក្យគម្រាមកំហែងពីពុកតូចរបស់ខ្លួនពីព្រោះតែនាងឈឺម្តងត្រូវផឹកឬក៏លេបថ្នាំល្វីងៗដោយខានពុំបាន
  «អត់ទេកូនចង់ទៅលេង»នាងល្អិតណាមវ៉ុន មិនសុខចិត្តក៏រំអុកគូថនៅលើភ្លៅយ៉ុងជី មិនឈប់
  «ផាច់ ស្តាប់សម្តីពុកបើមិនចង់បានទៅផ្ទះមុនថ្ងៃកំណត់ប់កូនឈឺដើរលេងក៏មិនសប្បាយដែរកូនល្អស្តាប់សម្តីពុកមិនមែនរឹងទទឹងបែបនេះទេ»កំប៉េះគូទនាងល្អិតណាមវ៉ុន ត្រូវទទួលមួយបាតដៃដោយសារតែនាងរឹងទទឹងប្រាប់អត់ស្តាប់សោះ
  «ចាស វ៉ុនដឹងហើយ»ភ្នែករបស់នាងល្អិតស្រាប់តែរលីងរលោងកល់ទឹកភ្នែកចង់យំពេលពុកតូចស្តីឲ្យហើយនៅវាយខ្លួនទៀត
  «ឥឡូវទៅហូបបានសិនសឹមថ្ងៃរៀងជ្រេត្រជាក់ចាំពុកឲ្យកូនលេង»នាងល្អិតក៏ញញឹមនិងងក់ក្បាលពេលនិយាយគ្នាត្រូវរ៉ូវអស់ហើយអ្នកទាំងបីក៏បបានចេញពីបន្ទប់មកហូបអាហារថ្ងៃត្រង់ជុំគ្នា
  ថ្ងៃនេះជីមីន មិនបាននៅលក់ដល់ល្ងាចដូចសព្វមួយដងនោះទេគឺលក់ត្រឹមតែមួយព្រឹកតែប៉ុណ្ណោះហើយថ្មើរនេះផងដែរជីមីន កំពុងតែនៅផ្ទះនៅឯលើភ្នំម្នាក់ឯងចំណែកយ៉ុនហ្គី វិញមកយកយ៉ុនហ្គីល ឯសាលារៀនដោយជីមីន មកផ្ទះមុនបែបនេះក៏ព្រោះតែចង់ធ្វើម្ហូបទុកសម្រាប់ពេលថ្ងៃត្រង់ឲ្យហើយពេលយ៉ុនហ្គី និងយ៉ុនហ្គីល មកពីសាលារៀនវិញនឹងអាលបានហូបបាយជុំគ្នា
  «មីន!!»ថេវ៉ុក នូវក្នុងដំណើរទ្រេទ្រោតយើងអាចទាញដឹងបានថានាយកំពុងតែស្រវឹងខ្លាំងហើយដើរមករកជីមីន មកដល់ក្នុងផ្ទះទាំងញញឹមស្រស់
  «    »ចិញ្ចើមរបស់ជីមីន ផ្តើមជ្រួញចូលគ្នាបញ្ជាក់ការមិនពេញចិត្តពេលបានឃើញថេវ៉ុក មកផ្ទះរបស់ខ្លួនបែបនេះមិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះថេវ៉ុក នៅដើរមកកាន់តែជិតខ្លួនទៀត
  «ផឹប»ខ្នងរបស់ជីមីន ត្រូវបានមកទល់នឹងជញ្ជាំងពេលថេវ៉ុក បានចាប់ស្មារបស់ខ្លួនសង្កត់ឡើងខ្លាំងធ្វើឲ្យជីមីន រើមិនរួចទាល់តែសោះ
  «សឺត បងមកនេះគ្រាន់តែចង់និយាយសុំទោសអូនចំពោះពាក្យសម្តីកាលពីព្រឹកមិញ»ថេវ៉ុក ហៀបនឹងឱនមកសង្គប់បបូរមាត់មានសាច់ពើកៗរបស់ជីមីន ទៅហើយតែត្រូវជីមីន ងាកមុខចេញថេវ៉ុក ក៏ជ្រើសថើបថ្ពាល់របស់ជីមីន ម្តង
  «បើហ្យុង ចង់និយាយសុំទោសខ្ញុំក៏និយាយធម្មតាទៅមិនបាច់ដល់ថ្នាក់ប៉ះដៃប៉ះជើងបែបនេះទេ»មុខរបស់ជីមីន នៅតែងាកទៅម្ខាងមិនបានធ្វើឲ្យស្រកែភ្នែកអ្នកទាំងពីរប្រទាក់គ្នានោះទេទោះបីជាអ្នកទាំងពីរនៅជិតគ្នាំខ្លាំងក៏ដោយ
  «តែបងចង់ប៉ះបែបនេះចង់ថើបបែបនេះអូនជារបស់បងតែម្នាក់គត់»ថេវ៉ុក ស្រាប់តែច្រឡោតឡើងមកពេលជីមីន មានប្រត្តិកកម្មជាមួយទង្វើររបស់ខ្លួនមកកាន់ ជីមីន
  «វឹប អ្ហាស លែងទៅ អ្ហឹស ឆាប់ថយចេញឲ្យឆ្ងាយពីខ្ញុំទៅ ហ្អឹក ហ្អឹក អ្ហាស អ្ហាស ចេញទៅ»កូនភ្នំទាំងសងខាងដែលមានសាច់ពើកៗត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយអណ្តាតក្តៅសើមបឺតជញ្ជក់ខ្លាំងៗតាមចំណង់ដែលមាននៅក្នុងខ្លួនបឺតជញ្ជក់ពីម្ខាងទៅម្ខាងទាំងសេចក្តីស្រេកឃ្លាន
  «អឹម ជឹប ជីប ផ្អែមណាស់»ទោះបីជាដើមទ្រូងរបស់ជីមីន មិនធំមែនតែវាបានពង្វក់ថេវ៉ុក ស្ទើរតែឆ្កួតទៅហើយថេវ៉ុក នៅពេលនោះគ្មានភាពម្ចាស់ការលើខ្លួនឯងទៀតនោះទេ
  «ឈប់ទៅ អ្ហឹស អ្ហាស ហុឺ ហុឺ ខ្ញុំនឹងស្អប់ហ្យុង អ្ហឹស រហូតបើសិនជាហ្យុង នៅតែមិនឈប់»ទឹកភ្នែករបស់ជីមីន ចេះតែហូរមកពីកែវភ្នែកដ៏ស្រស់ស្អាតមិនឈប់សាច់មួយដុំនៅឯផ្នែកខាងឆ្វេងនៃខាងកាយចាប់ផ្តើមចាប់ខ្ទោកៗធ្វើឲ្យជីមីន ចាប់ផ្តើចុកទ្រូងសកម្មភាពដែលគេបានបំពានខ្លួនកាលពីជិតដប់ឆ្នាំមុននោះក៏បានលេចឡើងមកម្តងទៀតបងប្រុសធម៌ដែលខ្លួនស្រលាញ់ដូចជាបងបង្កើតក៏បានប្រព្រឹឹត្តអំពើបែបនេះមកកាន់ខ្លួនទៀត
  «តែសំខាន់ពេលនេះអូននៅក្នុងដៃបងហើយ»ដៃរបស់ជីមីន ត្រូវបានលើកឡើងផុតក្បាលផ្គួបចូលគ្នាមិនអាចរើបានហើយណាមួយជីមីន មិនដូចជាមនុស្សប្រុសទូទៅដែលមានរាងកាយរឹងមាំកម្លាំងខ្លាំងនោះទេ
  «ធ្វើវាទៅបើសិនជាហ្យុង ចង់ហ្អឹក ហ្អឹក ហ្អឹក ហ្អឹក ហុឺ តែចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅខ្ញុំនឹងមិនអត់ឱនឲ្យហ្យុង ជាដាច់ខាត»ជីមីន និយាយទាំងញញឹមបែបអស់សង្ឃឹមលាយឡំជាមួយនិងទឹកថ្លាៗហូរចេញពីប្រស្រីភ្នែក
  «បានអូនជាអ្នកនិយាយដោយខ្លួនឯងទេ»ថេវ៉ុក បានទាញអាវជីមីន ឲ្យចំហ.ទ្រូងឲ្យធំជាងមុខសឹមឱនមកបឺតជញ្ជក់កូនភ្នំទាំងសងខាងដែលមានពណ៌ផ្កាឈូកស្រាលលិទផងបឺតជញ្ជក់ផងទាំងសប្បាយចិត្តទាំងមិនបានលែងដៃជីមីន នោះទេចំណែកឯអ្នកដែលត្រូវគេបៀតបៀនរាងកាយវិញមិនបានបញ្ចេញសម្លេងថ្ងួរថ្ងូរនោះទេផ្ទុយទៅវិញមានតែសម្លេងណ្ហឺកណ្ហកទាំងសេចក្តីឈឺចាប់

  បើសិនជាអាចសូមអ្នកទាំងអស់គ្នាជួយផ្តល់មតិយោលបល់របស់អ្នកទាំងអស់គ្នាម្នាក់មួយឬក៏លើសពីមួយដល់ដប់ក៏បានដែរចំពោះសាច់រឿងនៅខាងក្រោមនេះដើម្បីឲ្យខ្ញុំបានដឹងពីចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នកទាំងអស់គ្នាក្នុងសាច់រឿងឬក៏ចំណុចណាដែលបានខ្វះខាតចំពោះសាច់រឿងដើម្បីឲ្យខ្ញុំបានដឹងហើយនឹងមានភាញងាយស្រួលក្នុងការកែសម្រួល😐
  Keo_theary ☘︎