វណ្ណៈស្នេហ៍(ចប់)

ដៃរវាម

យ៉ុនហ្គី នឹងអ៊ុនវូ ធ្វើដំណើរចេញពីរាជវាំងយ៉ានលឿនឥតឈប់ឥតឈរចំណាយពេលប្រហែលបីម៉ោងក៏បានមកដល់ភូមិ ឃុំ ស្រុកដែរជីមីន រស់ទៅ
«ទៅរកកន្លែងដេកទៅយើងទៅម្នាក់ឯងបានព្រឹកមកផ្ទះជីមីន មក»យ៉ុនហ្គី ឈប់សេះនៅមុខផ្ទះសំណាក់នឹងនិយាយផ្តែផ្តាំទៅ អ៊ុនវូ
«ក្រាបទូល»អ៊ុនវូ មិនបានជំទាស់បញ្ជាយ៉ុនហ្គី ទេនាយអាចទុកចិត្តបានទីនេះគ្មានគ្រោះថ្នាក់នោះទេអ៊ុនវូ ក៏បានបណ្តើរសេះចូលទៅក្នុងផ្ទះសំណាក់ចំណែកឯយ៉ុនហ្គី ក៏ចេញសេះទៅផ្ទះជីមីន ម្តង
«ហប»យ៉ុនហ្គី ចុះពីសេះនឹងចងវាដោយស្ងាត់ចំណែកឯមុខវិញឡើងញញឹមពព្រាយមិនដូចនៅក្នុងរាជវាំងទេ
«ក្រាក»ជីមីន កាន់ចង្កៀងមានដងបើកទ្វារចេញមកក្រៅបន្ទប់ទាំងបើកភ្នែកធំៗស្ទើងគាំងបេះដូងសន្លប់នៅនឹងកន្លែង
«យ៉ុន យ៉ុនហ្គី ហឹក ហឹក ហុឺ គឺលោកមែនទេ សឺត សឺត សឺត គឺលោកគឺលោកពិតមែនហើយ ហុឺ ហុឺ»ជីមីន ទម្លាក់ចង្កៀងវោលនឹងចង្អើតជើងមកហក់ឱបយ៉ុនហ្គី ហើយក៏ភ្លេចខ្លួនក៏លោមុខមកថើបថ្ពាល់យ៉ុនហ្គី ពីរបីខ្សឺតដោយសារតែនឹកពេក
«លោកមកទីនេះធ្វើអី?»ជីមីន នៅឱយ៉ុនហ្គី ដដែរយ៉ុនហ្គី ញញឹមផ្អែមទៅកាន់ជីមីន នឹងអង្អែលសក់ជីមីន ថើរៗ
«យើងមកលែងបានហើយតើមែនទេ?សឺត»យ៉ុនហ្គី ទាញជីមីន ចេញពីខ្លួនបន្តិចនឹងលោមុខមកថើបថ្ងាសជីមីន មួយខ្សឺត
«លោកអាចមកបានគ្រប់ពេល ហិ ហិ»ជីមីន សើចឡើងលិបភ្នែកនៅកាន់យ៉ុនហ្គី គេខានសើចខានញញឹមតាំងពីថ្ងៃដែរកូនមេភូមិបំពានខ្លួនមកម្លេះ
«ចុះបេះដូងឯងយើងអាចចេញចូលបានគ្រប់ពេលដែរទេ?»ពាក្យសម្តីលែបខាយរបស់យ៉ុនហ្គី ធ្វើឲ្យជីមីន ចាប់ផ្តើមអៀន
«បានហើយខ្ញុំទៅងូតទឹកហើយ»ជីមីន ដើរចូលបន្ទប់ដើម្បីអុជទៀនឡើងវិញដើម្បីឲ្យវាភ្លឺឡើងវិញដោយមានយ៉ុនហ្គី ដើរចូលជាមួយផងដែរហើយពេលចេញមកវិញយ៉ុនហ្គី ក៏ដើរតាមជីមីន ដូចគ្នា
«មកតាមធ្វើអី?»ជីមីន សួរទៅយ៉ុនហ្គី ទាំងមាត់នៅញឹមៗអៀននឹងយ៉ុនហ្គី មិនទាន់បាត់
«ធ្វើដំណើរផ្លូវឆ្ងាយហត់បែកញើសក៏មកងូតទឹកខ្លាចថាអ្នកខ្លះមិនឲ្យឱប»យ៉ុនហ្គី ញញឹមខិលទៅកាន់ជីមីន ហើយថ្ងៃនេះក៏ព្រះច័ន្ទបញ្ចេញពន្លឺយ៉ាងត្រចះត្រចង់ផងដែេ
«អាយ ដាក់ខ្ញុំចុះ ឌឹប ឌឹប»ដើរមកដល់អន្លុងសម្រាប់ងូតទឹកយ៉ុនហ្គី ក៏ចូលខ្លួនមកលើកបីជីមីន ចំណែកឯជីមីន ក៏ទម្លាក់ចង្កៀងចោល
«ឯងគិតដល់ណាហើយ?យើងបីឯងចុះទឹកងូតទឹកទេ»យ៉ុនហ្គី បីជីមីន មកកន្លែងទឹកត្រឹមចង្កេះនឹងដាក់ជីមីន ចុះ
«លោកធ្វើអីទៀតហើយ?»ជីមីន សួរទៅយ៉ុនហ្គី ពេលដែរយ៉ុនហ្គី ឈរពីខាងក្រោយខ្លួននឹងលូកដៃមកទាញខ្សែអាវដែរខ្លួនពាក់
«ដោះអាវឲ្យឯង»យ៉ុនហ្គី និយាយសម្លេងស្អកៗនឹងនៅឆ្លៀតបៀមស្លឹកត្រចៀកជីមីន ទៀត
«ដៃខ្ញុំមានខ្ញុំដោះខ្លួនឯងបាន»ជីមីន បេះដៃយ៉ុនហ្គី ចេញនឹងដោះអាវខ្លួនឯងចោលបង្ហាញឲ្យឃើញផែនខ្នងដ៏ស-រលោងនៅក្នុងទឹកក្រោមពន្លឺព្រះច័ន្ទនៅចំពោះមុខ យ៉ុនហ្គីចំណែកឯយ៉ុនហ្គី វិញក៏ដោះអាវខ្លួនឯងចោលដូចគ្នា
«សឺត»យ៉ុនហ្គី ចូលខ្លួនមកឱបជីមីន ពីក្រោយធ្វើឲ្យក្បាលពោះកង់ៗមកប៉ះនឹងស្បែកខ្នងដ៏ស-រលោង
«ធ្វើ ធ្វើអីទៀតហើយលែងខ្ញុំ ខ្ញុំទៅ»ព្រលឹងជីមីន ស្ទើរតែមិននៅក្នុងខ្លួនទាល់តែសោះពេលដែរយ៉ុនហ្គី ធ្វើបែបនេះមកកាន់ខ្លួន
«ដុសខ្លួនឲ្យឯង»យ៉ុនហ្គី ឈ្ងប់មុខនឹងកញ្ចឹង-កជីមីន លិតបឺតជញ្ជក់តិចៗចំណែកឯជីមីន វិញរឹងខ្លួនឡើងស្តូកគ្រាន់តែយ៉ុនហ្គី លិត-កប៉ុណ្ណឹងក៏រឹងខ្លួនបាត់ទៅហើយគេមានអារម្មណ៍ថាច្របូកច្របល់រកស្មានមិនត្រូវទាល់តែសោះពេលមានស្ថានការបែបនេះកើតឡើងភ្លាមៗពេក
«អ្ហាស អ្ហឹស»ក្បាលពោះរបស់ជីមីន ចាប់ផ្តើមផើតផតពេលដែរបាតដៃយ៉ុនហ្គី មកប៉ះក្បាលពោះខ្លួនជីមីន ចាប់ផ្តើមបិទភ្នែកងើយ-កទៅលើ
«អ្ហាស អ្ហឹស អ្ហាស»បន្ទាប់ពីស្ទាបអង្អែលក្បាលពោះជីមីន រួចហើយយ៉ុនហ្គី ក៏ហួសឡើងលើមកចុងស្រួចដែរមានសាច់ពើតច្របាច់រមូលយ៉ាងចាស់ដៃ
«ច្របាច់ស្រួលដៃណាស់ ហឹស»យ៉ុនហ្គី បន្តរមួលវាលេងរហូតទាល់តែអស់ចិត្តទើបឈប់
«ជីប ជីប អ្ហាស អ្ហើស ស្រគៀណាស់ អ្ហឹស កុំបឺតខ្លាំងពេក អ្ហាស»យ៉ុនហ្គី បង្វែរឲ្យជីមីន បែរមុខមករកខ្លួននឹងឱនមកលេបត្របាក់ចុងស្រួលមានសាច់ពើតៗយកធ្មេញខាំញិចវាតិចៗធ្វើឲ្យជីមីន ស្រៀលក៏ស្រៀវស្រគៀក៏ស្រគៀ
«អឹម ផ្អែមណាស់»យ៉ុនហ្គី ងើបមុខពីងចុងស្រួចរបស់ជីមីន នឹងឱបមកខ្សឹបក្បែរត្រចៀកជីមីន ដោយសម្លេងស្អកៗ
«ប៉ុណ្ណឹងបាន អឹម»ជីមីន ចាប់ដៃយ៉ុនហ្គី ដែរបម្រុងនឹងសម្រាតខោខ្លួនទៀតក៏ត្រូវកាត់ផ្តាច់សម្តីពេលដែរយ៉ុនហ្គី ឱនមកលេបត្របាក់បបូរមាត់ក្លែបក្រូចខាំបឺតតិចនៅផ្នែកខាងក្រោយមកបន្ទាប់មកទៀតក៏ស៊កអណ្តាតទៅគ្រលាស់នៅក្នុងក្រអូមមាត់ជីមីន ចំណែកឯជីមីន ក៏មិនបានបដិសេធដែរ
«អឹម អឹម ជីប ជីប ជីប»សម្លេងបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់គ្នាបានកងរំពងនៅវេលាយប់ស្ងាត់សមីខ្លួនម្នាក់ៗក៏បានព្រងព្រៀងគ្នាទោះបីពួកគេនៅក្នុងទឹកត្រជាក់មែនតែក្នុងខ្លួនពួកគេមិនបានត្រជាក់នោះទេ
«បងនឹងថ្នមអូន សឺត»បន្ទាប់ពីសម្រាតខោជីមីន ចេញហើយយ៉ុនហ្គី ក៏នឹងលួងលោមជីមីន ខ្លាចថាជីមីន នឹងប្តូរចិត្ត
«វា វាឈឺដែរទេ?ជីមីន និយាយទាំងរដេបរដុបពេលដែររាងកាយខ្លួនគ្នាអ្វីបិទបាំងនៅចំពោះមុខ យ៉ុនហ្គី
«អត់ឈឺទេជឿបងទៅ»យ៉ុនហ្គី ឱនមកលេបត្របាក់ចុងស្រួចរបស់ជីមីន ចំណែកឯដៃក៏សម្រាតខ្លួនឯងចោល
«ស្អីចាក់ពោះខ្ញុំហ្នឹង?»ជីមីន សួរទៅយ៉ុនហ្គី ទាំងមិនបានឱនមកមើលខាងក្រោមថាវាជាស្អីទេដោយសារតែភ័យពេក
«អ្ហាស កុំខាំ អ្ហឹស ឈឺណាស់»យ៉ុនហ្គី លើកពរជីមីន នឹងឱនមកបឺតជញ្ជក់ឆ្អឹងដងកាំបិតរបស់ជីមីន បឺតជញ្ជក់ចង់បែកឈាមបន្ទាប់មកក៏ខាំតែមិនចេញឈាមមកនោះទេ
«ជីប ជីប ជីប អឹម»យ៉ុនហ្គី នៅតែបឺតជញ្ជក់ឆ្អឹងដងកបិតរបស់ជីមីន រហូតទាល់តែឡើងមកដល់លើគោកក៏ឈប់បឺតយ៉ុនហ្គី ដាក់ជីមីន នៅលើស្មៅថ្នមៗបន្ទាប់មកទៀយយ៉ុនហ្គី ក៏ចូលមកប្រឡោះជើងជីមីន នឹងលើកជើងស្រឡូនមកដាក់លើស្មាឯម្ខាងទៀតក៏ដាក់លើចង្កេះ
«អ្អាស អឹស អ្ហើស អ្ហើស ស្រៀវ ស្រៀវណាស់ឈប់ទៅ អ្ហឹស»ជីមីន ខំរុញក្បាលយ៉ុនហ្គី នឹងខំត្បៀតជើងចូលគ្នាកុំឲ្យយ៉ុនហ្គី រុករានភាពទន់ជ្រាយខ្លួនបន្តទៀត
«អ្ហឹស ឈប់បឺតទៅសអង្វរ ហឹក ហឹក អ្ហាស»ជីមីន ស្រៀវចង់ប្រកាច់ម្តងៗពេកដែរយ៉ុនហ្គី រុញអណ្តាតចូលទៅក្នុងភាពទន់ជ្រាយរបស់ខ្លួន
«សឺត កុំយំបងឈប់ហើយ»យ៉ុនហ្គី អង្អែលសក់ជីមីន ថ្នមៗបន្ទាប់មកក៏យកដៃមកសា*ភាពរឹងមាំឲ្យខឹងបែកសរសៃរខ្លាំងជាមុនឹងលើកជើងជីមីន ដាក់លើស្មាម្តងទៀត
«អាក់ ឈឺ ហឹក ហឹក ដក ដកចេញទៅ អ្ហាស ប្រាប់ថាឥ្យដកចេញ ផាច់ ផាច់ ផាច់ ផាច់»ធ្វើអ្វីក៏អត់បានជីមីន បានតែយំនឹងវាដើមដៃយ៉ុនហ្គី ផាច់ៗតែយ៉ុនហ្គី ក៏មិនធ្វើតាមសម្តីជីមីន ដែរ
«អ្ហាស សឺតតឹងណាស់»យ៉ុនហ្គី ខំរុញភាពរឹងមាំឲ្យចូលទៅក្នុងខ្លួនជីមីន យ៉ាងលំបាកពេលដែរជីមីន កំពុងតែត្បៀតជើងផងដែរ
«អ្ហាស ឈឺ ដកចេញ ហឹក ហឹក ហុឺ»ជីមីន ចេញតែខំប្រឹងត្បៀតជើងគ្មានងាណិតដល់យ៉ុនហ្គី បន្តិចសោះស្មានតែគេមិនឈឺមែនទេពេលជីមីន ខំប្រឹងត្បៀតជើងវាស្ទើរតែធ្វើឲ្យយ៉ុនហ្គី តូចដាច់ជាពីរកំណាត់ទៅហើយ
ឹ«ក៏បានបងនឹងដកចេញឥលូវបន្ធូរជើងអូនទៅហើយកុំត្បៀតទៀត»យ៉ុនហ្គី អង្អែលសក់ជីមីន ថ្នមៗចំណែកជីមីន ក៏ងក់ក្បាល់
«ផ្លាប់ អក់»ពេលដែរជីមីន បន្ធូរជើងក៏ជាឱកាសយ៉ុនហ្គី ក៏ចាប់ត្រកៀកជីមីន អុកមួយផ្លាប់ធ្វើឲ្យតជីមីន អួលដល់ពោះវៀន
«សឺត បងសុំទោស»យ៉ុនហ្គី លោមុខមកថើបថ្ងាសជីមីន មួយខ្សឺតដើម្បីលួងលោមជីមីន ទោះជាយ៉ាងណាគេក៏មិនអាចបញ្ឈប់ទាំងកណ្តាលទីបែបនេះបានដែរ
«អ្ហើស អ្ហាស អ្ហាស ឈឺណាស់ឈប់ទៅ អ្ហឹស»ជីមីន យកដៃខ្លួនមកខ្ញាំដើមដៃយ៉ុនហ្គី ឡើងចេញឈាមរឹមៗតែយ៉ុនហ្គី មិនបានឈឺនោះទេ
«សឺត អ្ហើស អ្ហើស ស្រួលណាស់ សុំទោល ផ្លាប់ ផ្លាប់ ផ្លាប់ ផ្លាប់»យ៉ុនហ្គី ចាប់ត្រកៀកជីមីន ធ្វើចលនាអុកផ្លាប់ៗគ្មានអាណិតជីមីន អីបន្តិចទេ
«អ្ហើស អ្ហាស អ្ហាស តិចៗ អ្ហឹស អ្ហើស អ្ហើស អ្ហើស»ជីមីន ប្រលែងដៃយ៉ុនហ្គី មកចាប់ស្មៅម្តងដើម្បីទប់ទល់កម្លាំងសម្រុករបស់ យ៉ុនហ្គី
«អ្ហាស អ្ហឹស អ្ហឹស អឹម»យ៉ុនហ្គី ឱនមកបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់របស់ជីមីន ដើម្បីកាត់បន្ថយការឈឺចាប់ចំណែកឯចង្កេះក៏ធ្វើចលនាលឿនទៅៗ
«អ្ហឹស អ្ហាស អ្ហាស ឲ្យលឿនជាងនេះ អ្ហា អ្ហាស អ្ហើស ផ្លាប់ ផ្លាប់ ផ្លាប់»យ៉ុនហ្គី ញញឹមនឹងបន្ថែមកម្លាំងសម្រុកទៀត
«អ្ហាស អ្ហើស អ្ហើស អ្ហឹស អ្ហឹស អា្ហ»ជីមីន នឹងយ៉ុនហ្គី ថ្ងូរព្រគ្នាពេលបានដល់គោលដៅយ៉ុនហ្គី បញ្ចូលទឹកកា*ទៅក្នុងខ្លួនជីមីន អស់គ្មានសល់
«អ្ហាស បានហើយឈប់បឺតទៅហើមដោះខ្ញុំអស់ហើយ»ជីមីន ខំប្រឹងរុញក្បាលយ៉ុនហ្គី ដែរកំពុងតែបឺតជញ្ជក់ចុងស្រួលរបស់ខ្លួន
«អត់ទេវាផ្អែមជាងទឹកឃ្មុំទៅទៀតអ្នកណាមិនចង់បឺតនោះ»យ៉ុនហ្គី ងើបមុខពីចុងស្រួចរបស់ជីមីន នឹងបឺតម្តងទៀតម្ខាងលេងម្ខាងទៀតក៏រមូលវាលេង

បើសិនជាអាចសូមជួយផ្តល់មតិចំពោះសាច់រឿងផង
Keo_theary