វណ្ណៈស្នេហ៍(ចប់)

អូនឯងតែអញ្ចឹង

«យ៉ុន បងចង់ឃុំអូនបែបនេះអូនមិនព្រមទេណា»ជីមីន រើបម្រាស់ក្រាញ់រនាលមិនសុខចិត្តដោយយ៉ុនហ្គី ហាមប្រាមបំបិទសិទ្ធសេរីភាពទ្រង់បែបនេះ
  «បងមិនអាចបណ្តោយឲ្យអូនចេញចូលទៅណាមកណាតាមព្រះទ័យទេបងដឹងថាអូនលួចទៅជួបពួកគេអូនមានដឹងដែរទេ?ថាពួកគេមួយចំនួនមិនមានការពេញចិត្តចំពោះវត្តមានអូននោះទេហើយក៏ពេលនេះទៀតអូនមិនមែនព្រះកាយតែអង្គឯងទេអូនកំពុងតែមានបុត្រមួយអង្គទៀតនៅជាមួួយអូន»យ៉ុនហ្គី អង្អែលកេសារទន់រល្មើយថ្នមៗលួងលោមឲ្យជីមីន ស្ងប់ព្រះទ័យត្រឹមតែនាំជីមីន មកតាមជាមួយនេះទ្រង់ក៏មានកង្វល់ក្នុងព្រះទ័យបាត់ទៅហើយ.ហើយចុះបើពួកគេមានគំនិតផ្តេសផ្តាសមកលើជីមីន ទ្រង់ម៉េចនឹងអាចការពារជីមីន គ្រប់ពេលវេលាទៅ?បើទ្រង់មានភារ:កិច្ចជាមួយប្រជានុរាស្ត្រធ្វើឲ្យទ្រង់មានការកង្វល់ស្ទើរតែកកឈាមទៅហើយចុះទម្រាំតែមានរឿងចំពោះជីមីន ទៀតនោះ?
  «តែពួកគេអាចរស់ ហ្អឹក ហុឺ ហុឺ រស់បាន បានបីថ្ងៃទេ.បីថ្ងៃដែលពួកគេមានជីវិតពួកគេមិនខុសពីត្រីដែលដាក់បំពងក្នុងខ្ទះខ្លាញ់ដែលកំពុងពុះទាំងរស់នោះទេ អ្ហឹក យ៉ុន អូន អូន ហុឺ»ទឹកក្តៅតិចៗថ្លាឆ្លង់ដូចជាកញ្ចក់ហូរមកដាបលើសាច់ថ្ពាល់រលោងស្រិលដោយក្តីមេត្តា.កុរុណាដល់ប្រជារាស្ត្រក្នុងនគរឡើងជម្ងឺនេះពិតជាឆ្លងសាហាវលើសពីការរំពឹងទុកទៅទៀតប្រជារាស្ត្រសឹងតែកន្លះនគរបានឆ្លងនឹងស្លាប់បណ្តាក់គ្នាជាបន្តបន្ទាប់
  «វានឹងមានដំណោះស្រាយមិនយូរទេពួកគេនឹងជាសះស្បើយមកវិញហើយអូនឈប់បារម្ភឡើងសម្ងំផ្ទុំទៅ»ជីមីន ញញឹមងក់ក្បាលនឹងហៀបត្រសុលមកក្នុងផែនទ្រូងព្រះស្វាមុីទាំងញញឹមក៏ដូចជារាជបន្ទូលយ៉ុនហ្គី មិនខុសមិនយូរមុនឆាប់វានឹងរលាយបាច់នូវជម្ងឺមហាចង្រៃមួយនេះចេញជាពុំខានណាមួយមាន់ខ្មៅក៏កំពុងតែបញ្ជូនមកទីនេះហើយ
  «អឹម អ្ហឹក អ្ហឹក បងក៏ដូចគ្នាថែរក្សាព្រះកាយផងត្រូវចេះប្រយ័ត្នប្រយ៉ែង»ជីមីន ឱបរឹតយ៉ុនហ្គី ឡើងជាប់ក្នុងរាជបំណងហាមមិនចង់ឲ្យយ៉ុនហ្គី យាងទៅចោលទ្រង់តែទ្រង់ក៏មិនអាចអាត្មានិយមឱបក្រសោបយ៉ុនហ្គី ទុកតែអង្គឯងបានដែរ
  «សឹត បងដឹងហើយ»យ៉ុនហ្គី ក៏ឱបជីមីន វិញដូចគ្នា
  «បើដឹងល្អហើយកុំឲ្យអូនបារម្ភពីបងឲ្យសោះ»ជីមីន វាសទឹកថ្លាឆ្វង់ចេញទាំងញោចស្នាមញញឹមមកវិញ
  «អូននៅតែក្នុងជម្រំនេះបានហើយនៅខាងក្រៅចុះត្រជាក់ខ្លាំងណាស់ហើយមានព្យុះទឹកកកទៀតទើបបងមិិនបណ្តោយអូនបែបនេះ»វាក៏ពិតដូចជារាជបននទូលយ៉ុនហ្គី មែនព្យុះទឹកកកវាមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងក្លាហើយវាក៏អាចឆក់យកជីវិតមនុស្សក៏បានដែរទោះវាជាគ្រាប់ព្រិលតូចៗមែនតែពេលដែលវាបានបោកបក់យ៉ាងខ្លាំងមកគ្រាប់ព្រិលក៏ក្លាយអាវុធប្រល័យជីវិតមនុស្សយ៉ាងកាចសាហាវបើសិនជាយើងមិនរកទីទួលសុវត្ថិភាពសម្រាប់លាក់បំពួននរាងកាយ
  «បងមានការត្រូវទៅខាងក្រៅជម្រំនៅមួយសន្ទុះធំទៀត សឺត ស្តាប់តាមបងទើបល្អ»យ៉ុនហ្គី ដណ្តប់ភួយពីរជាន់មកលើព្រះកាយទ្រង់និង ជីមីន
  «សន្យាថាបងនឹងយាងមកវិញជាយ៉ុនហ្គី របស់អូនដដែល»មម្រាមកូនដៃដង្ហើមស្រូវលើកមកថ្កក់ជាមួយនឹងមម្រាមកូនដៃយ៉ុនហ្គី ដោយដាក់មម្រាមជាដាច់ខាត
  «បងនៅតែជាបងមិនដែលផ្លាស់ប្តូរបងនឹងត្រឡប់មកវិញជាយ៉ុនហ្គី ជាព្រះស្វាមុីបណ្តូលចិត្តអូនដដែល សឺត ឥឡូវមេឃត្រជាក់ដល់ហើយ»យ៉ុនហ្គី សង្គ្រឺតសម្លេងតាមជើងធ្មេញទាំងខូចខិលក៏រុលព្រះកាយមកដល់ចន្លោះភ្លៅជីមីន ហើយក៏លូចដៃទាញអាវបិទបាំងព្រះកាយរបស់ព្រះមហេសីបណ្តូលចិត្តដែលទ្រង់ខានទតឃើញមកជាយូរ
  «ដៃបងត្រជាក់ណាស់»អាវជីមីន ត្រូវបានចំហដោយដៃ យ៉ុនហ្គី
  «ដៃបងត្រជាក់ក៏ពិតមែនតែអណ្តាតរបស់បងនឹងធ្វើឲ្យអូនកក់ក្តៅ»យ៉ុនហ្គី ញញឹមកំហូចពីខាងក្នុងភួយរួចក៏ប្រថាប់អណ្តាលក្តៅសើមធ្វើចលនាយ៉ាងរស់រលើកលើកូនភ្នំដែលមានសាច់ពើកៗបឺតជញ្ជក់ឈ្លីលេងរហូតទាល់តែវាប្រែពណ៌ទាំងមិនបានចាន់អារម្មណ៍ជាមួយដុំកន្ទួលតូចៗក្រហមសា្រលដែលចាប់ផ្តើមងើបឡើងដោយហេតុថាភួយក្រាស់ៗពីរជាន់ឯណោះបែបនេះទើបវាងងឹតមើលមិនឃើញទោះវាជាពេលភ្លឺក៏ដោយ
  «អ្ហា អ្ហាស កុំបឺតខ្លាំងពេកបែកគ្រាប់ឥឡូវហើយ អ្ហាស យ៉ុន»ជីមីន ពើងខ្នងផុតពីគ្រែស្របនឹងរាជបន្ទូលមិនសុីសង្វាក់ជាមួយនឹងទង្វើសោះបែរជាពើងឲ្យយ៉ុនហ្គី កាន់តែមានភាពងាយស្រួលទៅវិញ
  «ឈប់ក៏បានក៏ដោយសារតែអូនកំពុងតែមានបុត្រទេកុំអីពេលនេះអូននឹងបានកក់ក្តៅជាងនេះមិនខាន»យ៉ុនហ្គី ទាញអាវជីមីន ឲ្យបិទវិញហើយក៏លូនចេញមកពីក្នុងភួយ
  «គិតតែរឿងអត់ប្រយោជន៍»ជីមីន ងាកទៅម្ខាងមិនប្រសព្វខ្សែព្រះនេត្រាជាមួយព្រះស្វាមុីកំហូចខូចខិលគ្រប់ពេលបើមិនប្រយ័ត្នទេដឹងតែចូលខ្លេហើយ>_<
  «អូនឯងតែអញ្ចឹងតែឲ្យតែដល់ពេលហ្នឹងដឹងតែខ្លាំងៗមកយ៉ុន អូន អូនស្រួលណាស់»រាជបន្ទូលរោលរាលធ្វើឲ្យផែនថ្ពាល់មួយគូរបស់ជីមីន នេះប្រែពណ៌ឡើងកម្តៅទៀតហើយនៅមិននៅមករំឮករឿងចាស់ទៅកើត>_<
  «ពេល ពេលនោះវាផ្សឹងឥឡូវវាផ្សេងម៉េចនឹងអាចយកមកប្រៀបធៀបបាននោះ?»ខ្នាញ់ណាស់លោកអើយអាងអីតិចដឹងតែមករំឮករឿងចាស់ហ្នឹងហ្មង
  «តែវែក៏បែបនោះមែនមិនអញ្ចឹងទេ.ហ?»សាច់ថ្ពាល់ដែលក្រហមរងាលត្រូវច្បិតតិចៗមកពីវាគួរឲ្យខ្នាញ់ពេកបឺតតាមនឹងព្រះទ័យក្រោធណាយ៉ុនហ្គី ដឹងតែចាប់ក្រសោបជញ្ជក់ឲ្យកាន់តែក្រហមលើសដើម.តាស
  «ហ្នឹងហើយ»មាត់មានរាជបន្ទូលប្រកែកដាច់អហង្ការមែនតែមិនបាច់មើលស្លឹកត្រចៀកនិងព្រះភក្ត្រទ្រង់ទេឡើងក្តៅភាយអស់ហើយ
  «បានហើយលែងទៅកុំមកប៉ះអូនស្រេកទឹក»ជីមីន យាងចុះពីលើគ្រែមកសោយទឹកនៅឯតុជិតភ្លក់ភ្លើងសម្រាប់ដាំទឹក
  «ឈូ»ទឹកក្តៅអ៊ុនៗចាល់ចូលក្នុងពែងបែកពពុះតិចៗក៏មកពីការចាក់នេះប្រញាប់និងលើកខ្ពស់ពេក
  «ហុើយ!!!កាន់តែសោយកាន់តែស្រេកបើមិនសោយក៏នៅតែស្រេកៗនោះស្រេក»ជីមីន ចាក់ទឹកសោយដោយមានព្រះរាជបន្ទូលរអ៊ូង៉ុលៗតែអង្គឯងអាខឹងមនុស្សមួយសាហើយឥឡូវក៏មកខឹងរឿងទឹកមួយសាទៀតចំមែនហើយ
  «បងទៅហើយណា»យ៉ុនហ្គី ញញឹមហួសព្រះទ័យជាមួយអគ្គមហេសីដែលគង់ាោយតែទាំងមាត់ជិបអូចៗសង្ស័យតែលួចជេរទ្រង់ហ្មង?

(រដូវនេះជារដូវច្រូតកាត់ធ្វើធ្វើស្រែប្រាំអ៊ីចឹងខ្ញុំមិនសូវជាបានសរសេររឿងប៉ុន្មានទេតែកន្លះខែទៀតវានឹងវិលមកសភាពធម្មតាវិញហើយ)
  បើសិនជាអាចសូមអ្នកទាំងអស់គ្នាជួយផ្តល់មតិចំពោះសាច់រឿងនៅខាងក្រោមនេះផង
  Keo_theary