វណ្ណៈស្នេហ៍(ចប់)

ចង់បានប្អូនតែខ្លាចខ្មោច

  សូមអធ្យាស្រ័សម្រាប់ពាក្យសម្តីណាដែលមិនសមរម្យបើសិនជាមិនពេញចិត្តភាគនេះទេសូមអូសរំលងកុំអានអី
  ព្រះសូរិយាចាប់ផ្តើមបញ្ចេញពណ៌លឿងទុំព្រាល.សបញ្ជាក់ឲ្យយើងបានដឹងថាព្រះអាទិត្យចាប់ផ្តើមលិចបណ្តើរៗហើយរីឯនៅក្នុងរាជវាំងឯណេះវិញដែលធ្លាប់តែអ៊ូរអរមានមនុស្សដើរកាត់ឆ្វេចឆ្វាចក៏លែងសូវមានមនុស្សដូចមុនទៀតដែរ នៅក្នុងដំណាក់ចម្អិនក្រយ៉ាគឺមានជីមីន កំពុងនៅក្នុងនោះទាំងដៃរវល់រហូតចំណែកឯញើសវិញហូរស្រក់តក់ៗពីព្រោះនៅកន្លែងនោះមានកម្តៅនៅព្រះអគ្គីកំពុងតែដុតកម្លោចព្រះក្រយ៉ាដែលកំពុងតែចម្អិន
«បងជួយពូតខ្ទិះដូងឲ្យខ្ញុំមួយចានមក»មុខម្ហូបទាំងអស់ត្រូវបានចម្អិនរូចរាល់តែជីមីន ក៏ជ្រើសយកការចម្អិនបង្អែមល្ពៅមួយមុខទៀតសម្រាប់ជាក្រយ៉ាលាងមាត់នៅចុងមុខម្ហូប
«ចា»នាងក៏បានឱនគោរពមកជីមីន ហើយក៏បានទៅសកសម្បកដូងសឹមពុះដូងបំបែកល្បាយទឹកនិងល្បាយគោកឲ្យដាច់ពីគ្នានឹងបានយកដូងនោះមកកោសហើយដាក់ដូងនោះនៅក្នុងទឹកតិចៗសឹមពូតវាយកទឹកខ្ទិះក្បាលដំបូងហើយទឹកទីពីរនាងក៏បានដាក់ទឹករៀងល្មមពូតយកតែទឹកឯសាច់ដូងគឺចាក់ចោល
«បងជួយហុចល្ពៅទុំឲ្យខ្ញុំបួនប្រាំផ្លែមក»បានជាជីមីន ជ្រើសយកល្ពៅទុំមកធ្វើបង្អែមច្រើនបែបនេះពីព្រោះជីមីន ក៏ចង់ធ្វើឲ្យអ្នកនៅក្នុងដំណាក់នេះបានហូបទាំងអស់គ្នាដែរ
«ចា»នៅក្នុងដំណាក់ក្រយ៉ាម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានការមមារញឹកក្នុងការធ្វើបង្អែមមួយមុខនេះពីព្រោះបង្អែមល្ពៅគឺត្រូវការឲ្យសាច់ល្ពៅឆ្អិននិងផុសល្អ
«នៅសល់ប៉ុន្មានពួកឯងចែកគ្នាហូបទៅ»ជីមីន ញញឹមមកកាន់គ្រប់គ្នាហើយក៏បានលើកក្រយ៉ាជាមួយភីលាងបីនាក់មកដំណាក់សោយក្រយ៉ាដែលមានយ៉ុនហ្គី និងយ៉ុនហ្គីល គង់ចាំរួចជាស្រេច
«មានច្រើនមុខដល់ហើយបងសោយម៉េចនឹងអស់ទៅ?»យ៉ុនហ្គី ទតមកមុខម្ហូបជាច្រើនមុខដែរសុទ្ធតែជាមុខម្ហូបដែលជីមីន ធ្វើដោយផ្ទាល់ដៃ
«សោយមិនអស់ក៏ត្រូវតែសោយឲ្យអស់ដែរ»ក្រឡាជីមីន នេះគ្មានអីក្រៅពីគម្រាមយ៉ុនហ្គី ឲ្យសោយមុខម្ហូបទាំងនេះឲ្យអស់ទេ
«អូនគម្រាមបងទើតហើយ»អ្នកទាំងពីឆ្លើយឆ្លងពាក្យសម្តីគ្នានឹងគ្នាមិនបានចាប់អារម្មណ៍យ៉ុនហ្គីល តូចដែលកំពុងតែសម្លឹងមកមើលអ្នកទាំងពីរញ៉ែគ្នា
«បិតាបុត្រឃ្លាន»ម្ហូបនៅលើតុជាច្រើនមុខសាយក្លិនឈ្ងុយឆ្ងាញ់ភាយៗជាតិជាក្មេងម្តេចនឹងអាចទ្រាំទ្រនឹងក្លិនរបស់វាបានទៅ?
«នេះនៅអានេះទៀតបងសោយទៅ»មុខម្ហូបជាច្រើនមុខត្រូវបានចាប់ដាក់ក្នុងកុលាលភាជន៍របស់ យ៉ុនហ្គី
«អួយ នេះអូនចង់បង្ខំបងមែនទេ»យ៉ុនហ្គី មិនបានចាប់ម្ហូបចាប់មុខម្ហូបទាំងនោះទេគឺជីមីន បានចាប់ឲ្យរហូតចំណែកយ៉ុនហ្គីល វិញជីមីន ក៏បានចាប់ឲ្យដូចគ្នា ក្រយ៉ានាពេលល្ងាចក៏បានបញ្ចប់យ៉ុនហ្គីល ត្រូវបានភីលាងនាំមកងូតទឹកសម្អាតខ្លួនផ្លាស់ប្តូរសម្លៀកបំពាក់ថ្មី(ជីមីន និងយ៉ុនហ្គីល មិនទាន់ជាខ្សែរាជវង្សនៅឡើយទេអញ្ចឹងមិនអាចប្រើរាជស័ព្ទជាមួយនឹងពួកគាត់បានទេ)
«ជុប»សាច់ថ្ពាល់.សរលោងត្រូវបានថើបមួយខ្សឺតដោយ យ៉ុនហ្គី
«ថើបនោះថើបបងមិនធុញទេឬ?»ជីមីន និយាយទាំងស្នាមញញឹមលាយឡំនិងអារម្មណ៍អៀនខ្មាស់
«មិនធុញទេថ្ពាល់អូនទន់ៗដូចជានំប៉ាវថើបមិនចេះណាយទេ»យ៉ុនហ្គី ក៏បានចាប់ថ្ពាល់របស់ជីមីន ចាប់លេងតិចៗ
«អូនមនុស្សមិនមែននំទេ»ថាមែនៗក្រឡានេះដឹងតែអៀនទៀតហើយបើឱនយ៉ុនហ្គី ឱបពីខាងក្រោយផងថើបថ្ពាល់ផងបើជីមីន មិនអៀនទៀតចប់ហើយ
«តោះទៅងូតទឹកល្ងាចហើយ»មម្រាមដៃដង្ហើមស្រូវត្រូវស្រាក់ជាមួយមម្រាមដៃមានសរសៃរព័ទ្ធជុំវិញស្រាក់ជាប់
«នាំគ្នាចេញទៅ»មុននឹងចូលក្នុងដំណាក់ស្រង់ព្រះកាយយ៉ុនហ្គី ក៏បានបញ្ជាឲ្យភីលាងនិងសេនាដែលយាមកាមមុខដំណាក់ឲ្យនាំគ្នាចេញ
«ក្រាបទូល»មុននឹងទៅពេលគេក៏បានគោរពមកកាន់យ៉ុនហ្គី សិនទើបនាំគ្នាចេញទៅ
«ក្រាក»ទ្វារដំណាក់ត្រូវបានបើកឡើងដោយមានអាងមានទឹកកន្លះអាងដែលមានរាងជារង្វង់បិតដោយបន្ទះឈើបិតជាមួយនិងជ័រឈើធ្វើឲ្យទឹកក្នុងអាងមិនអាចជា្របបានទេ
«អូននៅឈរធ្វើអី?ម៉េចមិនដោះសម្លៀកបំពាក់ចេញឆាប់ដោះទៅនៅធ្វើអីទៀតចាំបងដុសខ្នងឲ្យ»យ៉ុនហ្គី ចាន់ផ្តើមដោះសម្លៀកបំពាក់បណ្តើរៗរីឯជីមីន វិញនៅឈរឡើងស្ងៀម
«អឹម»នៅតែពីរនាក់អញ្ចឹងជីមីន មិនបានប្រើពាក្យរាជស័ព្ទបញ្ជាល់ពីការគោរពចំពោះយ៉ុនហ្គី នោះទេគឺវាយស្មើតែម្តងហើយ៉ុនហ្គី ក៏មិនបានប្រកាន់យកទោសពៃអីដែរ
«អ្ហា អ្ហាស»រាងកាយទទេរស្អាតគ្មានអីបិទបាំងកំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងអាងដែលមានស្រទាប់ផ្កាកុលាបជាច្រើនស្រទាប់លាយឡំជាមួយនិងទឹកដ៏ត្រជាក់ស្រេបស្របនឹងពេលនោះយ៉ុនហ្គី ក៏បានទាញជីមីន មកឱបនឹងបានច្របាច់កូនភ្នំមានសាច់តិចៗដោយវាសមម្រាមដៃលើវាថើរៗថ្នមៗ
«បញ្ចេញវាមកគ្មានអ្នកណាបានឮទេពេលនជាមានតែពួកយើងទាំងពីតែប៉ុណ្ណោះបញ្ចេញសម្លេងអូនរបស់អូនមកបងចង់ស្តាប់សម្លេងអូនពេលថ្ងូរពិរោះណាស់»ដោយមានបំណងគុំជីមីន តាំងពីព្រឹកមិញអញ្ចឹងជីមីន ដឹងតែមិនរួចខ្លួនហើយ
«សម្លឹងមកមើលមុខបងហើយត្រូវជឿជាល់លើបងបងនឹងថ្នមអូនបងមិនដែលធ្វើវាដោយធ្វើឲ្យអូនឈឺចាប់ខ្លាំងទេតើមែនទេ?ឥលូវអូនចាប់កាន់វាហើយបៀមវាទៅតែហាមប្រើធ្មេញរបស់អូនឲ្យសោះ»ជីមីន ក៏បានងក់ក្បាលបញ្ជាក់ថាវាពិតមែនហើយក៏បានចាប់កាន់ដំបងសាច់របស់យ៉ុនហ្គី ទាំងញញើយនិងញ័រដៃឲ្យទទ្រើត
«ចាប់ធ្វើវាភ្លាមទៅដើម្បីបង»នេះជាលើកទីមួយហើយដែលជីមីន ធ្វើវាដោយប៉ះពាល់វាដោយផ្ទាល់បែបនេះ
«វាគួរឲ្យខ្លាច ខ្លាចណាស់»មកដល់ដំណាក់កាលនេះអាភាពឆ្នាស់ឆ្នើមឆ្មើងឆ្មៃក៏មិនដឹងថារត់ពួននៅឯណាអស់ជំនួសមកវិញនូវភាពភ័យខ្លាចទៅវិញ
«វាគ្មានគ្រោះថ្នាក់នោះទេហើយវាក៏មិនធ្វើអីអូនដែរ អ្ហាស បែបហ្នឹងហើយអូនសម្លាញ់ អ្ហើស សឺត បៀមវាឲ្យលឿនជាងនេះ»យ៉ុនហ្គី បញ្ចេញសម្លេងសង្គមរឺតតាមជើងធ្មេញទងភាពសុខស្រួល
«អ្ហាស អ្ហាស ស្រួលណាស់ អ្ហឹស អ្ហាស»យ៉ុនហ្គី ហើយ.កឡើងលើទាំងភាពសុខស្រូលដែលខុសឆ្ងាយពីជីមីន ដែលខក់ឡើងស្លឺភ្នែកពេលយ៉ុនហ្គី បានចាប់ក្បាលខ្លួនជាប់នឹងដោលចង្កេះចូល
«អឹម អឹម អឹម អឹម អឹម អឹម»បបូរមាត់របស់ជីមីន គ្មានសេរីភាពក្នុងការបញ្ចេញសម្លេងនោះទេ
«អ្ហាស បានហើយច្រត់ដៃអូនជាប់មាត់អាងទៅហើយទយគូ*របស់អូនមកខាងក្រោយ»ដោយជិតដល់គោលដៅយ៉ុនហ្គី ក៏បានប្រាប់ឲ្យជីមីន ធ្វើតាមឯជីមីន វិញក៏បានច្រត់ដៃចាប់មាត់អាងជាប់
«ផ្លាប់ អ្ហា អ្ហាស  អ្ហា ឈឺហើយអួលណាស់ ផ្លាប់ ផ្លាប់ ផ្លាប់ យ៉ុន អ្ហា អ្ហា តិចៗ អ្ហាស តិចៗ»ជីមីន ចាប់ផ្តើមអួលឡើងរមួលពោះវៀនពេលដែលយ៉ុនហ្គី ធ្វើចលនាទាំងកម្រោមិនដូចជាពាក្យសម្តីដែលបានសន្យាជាមួយដូចកាលពេលដំបូង
«ផាច់ ផាច់ ស្រួលណាស់ អ្ហាស អ្ហើស អ្ហើស ផ្លាប់ ផ្លាប់ អ្ហើស អ្ហឹស អ្ហាស អ្ហឹស អ្ហឹស»ត្រកៀករីករសាយត្រូវបានចាប់ជាប់ដើម្បីទប់លំនឹងរាងកាយសឹមដោលសម្រុកចង្កេះបាវខ្សាច់មួយទំហឹងៗធ្វើឲ្យដំបងសាច់កាន់តែចូលមកក្នុងខ្លួនរបស់ជីមីន កាន់តែជ្រៅទៅៗ
«ហ្អឹក ឈឺណាស់ អ្ហាស អ្ហាស អ្ហឹស អ្ហឹស អ្ហឹស អ្ហឹស ផ្លាប់ ផ្លាប់ អ្ហើស ឈឺណាស់ អ្ហើស អ្ហើស អ្ហឹស អ្ហើស ឈឺ អ្ហា អ្ហា»ដៃជីមីន ចាប់មាត់អាងទាំងជ្រាបទឹកភ្នែកតិចៗលាយឡំនឹងអារម្មណ៍សុខស្រួលបន្តិចបន្តួចតែប៉ុណ្ណោះ
«ឈឺក៏ត្រូវតែទម្រាំ អ្ហឹស អ្ហឹស អ្ហឹស»យ៉ុនហ្គី នៅតែបន្តដោលចង្កេះរហូតទាល់តែដល់គោលដៅ
«អ្ហាស វាក្តៅណាស់»ទឹក.សខាប់អន្ធិលៗមានហូរចូលក្នុងខ្លួនជីមីន ដែលវាមានកម្តៅក្តៅអ៊ុនៗ
«អ្ហើស អ្ហា អូនត្រូវទទួលយកវាឲ្យអស់»យ៉ុនហ្គី សម្ងំឲ្យដំបងសាច់របស់ខ្លួនចេញកាកសំណល់អស់ទើបដកវាចេញពីរាងកាយរបស់ ជីមីន
«អ្ហាស ជីប ជីប អ្ហឹស យ៉ុន បឺតវាឲ្យខ្លាំង អ្ហឹស»ជីមីន អង្គុយនៅក្នុងទឹកបែរមុខមករកយ៉ុនហ្គី ទាំងមានដំបងសាច់នៅក្នុងខ្លួនដោយយ៉ុនហ្គី ចាប់ត្រកៀកជីមីន អុកចុះក្រោមតិចៗឯល្វែងខាងលើត្រូវយ៉ុនហ្គី បឺតជញ្ជក់ឡើងមានស្នាមពាសពេញកញ្ចឹង.កនិងដើមទ្រូង
«ឲ្យលឿនជាងហ្នឹង អ្ហឹស អ្ហឹស អ្ហា ស្រួលណាស់ អើស ឲ្យលឿន អ្ហា អ្ហា អ្ហាស អ្ហឹស អ្ហើស អ្ហើស»ជីមីន ឬទួលមានភាពសុខស្រួលឡើងច្រើនក្រាស់ក្រៃចំណែកឯយ៉ុនហ្គី មិនបានបញ្ឈប់សង្គ្រាមស្នេហ៍ត្រឹមនេះទេទោះបីជាជីមីន ទទួលបានភាពសុខស្រួលហើយក៏ដោយគឺយ៉ុនហ្គី នៅតែបន្តសង្គ្រាមស្នេហ៍រហូតទាល់តែមួយសន្ទុះធំទើបឈប់ហើយជីមីន ក៏មិនបានសន្លប់ដែរ ក្រោយពីសម្អាតរាងកាយរួចរាល់ហើយអ្នកទាំងពីរក៏បានត្រឡប់មកក្រឡាបន្ទប់វិញក៏បានឃើញយ៉ុនហ្គីល អង្គុយចាំអ្នកទាំងពីររួចជាស្រេច
«មាតា បិតាទើបតែមកពីណា?»យ៉ុនហ្គីល ក៏បានរត់មកឱបជើងយ៉ុនហ្គី ដែលកំពុងតែបី  ជីមីន
«បិតាទើបយាងមកពីស្រង់ព្រះកាយ»យ៉ុនហ្គី ក៏បានដាក់ជីមីន នៅលើគ្រែហើយក៏បានលើកយ៉ុនហ្គី ពរចេញមកខាងក្រៅ
«យ៉ុនហ្គីល ចង់បានប្អូនដែរអត់?»យ៉ុនហ្គី បានសួរទៅយ៉ុនហ្គីល ពេលយាងចេញមកខាងពីដំណាក់បន្តិច
«ចង់ចុះឯណាប្អូនទៅ?»យ៉ុនហ្គីល ក៏បានងាកមុខរកមើលប្អូន
«ប្អូនមិនទាន់មានទេទាល់តែបិតានិងមាតាបុត្របង្កើតបើយ៉ុនហ្គីល ចង់បានប្អូនត្រូវស្តាប់តាមបិតាបុត្រត្រូវតែផ្ទំបែកបន្ទប់ពីមាតានិងបិតាទើបមានម្ចាស់ប្អូនឲ្យបុត្រ»យ៉ុនហ្គី បានមានបន្ទូលចាក់មនោគមន៍មកកាន់ យ៉ុនហ្គីល
«តែបុត្រខ្លាចម៉ោចលង»យ៉ុនហ្គីល ចាប់ពេបមាត់ចង់រកយំ
«បិតាបានរៀបចំបន្ទប់ឲ្យបុត្ររួចហើយចំណែកឯរឿងគឺអត់អីគេចាំបិតាឲ្យភីលាងប៉ុន្មាននាក់ផ្ទំជាមួយបុត្រចុះយ៉ាងម៉េចដែរយល់ព្រមទេ?»ទោះមិនដឹងថាពាក្យថាផ្ទំមានន័យថាយ៉ាងម៉េចក៏យ៉ុនហ្គីល មិនបានខ្វល់ដែរសំខាន់គឺយ៉ុនហ្គីល អាចយល់ថាខ្លួនមានអ្នកដេកកំដរ
«ក្រាបទូល»យ៉ុនហ្គីល ក៏យល់ព្រមហើយយ៉ុនហ្គី ក៏បានពរយ៉ុនហ្គីល មកដំណាក់ដែលនៅជាប់ដំណាក់របស់ទ្រង់
«ពួកយើងមានបន្ទប់ជាប់គ្នាទេមានការអីបុត្រអាចហៅភីលាងក៏បានបិតាក៏បានដែរ»យ៉ុនហ្គី បានដាក់យ៉ុនហ្គីល មកលើគ្រែដែលមានតុក្កត្តាជាច្រើននិងមានការរៀបចំបន្ទប់ដែលជាលក្ខណ:បន្ទប់កូនក្មេងដែលយ៉ុនហ្គី បានបញ្ជា
(រូបនេះពេលយ៉ុនហ្គីល ដឹងថាត្រូវបំបែកបន្ទប់គ្នា😆)

  បើសិនជាអាចសូមអ្នកទាំងអស់គ្នាជួយផ្តល់មតិចំពោះសាច់រឿងក្នុងភាគនេះចំពោះចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នកទាំងអស់គ្នាចំពោះសាច់រឿងក្នុងភាគនេះឬចំណុចណាដែលបានខ្វះខាតក្នុងសាច់រឿងដើម្បីឲ្យខ្ញុំបានដឹងនិងមានភាពងាយស្រួលក្នុងការកែសម្រួលវា
Keo_theary