វណ្ណៈស្នេហ៍(ចប់)

ភាពចលាចលនៅក្នុងរាជវាំង

បន្ទាប់ពីស្រង់ព្រះកាយរួចហើយទ្រង់ទាំងបីក៏បានយាងមកដំណាក់វិញ
  «បិតាបើបុត្រផ្ទុំនៅហ្នឹងបុត្រនឹងមានប្អូនដែរអត់?»បុត្រាតូចផ្ងើយព្រះភក្ត្រចោទសួរទៅព្រះបិតាទាំងពេបមាត់តិចៗទាំងខ្លាចថានឹងគ្មានម្ចាស់ប្អូនបានលេងជាមួយ
  «បុត្រអាចផ្ទុំនៅដំណាក់នេះបានតែពេលដែលស្រង់ព្រះកាយបុត្រមិនអាចមកស្រង់ជាមួយបិតាមាតាបានទៀតឡើយបើបុត្រមិនសណ្តាប់តាមបិតាទេគឺបុត្រនឹងគ្មានម្ចាស់ប្អូនទេ»យ៉ុនហ្គី មានបន្ទូលពន្យល់ហេតុផលឡើងក្បោះក្បាលមកកាន់ព្រះបុត្រា"មីន យ៉ុនហ្គីល"ដើម្បីឲ្យទ្រង់បានជ្រាបពីរាជបំណងរបស់ទ្រង់(យ៉ុនហ្គីល ពេលនេះបានផ្តូរព្រះនាមពី"ព្យូរ យ៉ុនហ្គីល"មក"មីន យ៉ុនហ្គីល"វិញម្តង)
  «ក្រាលទូល ព្រះបិតា ជុប បុត្រផ្ទុំហើយ»បបូរមាត់ស្តើងពណ៌ផ្កាឈូកស្រាលបានមកថើបថ្ពាល់ព្រះបិតាទ្រង់សឹមយាងមកផ្ទុំនៅលើគ្រែឯគន្លាតជញ្ជាំងដែលជាកន្លែងដែលទ្រង់បានផ្ទុំកាលពីថ្ងៃម្សិលមិញ
  «ជុប យប់ហើយអូនយាងមកផ្ទុំមក»ហុើយយ៉ាប់ដែរដល់ចឹងពេកទៅរាជបុត្រាយ៉ុនហ្គីល ថើបទ្រង់តែទ្រង់ដូចជាអត់ដែលថើបថ្ពាល់រាជបុត្រាតូចសោះតែបើជីមីន ដែលត្រូវជាអគ្គមហេសីទ្រង់វិញថើបតាំងពីថ្ពាល់មានសាច់ល្មមៗមកជាថ្ពាល់ដែលហៀរទៅហើយបើគ្រាន់តែគិតក៏ដឹងថាទ្រង់លម្អៀងប៉ុណ្ណាដែរ
  «អូនដេរថង់នេះបង្ហើយសិន»ជីមីន កំពុងតែផ្ចិតផ្ចង់ដេរថង់ក្រអូបដែលរក្សាក្លិនបានយ៉ាងល្អនៅជាប់ខ្លួនប្រាណពេលដែលយើងដាក់ផ្កាចូលមកក្នុងថង់ហើយក៏ដាក់វាតាមខ្លួន(ថង់ក្រអូបវាមានទំហំតូចទេគែមានប្រវែងប្រាំឬបួនសង់ទីម៉ែត្រគុណនិងដប់សង់ទីមែ៉ត្រតែប៉ុណ្ណោះ)
  «ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃផ្សំដំណេករបស់ពួកយើងតែអូនបែរជានៅដេរថង់ក្រអូបមិនខ្វល់ពីបងទៅវិញ»យ៉ុនហ្គី បានគង់នៅពីខាងក្រោយជីមីន ហើយចង្កេះតូចដូចចង្កេះអង្ក្រងតូចបានឱបក្រសោបយ៉ាងណែនស្ទើរតែធ្វើឲ្យរាងកាយទាំងពីរលាយចូលគ្នាក្លាយជារាងកាយតែមួយទៅហើយ
  «កាលពីល្ងាចមិញបងមិនទាន់ឆ្អែតទេ»យ៉ុនហ្គី មានបន្ទូលទាំងដាក់ចង្ការរបស់ទ្រង់មកលើស្មាតូចចង្អៀតរបស់ ជីមីន
  «បងចង់សម្តៅលើអី?បងសោយក្រយ៉ាមិនឆ្អែត?សិយាស្រាមិនឆ្អែត?ឬក៏នៅសប្បាយមិនឆ្អែត»ជីមីន ស្រាប់តែមិនយល់អំពីរាជបន្ទូលរបស់ព្រះស្វាមុីទ្រង់ទាល់តែសោះមិនដឹងថាទ្រង់ចង់សម្តៅទៅលើអីឲ្យប្រាកដទេនេះ?
  «មិនមែនទាំងអស់តែជាបបូរមាត់របស់អូនបងថើបមិនទាន់ឆ្អែតទេ អឹម»បបូរមាត់ក្លែបក្រូចផ្នែកខាងក្ថោមត្រូវបានបឺតជញ្ជល់ពីតិចទៅខ្លាំងរហូតទាល់តែជ្រាបឈាមតិចៗបបូរមាត់ផ្នែកខាងក្រោមនោះ
  «ឌឹប ឌឹប បងចង់ខាំបបូរមាត់អូនឲ្យដាច់មែនទេ»ជីមីន ចាប់ផ្តើមផ្សាក្រហាយជាមួយនឹងការដាច់រលាត់បបូរមាត់ព្រះទ័យដែលអន្លុងអន្លោចនិងរោលរាលក៏ត្រូវបានបាត់ទៅអស់ត្រឹមតែរយ:ពេលមួយរំពេច
  «មកពីបងខ្នាញ់ពេក ជុប បងសុំទោសណាដែលធ្វើឲ្យអូនឈឺ»បបូរមាត់ដែលមានរបួសត្រូវបានថើបថើរៗជួយកាត់បន្ថយការឈឺចាប់
  «អ្ហឹស កុំជញ្ជក់»កញ្ចឹង.កនិងឆ្អឹងដងកាំបិតរបស់ជីមីន ត្រូវបានយ៉ុនហ្គី ជញ្ជក់និងខាំវាបង្កើតបានបានជាដុំស្នាមក្រហមតូចៗជាច្រើន
  «ជិប ជីប ជីប ហឹម ជិប ជីប អឹម ជិប»ជីមីន ចេះតែរុញយ៉ុនហ្គី ចេញតែធ្វើម៉េចនឹងរុញចេញបានទៅបើខ្លួនប្រាណរបស់ជីមីន ត្រូវយ៉ុនហ្គី ស្រាក់ព្រះហស្តជាប់ហើយហ្នឹងចំណែកឯព្រះបុត្រាតូចកំពូលកំហូចយើងវុញផ្ទុំលក់បាត់ហើយសំខាន់ទ្រង់ផ្ទុំបែរព្រះភក្ត្រមករកជញ្ជាំងទៀត
  «អ្ហាស ស្រៀវណាស់ អ្ហាស យ៉ុន អ្ហឹស អ្ហឹស ឈប់ទៅ អ្ហាស អូនមិនស្រួលព្រះកាយទេ»កំពូលចុងស្រួចម្ខាងដែលត្រូវយ៉ុនហ្គី មឹមឯម្ខាងទៀតក៏ត្រូវយ៉ុនហ្គី គ្រវាសលើចុងកំពូលរបស់វាត្រូវបានបញ្ឈប់ការបៀតបៀនពេលអ្នកដែលបានបង្ករហេតុបានសណ្តាប់ឮបែបនេះ
  «សឺត ជុប បងកំពុងតែធ្វើឲ្យអូនលំបាកហើយ»អាវរបស់ជីមីន ក៏ត្រូវបានយ៉ុនហ្គី ទាញវាមកបិទឲ្យត្រឹមត្រូវវិញរីឯបបូរមាត់និងថ្ងាសរបស់ជីមីន ត្រូវបានថើបដោយការដឹងកំហុសនិងក្តីស្រលាញ់
  «បងបីអូនទៅពិនិត្យឲ្យហើយ»រាងកាយរបស់ជីមីន ត្រូវបានលើកមកបីដោយ យ៉ុនហ្គី
  «អូនអត់អីទេគ្រាន់តែងងុយផ្ទុំ ដាក់អូនចុះវិញទៅ ផាច់ ផាច់ ផាច់ ដាក់អូនចុះ»សាច់ទ្រូងហាប់ណែនត្រូវបានដៃខ្លីដូចជាដៃទារកទះផាច់ៗគ្មានប្រណីដៃ
  «អឹប បើមិនស្រួលទ្រង់ណាអូនត្រូវតែប្រាប់បង»ព្រះកាយដូចជាមនុស្សស្រីត្រូវបានដាក់មកលើគ្រែថ្នមៗនិងដោយការប្រុងប្រយ័ត្ន
  «អូនដឹងហើយ»ជីមីន ក៏បានញញឹមមកកាន់ព្រះស្វាមុីរបស់ទ្រង់
  «ផ្ទុំទៅបើអូនងងុយមួយថ្ងៃនេះអូនប្រាកដជាហត់ណាស់ហើយ»ដើមទ្រូងដ៏កក់ក្តៅត្រូវបានទាញមកផ្អឹបនឹងរាងកាយរបស់ជីមីន ឆ្វាក់បេះដូងលោតឌុកដាក់ៗពេលរាងកាយទាំងពីរបាននៅស្នឹតគ្នាខាំ្លងបែបនេះ
  «អគុណបងសម្រាប់ថ្ងៃនេះ»ជីមីន មានបន្ទូលទាំងញញឹមហើយក៏ចាប់ផ្តើមបិទព្រះនេត្រផ្ទុំ
  ព្រះអាទិត្យបញ្ចេញរស្មីមកពីទិសខាងកើតរះសន្សឹមៗមកលើផ្ទៃអាកាសដែលមានពពកពណ៌ខៀវជាច្រើនរសាត់ផាយផាត់តាមកម្លាំងបក់របស់ព្រះពាយចំណែកឯមនុស្សម្នានិងប្រជាជននៅក្នុងនគរក៏បានចាប់ផ្តើមបំពេញការងាររបស់ខ្លួនគ្រប់ៗគ្នាតែដោយឡែកនៅក្នុងដំណាក់របស់គូស្វាមុីភរិយាថ្មីថ្មោងយើងឯណេះវិញឡើងស្ងាត់ជ្រងំតែក៏មិនមែនបញ្ជាក់ថានៅក្នុងដំណាក់នេះគ្មានមនុស្សទេ
  «ហឹម ហុើ អឹស»សម្លេងក្រហឹមតិចៗជាមួយនិងកាយវិការពត់ពែនខ្លួនប្រាណឲ្យស្រះឡះដៃស្រឡះជើងដោយគ្មានភាពទើសទែងពីព្រោះយ៉ុនហ្គី និងជីមីន នៅផ្ទុំឱបគ្នាឡើងស្អិតឲ្យរមួតប្រៀបដូចជាស្ករពាងនៅឯផ្នែកក្បាលនៃគ្រែ
  «ហឹម ហុើ»ទោះជាទ្រង់បានតើនក៏ពិតមែនតែទ្រង់ក៏មិនចោយទម្លាក់គូថឡើងលើក្បាលចុះក្រោមរបស់ទ្រង់ហ្នឹងដែរ
  «មាតា បិតា»បន្ទាប់ពីពត់ពែនព្រះកាយរួចហើយយ៉ុនហ្គីល ក៏បានទាញភួយដែលបានឃ្លុំមាតាបិតារបស់ទ្រង់ចេញដើម្បីដាស់ពួកទ្រង់ឲ្យតើនពីដំណេក
  «ហឹម អឹម»ទោះជាបានសណ្តាប់ឮបុត្រហៅទ្រង់ក៏ដោយក៏ជីមីន មិនបានតើនដែរគឺមានតែនៅផ្ទុំឱបយ៉ុនហ្គី ធម្មតា
  «មាតា!!!»ភួយក្រាស់ឃ្មឹកត្រូវបានទាញចេញពីព្រះកាយរបស់ជីមីន និងយ៉ុនហ្គី រាជបុត្រាតូចស្រាប់តែប្តូរព្រះភក្ត្រទីជាខ្ញាល់ភ្លាមៗពេលព្រះមាតាបិតាទ្រង់មុនបានខ្វាយខ្វល់នឹងវត្តមានទ្រង់បែបនេះ
  «ហុឺ ហុឺ មាតាបិតា ហ្អឹក ហុឺ បុត្រារាន់ជុះនោម បិតា ហឹក»បុត្រាតូចទម្រាំសឹងតែមិនបានទៅហើយពេលែលដាស់មាតាបិតារបស់ទ្រង់អត់តើនបែបនេះទ្រង់ទ្រាំស្ទើរតែលេចវាចេញមកទៅហើយ
  «ក្រាក ក្រិប»ទ្វារដំណាក់ត្រូវបានរាជបុត្រាតូចចង្អើតបើកឈើខ្ទាស់ហើយក៏បានបិទទៅវិញសឹមយាងមករកសេនាម្នាក់ដែលបាននៅយាមកាមនៅក្បែរនៅ
  «លោកពូហ្គីល រាន់ជុះនោមលោកពូជួយនាំហ្គីល ទៅជុះនោមបានទេ?ហ្គីល អត់ស្គាល់ទីនេះទេ»យ៉ុនហ្គីល ទតមកកាន់សេនាម្នាក់ទាំងព្រះនេត្ររលីងរលិងដោយមានដក់ទឹកថ្លាៗក្តៅតិចៗជាប់នឹងព្រះនេត្រ
  «បានតើស ព្រះបុត្រាទ្រង់យាងEតាមទូលបង្គំមក»សេនាម្នាក់នោះក៏ញញឹមឡើងស្រស់មកកាន់រាជបុត្រាតូចហើយក៏បាននាំផ្លូវយ៉ុនហ្គីល មកបន្ទប់ទឹក  
  «លោកពូកុំទាន់អាលទៅណាណាចាំហ្គីល ផងហ្គីល អត់ស្គាល់ផ្លូវទៅវិញទេ»យ៉ុនហ្គីល បានស្រែកទៅកាន់សេនាម្នាក់ដែលបានជូនទ្រង់មកបន្ទប់ទឹកឲ្យបានដឹងដោយទ្រង់ខ្លាចថាសេនាម្នាក់នោះនឹងទៅចោលទ្រង់បាត់ទ្រង់ដឹងតែវង្វេងពេករាជវាំងដែលមានដីរាប់ហិចតានេះហើយ
  «ទូលបង្គំនៅខាងក្រៅនេះទេព្រះរាជបុត្រ»សេនាម្នាល់នោះក៏បាននិយាយទូលថ្វាយមកយ៉ុនហ្គីល វិញ
  «ហ្គីល រួចហើយតោះលោកពូពួកយើងទៅវិញ»យ៉ុនហ្គីល យាងចេញពីបន្ទប់ទឹកវិញហើយក៏វានកន់ដៃសេនាមននាលើនោះឡើងជាប់
  «ហឹម យ៉ុននេះភ្លឺហើយឈប់ឱបអូនទៅ»ជីមីន បើកព្រះនេត្រព្រឹមៗឲ្យផ្សាំនឹងពន្លឺដែលបានជះចូលមកខាងក្នុងក្រឡាបន្ទំ
  «ភ្លឺក៏ភ្លឺទៅតែបងចង់ឱបអូន»រាងកាយទាំងពីរបានមកពិតចូលគ្នាកាន់តែខ្លាំងជាងមុនទៅទៀតដោយមានការបន្តឹងឱប
  «អត់ទេនេះអូនយឺតហើយណា»យ៉ុនហ្គី ក៏បានតើនឡើងមកជាមូយនិង ជីមីន
  «យ៉ុន បុត្រ បុត្រយាងទៅណាបាត់ហើយ»ជីមីន ស្រប់តែភ័យឡើងញ័រមាត់ពេលដែលអត់បានឃើញយ៉ុនហ្គីល នៅលើគ្រែជាមួយពួកទ្រង់បែបនេះ
  «បងមិនបានយកបុត្រចេញពីក្រឡាបន្ទំទេកាលពីយប់វិញ»ឯយ៉ុនហ្គី វិញក៏ភ័យមិនចាញ់ជីមីន ដែរដែលពេលតើនមកបាត់បុត្រសំណព្វព្រះទ័យបែបនេះ
  «ហ្គីល យ៉ុនហ្គីល បុត្រនៅឯណា?មានឮមាតាហៅទេ?យ៉ុនហ្គីល ឆ្លើយនឹងមាតាមក»ជីមីន យាងចេញមកពីខាងក្រៅបន្ទប់ទាំងឆ្លេឆ្លាអាការ:ដូចជាមាន់រាន់ពង
  «ឆាប់ទៅបិទទ្វាររាជវាំងហើយឆែកឆេឲ្យសព្វកន្លែងភ្លាម»រាជបន្ទូលមុឺងម៉ាត់លាយឡំនិងសេចក្តីគ្រោក្រាធ តើអ្នកណាអីក៏ថ្លើមធំមកហ៊ានចាប់រាជបុត្រាទ្រង់នៅក្នុងក្រឡាបន្ទុំបែបនេះ?
  «ក្រាបទូល ព្រះអង្គ»សេនាទាំងអស់ក៏បានរត់ញាប់ដៃញាប់ជើងទៅផ្សព្វផ្សាយដំណឹងឲ្យសេនាផ្សេងទៀតបានដឹង
  «លោកពូម៉េចក៏ពួកគាត់លេងដេញចាប់ទាំងព្រឹកបែបនេះ?»យ៉ុនហ្គីល មានរាជបន្ទូលចោទសួរទៅកាន់សេនាប្រុសម្នាក់ដែលកំពុងតែនាំទ្រង់ទៅរាជដំណាក់វិញ(នៅក្នុងរាជវាំងគឺអត់ទាន់មានអ្នកស្គាល់យ៉ុនហ្គីល និងជីមីន បានអស់ទេពីព្រោះជីមីន និងយ៉ុនហ្គីល ទើបតែមកនៅរាជវាំងហើយក៏ទើបតែបានរផបអភិសេកទៀត)
  «មិនមែនលេងដេញចាប់ទេគឺកំពុងតែមានរឿងហើយ ក្រាបទូលព្រះរាជបុត្រ»សេនាម្នាក់នោះក៏បាននិយាយពន្យល់ដោយមានហេតុផលគ្រប់គ្រាន់ឲ្យយ៉ុនហ្គីល បានជ្រាប
  «អរ ហ្គីល ស្មានតែពួកគាត់លេងដេញចាប់»យ៉ុនហ្គីល ក៏មានបន្ទូលទាំងញញឹមស្រស់ដោយទ្រង់មិនបានជ្រាបទេថាគេនាំគ្នាឡេឡាពាសពេញព្រះរាជវាំងដោយសារតែទ្រង់
  «អគុណលោកពូដែលបានជូនយ៉ុនហ្គីល ទៅជុះនោម»យ៉ុនហ្គីល ក៏បានឱនមកគោរពសេនាប្រុសម្នាក់នោះចាត់ទុកជាការអគុណនឹងក្នុងនាមជាកូនសិស្សល្អដែលលោកគ្រូរបស់ទ្រង់បានបង្រៀនទ្រង់ឲ្យចេះដឹងគុណ
  «នេះគឺជាតួនាទីទូលបង្គំទេ ក្រាបទូល»សេនាម្នាក់នោះនិយាយដោយភ្ជាប់ជាមួយស្នាមញញឹមមុនរលុបពីផ្ទៃមុខនិងមានអារម្មណ៍ថារំភើបជាខ្លាំងពេលដែលព្រះរាជបុត្រាប្រចាំប្រទេសកូរ៉េឱនគោរពខ្លួនបែបនេះហើយមិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះទោះបីជាទ្រង់មានព្រះជន្មក្មេងវ័យក៏ពិតមែនតែទ្រង់ចេះដឹងស្គាល់ចាស់ស្គាល់ក្មេង
  «ហ្គីល ទៅវិញហើយណា បាទ»យ៉ុនហ្គីល ក៏បានរាព្រះហស្តបក់លាសេនាម្នាក់នោះសឹមយាងមកក្រឡាបន្ទុំវិញ
  «មាតាបិតា!!!!!!!»យ៉ុនហ្គីល យាងចូលមកក្នុងក្រឡាបន្ទុំដែលមានសភាពស្ងាត់ឲ្យតែឲ្យជ្រងំគ្មានសម្លេងឆ្លើយតបមកកាន់ទ្រង់វិញទាល់តែសោះ
  «បាត់អស់រលីង»ដោយសារតែទ្រង់មិនទាន់ស្គាល់ទីនេះច្បាស់ជម្រើសមានតែមួយគត់គឺទ្រង់ត្រូវចាំមាតាបិតាទ្រង់នៅទីនេះហ្នឹងឯង
  «យ៉ុន អូនភ័យណាស់»ព្រះភក្ត្ររបស់ជីមីន ចាប់ផ្តើមស្លេកស្លាំងនេះឆែកឆេរកមើលឡើងចង់មួយសន្ទុំធំហើយនៅតែមិនឃើញទៀត
  «អត់អីទេប្រាកដជារកបុត្រពួកយើងឃើញឥលូវអូនទៅសម្រាកសិនទៅ»យ៉ុនហ្គី ក៏បានគ្រាហ៍រាងកាយដែលទន់ល្អូកមកក្របន្ទុំវិញ
  «យ៉ុនហ្គីល/មាតាបិតា»សម្លេងបន្្លឺឡើងព្រមគ្នាយ៉ាងខ្លាំងស្របជាមួយនឹងព្រះទ័យរីករាយជាខ្លាំង
  «មាតាបិតាអើបតែយាងមកពីណា?»បុត្រាតូចសួរទៅពួកទ្រង់ទាំងសប្បាយព្រះទ័យចំណែកឯពួកទ្រង់វិញក៏ធូរព្រះទ័យដូចគ្នាពេលបានរកទ្រង់ឃើញវិញដូច្នេះ
  «បិតានិងមាតាទើបតែយាងមកពីរកបុត្រ»ព្រះកាយរបស់រាជបុត្រាតូចត្រូវបានព្រះមាតាឱបជាប់នឹងព្រះកាយ
  «រកបុត្រធ្វើអី?បើបុត្រទើបតែយាងមកពីជុះនោមជាមួយនឹងលោកពូហ្នឹងមកពីមាតាបិតាហ្នឹងបុត្ររាន់ជុះនោមសឹងអីហើយពេលបុត្រដាស់មុនភ្ញាក់ទេនៅផ្ទុំឱបគ្នាធ្វើមិនដឹង»សណ្តាប់ឮយ៉ុនហ្គីល បានបន្ទូលបែបនេះតាមពិតពួកទ្រង់សោះដែលជាអ្នកខុសដែលមិនបានតើនពេលបុត្រដាស់ហើយបែរជាសម្ងំផ្ទុំបន្តទៅវិញធ្វើឲ្យមានភាពចលាចលពេលមួយរាជវាំង

តើអ្នកទាំងអស់គ្នាយល់យ៉ាងណាដែរចំពោះសាច់រឿងនៅក្នុងភាគនេះ?បើសិនជាអាចសូមអ្នកទាំងអស់គ្នាជួយផ្តល់ចំណាប់អារម្មណ៍ឬក៏មានចំណុចណាដែលបានខ្វះខាតក្នុងភាគនេះឲ្យខ្ញុំបានដឹងផងខ្ញុំនឹងមានភាពងាយស្រួលក្នុងការកែម្រួលវា 💓⚡
Keo_theary 🌱🌧