ទោះបីជារាជសានាវការបានបញ្ចប់យ៉ាងណាក្តីក៏នៅតែមានមន្ត្រីខ្លះនៅតែជជែកវែកញែកចំពោះរាជបំណងរបស់ជីមីន ដែរ
«ជុប ជីប ម៉េចក៏អូនធ្វើព្រះភក្ត្របែបនេះ?»ការផ្តិតស្នាមថើបរបស់យ៉ុនហ្គី មកកាន់ជីមីន ធ្វើឲ្យស្បែកតហរង់ថ្ពាល់ខាងឆ្វេងរបស់ជីមីន ឡើងពណ៌ក្រហមតូចមួយដុំ
«ម៉េចក៏យល់ស្របជាមួយនឹងគំនិតរបស់អូន?ទាំងដែលមានមន្ត្រីមួយចំនួនមានការជំទាស់?»ជីមីន បែរព្រះភក្ត្រទតមកព្រះស្វាមីទាំងស្រពាប់ស្រពោន
«បងយល់ស្របមកពីវាល្អមានផលប្រយោជន៍រួមសម្រាប់ប្រជាជននិងប្រទេសជាតិហើយការកសាងសាលារៀន សាលាពេទ្យគឺបានផ្តល់ចំណេះដឹងដល់ប្រជានុរាស្រ្ត ការកសាងប្រព័ន្ធធារាសាស្ត្រអាចឲ្យប្រជារាស្ត្រធ្វើស្រែបានបីដងក្នុងមួយឆ្នាំអាចឲ្យប្រទេសជាតិមានការរីកចម្រើនកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រក្នុងប្រទេសហើយ»យ៉ុនហ្គី មានបន្ទូលពន្យល់យ៉ាងក្បោះក្បាយឲ្យជីមីន បានជ្រាបថារាជបំណងរបស់ទ្រង់គឺមានភាពត្រឹមត្រូវ
«តែអូននៅតែខ្លាច»ជីមីន នៅតែមានកង្វល់ចំពោះការសម្រេចព្រះទ័យរបស់យ៉ុនហ្គី ដែលបានយល់ស្របតាមទ្រង់
«មានបងនៅទីនេះហើយមានអ្នកណាហ៊ានជាមួយអូននោះ?អូនកុំខ្វល់ជាមួយពាក្យសម្តីអ្នកដទៃច្រើនពេកវាមិនល្អទេ»ព្រះកាយតូចច្រឡឹងត្រូវបានឱបរឹតយ៉ាងណែនដោយ យ៉ុនហ្គី
«ហឹ្អក បង!!!!»កែវព្រះនេត្រគ្រីស្ទាល់ស្រស់ស្អាតដកដោយទឹកថ្លាក្តៅអ៊ុនៗដែលហៀបនឹងធ្លាក់មក
«អត់អីទេៗមានបងនៅទីនេះហើយតើស»ព្រះភក្ត្រជីមីន បានខ្ទប់នឹងសាច់ស្មាទូលាយរបស់យ៉ុនហ្គី ទទួលយកក្តីស្រលាញ់និងភាពកក់ក្តៅស្របគ្នា
«ព្រឹកស្អែកនឹងមានការចាប់ផ្តើមកសាងហើយ»ជីមីន ងើបព្រះភក្ត្រពិស្មាយ៉ុនហ្គី ហើយបើកព្រះនេត្រធំៗមានបន្ទូកចោទសួរមកព្រះស្វាមុី
«អីគេ?លឿនពេកហើយទេដឹង?»សណ្តាប់ឮព្រះមហេសីយើងចោទសួរអ៊ីចឹងយ៉ុនហ្គី ក៏អស់សំណើចក្នុងបំពង.ក
«ពិតមែនហើយអូនមានជ្រាបដែរអត់ថាអូនជានរណា?រាជបន្ទូលរបស់អូនបីដូចជាវេទមន្តយ៉ាងចឹង»បានសណ្តាប់ឮជីមីន កាន់តែបើកព្រះនេត្រធំជាងមុនទ្វេរដងមិននឹកស្មានសោះថាទ្រង់មានអំណាចដល់ម្លឹង
«អូនជារាជអគ្គមហេសីរបស់មីន យ៉ុនហ្គីដែលជាក្សត្រគ្រប់គ្រងប្រទេសកូរ៉េណា»បបូរមាត់ស្អាតក៏ខ្ជឹបឡើងទាំងស្នាមញញឹមចំណែកឯព្រះនេត្រវិញលិបអស់ហើយ
«មហេសីបងមានរាជតម្រិះដិតដល់សម្រាប់ប្រជានុរាស្ត្រណាស់តែសម្រាប់បងវិញក្នុងព្រះទ័យអូនជាដូចលម្អធូលីដែលអូនមិនដែលយកព្រះនេត្រមើល»អស់ពីមានបន្ទូលសាច់ការយ៉ុនហ្គី ក៏មានបន្ទូលលេងសើចវិញ
«សឺត បងនិងបុត្រជាអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងរបស់អូន»បបូរមាត់ទាំងពីរបានប៉ះគ្នាជាហេតុធ្វើឲ្យម្ចាស់បបូរមាត់ញោចស្នាមញញឹមឡើងមក
«ថើបបងម្តងទៀតបានទេមិញមិនយកជាការទេ»ព្រះភក្ត្រកំហូចលេចចេញមកធ្វើឲ្យជីមីន អៀនយកតែមែនទែន
«ផាច់ អត់ទេខ្មាស់គេមនុស្សជុំវិញឲ្យព្រោងព្រាត»មម្រាមដៃដង្ហើមស្រូវលើកមកវាយដើមទ្រូងហាប់ណែនដូចដុំថ្មរបស់យ៉ុនហ្គី ទាំងអៀនប្រៀន
«គ្មានអ្នកណាគេហ៊ានមើលទេអូនសាកថើបបងម្តងទៀតមើស»ជីមីន ក៏បិទព្រះនេត្រហើយក៏លោមកថើបបបូរមាត់ទន់ស្តើងរបស់យ៉ុនហ្គី ថ្នមៗហើយក៏ដកបបូរមាត់ចេញមកយ៉ាងរហ័ស
«ដៃបងនៅឲ្យស្ងៀមបន្តិចទៅ»ជីមីន ចាប់ដៃយ៉ុនហ្គី ចាប់ដែលកំពុងតែអង្អរអង្អែលភ្លៅរបស់ទ្រង់ពីលើសាច់ក្រណាត់
«មិនចង់ស្ងៀមទេស្ទាបអង្អែលបែបនេះទើបមិនទំនេរដៃ»យ៉ុនហ្គី ញាក់ចិញ្ចើមឡើងទាំងព្រះភក្ត្រខិលខូច
«ដៃឲ្យរវាមដូចដៃមឹកបានតែកាត់ឆាតើស»ដោយដៃទ្រង់មានកម្លាំងខ្សោយជាងដៃយ៉ុនហ្គី ក៏ត្រូវយ៉ុនហ្គី រើរួច
«បើដៃបងនៅតែស្ងៀមមិនរវាមស្មានតែមានបុត្រ ហ្គីល?បងគ្រាន់តែទាមទារសំណងកាលដែលអូនបានបំពានបងកាលពីមុនតើស.គ្រាន់តែប៉ះពាល់បន្តិចមិនបានមែន?អូនឯងនេះបោកបងបានយកបុត្រប្រើហើយនៅមកកំណាញអី?បងទេជាអ្នកខាតបង់.ហអូនឯងកំុចង់ចំណេញលើចំណេញពេក»សណ្តាប់ឮរាជបន្ទូលព្រះស្វាមុីបែបនេះជីមីន ស្រាប់តែខ្ញាល់ឡើងមួយរំពេច
«អីគេ?អូនហ្នឹង?»កែវព្រះនេត្រជីមីន ត្របាញ់មកសម្លក់យ៉ុនហ្គី ធ្វើឲ្យយ៉ុនហ្គី ជ្រាបយ៉ាងច្បាស់ណាស់ថាបន្តិចទៀតទ្រង់ដឹងតែខ្ទប់របស់ជីមីន ហើយ
«អឺ អត់ អត់ទេ ទេ គឺ បង បងទេជាអ្នកខុស»យ៉ុនហ្គី រាដៃឃាត់និងមានបន្ទូលយ៉ាងរហ័សពេលដែលជីមីន បម្រុងគប់ប៉ាន់តែមកទ្រង់
«បើដឹងខ្លួនល្អហើយ»ជីមីន ក៏សើចឡើងបាត់ព្រះនេត្រនឹងបានដាក់ប៉ាន់តែទុកលើតុវិញ
«មីន ហាយប់ពួកយើងយាងទៅលេងផ្សាររាត្រីនៅខាងក្រៅរាជវាំងល្អដែរទេ?»យ៉ុនហ្គី ទាញជីមីន មកគង់លើភ្លៅទ្រង់សឹមមានបន្ទូលលួងលោមឲ្យជីមីន ស្ងប់ព្រះទ័យបើស្រួលមិនស្រួលជីមីន លើកប៉ាន់តែមកគប់ទ្រង់ទៀតនោះទ្រង់មិនបែកក្បាលហើយហី?
«ក៏ល្អអូនក៏ចង់ឲ្យបុត្រដើរលេងខ្លះដែរ»ជីមីន ក៏បានចាក់ទឹកតែមកសោយតែក្លិនតែក៏បានភាយចូលច្រមុះយ៉ុនហ្គី ដែលធ្វើឲ្យទ្រង់ទទួលបាននូវក្លិនស្អុយយ៉ាងចម្លែកខុសពីរាល់ដង
«អ៊ួក ស្អុយណាស់»ដោយទ្រាំទ្រជាមួយក្លិនរបស់វាមិនបានយ៉ុនហ្គី ក៏ក្អួតយកៗតែម្តងតែក៏សំណាងដែលមិនប្រឡាក់ ជីមីន
«អត់ទេមានក្លិនឈ្ងុយក្រអូបសឹងអី/អ៊ួក ខិះ ខិះ យកចេញ អួ៊ក អ៊ែគ អ៊ួក អ៊ួក មីនយយកចេញទៅ»ជីមីន យកទឹកតែមកកាន់តែជិតយ៉ុនហ្គី យ៉ុនហ្គីកាន់តែក្អួតមកខ្លាំង
«ខិះ ខិះ ជិតដូចកាលមុនទៅ មីន?»ទោះបីជាក្អួតមកឡើងព្រះភក្ត្រស្លេកស្លាំងយ៉ាងណាក្តីយ៉ុនហ្គី មិនបានមានកង្វល់នោះទេតែទ្រង់បែរជាមកញញមឹត្រកអរទៅវិញតើនេះមានរឿងអ្វីឲ្យប្រាកដទៅនេះ?
«រឿងអីកាលពីមុន?អូនមិនយល់ទេ»ចិញ្ចើមជីមីន ក្របួចចូលគ្នាបញ្ចាក់ពីការមិនពេញព្រះទ័យ
«អូនកំពុងតែមានបុត្រដូចកាលមានបុត្រហ្គីល អ៊ីចឹងបុត្រស្រលាញ់បងជាងអូនទើបបងត្រូវចាញ់ជំនួសអូន»ជីមីន សញ្ចឹងគិតបន្តិចក៏ងក់ក្បាលតិចៗនិងមិនបានមានរាជបន្ទូលអីទេ
«សឺត សឺត សឺត នៅទីបំផុតបុត្រហ្គីល មានម្ចាស់ប្អូនហើយ»វង់ភក្ត្រមូលក្រឡំត្រូវយ៉ុនហ្គី ថើបគ្មានចន្លោះ
«បានហើយខ្ពុលមាត់ចេញទៅ»ដោយសប្បាយអរពេកជីមីន ក៏លើកទឹកតែនោះឲ្យយ៉ុនហ្គី ខ្ពុលមាត់ចេញហើយយ៉ុនហ្គី ហ្នឹងក៏ចឹងទៀតខ្ពុលមាត់ភ្លាមទាំងមិនដឹងថាហ្នឹងជាទឹកតែដែលជាដើមហេតុធ្វើឲ្យទ្រង់ក្អួតសោះ
«អ៊ួក វ៉រ អ៊ួក មីនជួយបងផង ខិះ ខិះ ទឹកតែ អ៊ួក អ៊ែគ ខិះ អ៊ួក»ម្តងនេះគ្មានសល់អីទៀតទេនៅក្នុងពោះយ៉ុនហ្គី អីក៏ចេញមកដែរគ្មានសល់អីម៉ាបៀក
«ឌឹប ឌឹប អូនសុំទោសអូនភ្លេចបងយ៉ាងម៉េចហើយបានធូរខ្លះទេ?ឌឹប ឌឹប»ជីមីន គក់ខ្នងយ៉ុនហ្គីី តិចៗឲ្យយ៉ុនហ្គី ក្អួតឲ្យអស់ស្លេះជាប់នឹងមាត់
«បងអត់អីទេ»យ៉ុនហ្គី បន្ទាប់ពីក្អួតហើយជីមីន ក៏ជួយគ្រាហ៍ទ្រង់មកគង់នៅនឹងតុទាំងអស់កម្លាំងល្ហិតល្ហៃ
ព្រះសូរិយាលាយដោយពណ៌.សលាយនិងពណ៌ទឹកក្រូចស្រាលលិចសន្សឹមៗទៅតាមគន្លងវិលនៃភពផែនដីនាំមកនូវវង់ព្រះចន្ទអមដោយដួងតារារាប់ពាន់នាផ្ទៃអាកាសព្រះចន្ទមូលក្រឡង់បញ្ចេញពន្លឺភ្លឺព្រឹមៗដីដូចជាភ្លើចង្កៀងធ្វើឲ្យផ្សាររាត្រីកណ្តាលក្រុងមានមនុស្សម្នាយ៉ាងច្រើងកុះករដើរកម្សាន្តពេលរាត្រីដោយនៅក្នុងប្រទេសកូរ៉េគឺមានតែផ្សារនេះទេដែលបើកដំណើរការទាំងថ្ងៃទាំងយប់
«បិតាចង់ទិញអានោះ»យ៉ុនហ្គី ជីមីននិងយ៉ុនហ្គីល គ្រងដោយសម្លៀកបំពាកធម្មតាយាងក្រសានៅក្នុងផ្សារជុំគ្រួសារហើយក៏ពុំមានសេនាមកការពារដែរគឺពួកទ្រង់យាងមកដោយសេះមួយក្បាលមកជាមួយគ្នាតែប៉ុណ្ណោះតែនៅក្នុងដៃយ៉ុនហ្គី ជាប់ដោយដាវមួយដើមដែលជាដាវសំណព្វរបស់ទ្រង់ដែលសម្លាប់មនុស្សរាប់មិនអស់
«ជាគោមនេះមែនទេ ហ្គីល»យ៉ុនហ្គី មានបន្ទូលមកសួរយ៉ុនហ្គីល ដោយប្រើពាក្យសាមញ្ញធម្មតា
«បាទ ពុក»យ៉ុនហ្គីល ក៏តបមកវិញជាមួយពាក្យសាមញ្ញធម្មតាតាមរាជបណ្តាំព្រះបិតាដែលបានប្រាប់ទ្រង់មុនពេលចេញមក
«ឲ្យគោមខ្ញុំបីមក»យ៉ុនហ្គី ដកប្រាក់ឲ្យអ្នកលក់ឯអ្នកលក់ក៏ឲ្យគោមបីនិងទៀតដែលបានដុតរួចជាស្រេចឲ្យពួកទ្រង់
«អូនអ្នកកាន់ទៀត»យ៉ុនហ្គី កាន់គោមចំណែកជីមីន កាន់ទៀន
«ទៅខាងនៅទៅមិនសូវជាមានមនុស្ស»ជីមីន បានចង្អុលទៅដើមឈើមួយដើមនៅជាប់មាត់ទឹកដែលមានមនុស្សតិចនៅម្តុំហ្នឹង
«អឹម តោះ»ទ្រង់ទាំងបីក៏បានពន្លារគោមឲ្យវាប៉ោងនិងបានដុតទៀតនៅកន្លែងគប់ភ្លើងសម្រាប់ដុតកណ្តាលគោម
«មុននឹងបង្ហោះគឺត្រូវបួងសួងសឹន»គោមបានដុតវាក៏រៀងហើបៗចង់ហោះពេលដែលត្រូវកម្តៅ
«បួងសួងរួចហើយមែនទេ?អ៊ីចឹងបង្ហោះបានឃើញ»គោមទាំងបីក៏ហោះឡើងលើផ្ទៃអាកាសដោយគ្មានការជាប់ទើរអីនោះទេមកពីកន្លែងបង្ហោះវាវាល
«ពួកយើងជិះទូកល្អទេ?»គាប់ជួនទូកនៅជិតពួកទ្រង់ស្រាប់យ៉ុនហ្គី ក៏មានបន្ទូលបបួលជីមីន និង យ៉ុនហ្គីល
«ល្អបិតាល្អ»គ្រាន់តែសណ្តាប់ឮថាបានជិះទូកយ៉ុនហ្គីល មិនបង្អែរបង្អង់យូរទេគឺរត់មកលើទូកមុនមាតាបិតាតែម្តង
«ចំមែនហើយបុត្រនេះ»យ៉ុនហ្គី និងជីមីន មានបន្ទូលឡើងស្របគ្នាដូចជាណាត់គ្នាមានបន្ទូលយ៉ាងអញ្ចឹង
«លោកអ៊ុំពួកខ្ញុំជិះបីនាក់»យ៉ុនហ្គី បានហុចប្រាក់មកឲ្យលោកអ៊ុំដែលជាម្ចាស់ទូកឲ្យដឹងពួកទ្រង់ជិះទតមើលអំពិលអំពែកនិងគោមនៅលើទឹកដែលគេបានបណ្តែត
«អួយ!!ចង្កៀងហោះម៉ាកា.នរ»យ៉ុនហ្គីល យកដៃក្បង់អំពិលអំពែកបានមួយក្បង់ដែលគូថរបស់វាបញ្ចេញបន្លឺភ្លឺមភ្លែតៗពណ៌បៃតងខ្ចីយ៉ាងស្រស់ស្អាត
«អូនចូលចិត្តបែបនេះដែរអត់?បើពេញចិត្តបងនឹងឧស្សាហ៍នាំអូនមកលេងទីនេះឲ្យញឹក»ជីមីន ត្រូវយ៉ុនហ្គី ឱបពីខាងក្រោយនិងបានដាក់ចង្ការនៅលើស្មារបស់ ជីមីន
«អូនប្រាកដជាចូលចិត្តហើយបើបានមកញឹករឹតតែល្អ»ស្នាមញញឹមចំណិតព្រះខែក៏ញោចចេញមកយ៉ាងល្អស្អាតក្រោមវង់ព្រះចន្ទ
«ព្រះចន្ទថ្ងៃនេះស្អាតណាស់»ជីមីន កាន់តែញញឹមធ្វើឲ្យសាច់ថ្ពាល់ជីមីន រីកឡើងគួរឲ្យស្រលាញ់
«សឺត តែអូនស្អាតជាងព្រះចន្ទរាប់មុឺនដង»ជីមីន យកដៃខ្ទប់មាត់លួចសើចតិចៗល្មមតែទ្រង់និងយ៉ុនហ្គី សណ្តាប់ចំណែឯយ៉ុនហ្គីល វិញឈរចាប់អំពិលអំពែកនៅជ្រុងម្ខាងពីពួកទ្រង់ឯណោះ
«និយាយអីមិនចេះខ្មាស់មាត់»ខ្យល់បកមកល្ហើយក្រោងវង់ព្រះចន្ទពេញវង់ធ្វើឲ្យបរិយាកាសកាន់តែល្អសម្រាប់ពួកទ្រង់ទាំងពីរ(ក្នុងការញ៉ែគ្នា)
«ខ្មាស់អីពួកយើងបានរៀបការជាមួយគ្នាហើយហ្នឹង»យ៉ុនហ្គី ញាក់ចិញ្ចើមឡើងចង់ជាន់កែង ជីមីន
«បងមិនខ្មាស់តែអូនខ្មាសលែងឈប់ឱបអូនមានគេមើលមកច្រើនណាស់»មនុស្សម្នាជាច្រើនសម្លឹងមកកាន់ជីមីន និងយ៉ុនហ្គី ធ្វើឲ្យជីមីន មិនស្រណុកព្រះទ័យជាខ្លាំងមិនដឹងថាអ្នកណាស្រលាញ់អ្នកណាស្អប់ពួកទ្រង់ខ្លះទេ?ពេលដែលពួកគេបានឃើញសកម្មភាពមនុស្សប្រុសឈរថើបថ្ពាល់ឈរឱបគ្នាបែបនេះ
«យ៉ុន អូនងងុយហើយពួកយើងទៅវិញទៅ»ជីមីន មានបន្ទូលទាំងទម្លាក់សម្លេងបើតាមនឹងស្តាប់ដូចជាមនុស្សកំពុងតែអន់ចិត្ត
«បងតាមតែអូនស្រាប់ទៅហើយ ហ្គីលតោះពួកយើងទៅវិញចាំមលលេងលើកក្រោយទៀត»យ៉ុនហ្គី ជីមីននិងយ៉ុនហ្គីល ក៏យាងមកក្នុងរាជវាំងវិញដោយសេះមួយក្បាលដែលជាសេះផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ យ៉ុនហ្គី(នៅក្នុងរាជវាំងឲ្យតែមេឃងងឹតគឺមិនអាចចេញឬចូលបាននោះទេគឺគេបិទទ្វារអស់ហើយតឬបើមានផ្លាកបញ្ជាទើបអាចចូលមកបាន)បើសិនជាអាចសូមផ្តល់មតិចំពោះសាច់រឿងនៅខាងក្រោមនេះផងអ្នកទាំងអស់គ្នាអាចសួរអីក៏បាននៅក្នុងសាច់រឿងមួយរឿងនេះសំខាន់រឿងចប់នឹងទទួលបានរង្វាន់ទៀត
Keo_theary

YOU ARE READING
វណ្ណៈស្នេហ៍(ចប់)
Roman d'amour-តើស្នេហារបស់ពួកគេអាចទៅរួចដែរឬទេបើសិនជាពួកគេមានភេទដូចគ្នាហើយមានឋាន:ខុសគ្នាទៀតនោះ? -ស្នេហាដែរកើតចេញពីការស្រលាញ់ភេទដូចគ្នាវាមិនមែនជាស្នេហានោះទេប៉ុន្តែវាគ្រាន់តែជាអារម្មណ៍ -តើពួកគេនឹងត្រូវប្រឈមមុខជាមួយនឹងបញ្ហាអ្វីខ្លះបើសិនជាពួកគេស្រលាញ់មនុស្សដែលមានភេទដ...