«តោះទៅងូតទឹកលាងខ្លួនចេញ»បន្ទាប់យ៉ុនហ្គីល បានហូបដំណាប់កន្ទួតដែរយ៉ុនហ្គី បានឲ្យហូបអស់ហើយជីមីន ក៏នាំយ៉ុនហ្គីល ងូតទឹកសាបលាងទឹកសមុទ្រដែរស្ងួតចេញពីរាងកាយ
«អួយ ត្រជាក់ណាស់»វាជាទម្លាប់ទៅហើយដែលយ៉ុនហ្គីល ងូតទឹកទន្រ្ទាំជើងនៅមួយកន្លែងអញ្ចឹងនោះ
«ចេះតែមានហើយកូននេះទឹកធម្មតាសោះ»ជីមីន ក៏បានដុសដៃដុសជើងឲ្យចេញក្អែលបើនិយាយពីស្បែករបស់យ៉ុនហ្គីល វិញ-សដូចយ៉ុនហ្គី អញ្ចឹងដោយសារតែយ៉ុនហ្គីល មួយទឹកមួយថ្ងៃពីរដងហើយជីមីន ចាប់ដុសខ្លួនឲ្យរាល់តែថ្ងៃតែថ្ងៃខ្លះជីមីន រវល់ក៏បណ្តោយឲ្យយ៉ុនហ្គីល មូជទឹកខ្លួនឯង(ពេលងូតទឹកហ្នឹងគេដោះស្បែកជើងខ្លាចថានឹងសើមដោយសារតែស្បែកជើងសម័យហ្នឹងជាក្រណាត់ហើយមាន-កវែងស៊កពាក់ទៅជិតត្រឹមជង្គង់ហើយស្បែកជើងនៅសម័យហ្នឹងគេពាក់ទាំងសើមក៏បានដែរតែវាក្តៅហើយសើមៗពេលពាក់ដូចជាពាក់ស្បែកជើងប៉ាត់តាពេលសើមអញ្ចឹង)
«យកយ៉ុនហ្គីល ទៅជូតខ្លួនផង»ជីមីន និយាយធម្មតាជាមួយយ៉ុនហ្គី ដោយសារតែយ៉ុនហ្គី ឲ្យហៅអញ្ចឹង
«បាទ ទទួលបញ្ជា»យ៉ុនហ្គី ឈរឡើងត្រង់ខ្លួនហើយក៏បានលើកយ៉ុនហ្គីល ចូលមកក្នុងផ្ទះជូតខ្លួននឹងផ្លាស់ប្ងូរសម្លៀកបំពាក់ថ្មី
«ទៅដកការ៉ុត ឆៃថាវ ដំឡូងបារាំង ហើយបេះស្លឹកខ្ទឹមមកផង»យ៉ុនហ្គី និងយ៉ុនហ្គីល ដើរមកផ្ទះបាយថានឹងមើលជីមីន តែមានណាជីមីន ហៅប្រើហើយក៏បានហុចចបជីកហើយនុងកន្រ្តកឲ្យអ្នកទាំងពីរដោយយ៉ុនហ្គី កាន់ចបជីបចំណែកឯយ៉ុនហ្គីល វិញកាន់កញ្ច្រែញ (បើសិនជាអ្នកទាំងអស់គ្នាឆ្វល់ថាជីមីន គាត់អត់ទិញសាច់ផង តើបានសាច់មកពីណាធ្វើម្ហូបចម្លើយយ៉ាងខ្លីនោះគឺគាត់រលីងសាច់ទុកដោយសាច់ហ្នឹងដូចជាឆាដែរតែមានថែមគ្រឿងតិចៗឲ្យប្រៃដិតបន្តិចទើបសាច់មិនស្អុយហើយសាច់ហ្នឹងគេកាត់វាជាដុំតូចៗទើបវាឆ្អិនល្អវាទុកបានរាប់ថ្ងៃដូចនំអន្សមអញ្ចឹងឲ្យតែយើងឧស្សាហ៍កម្តៅវារាល់ថ្ងៃ)
«ពូយ៉ុន ហូបអត់?»យ៉ុនហ្គីល បេះផ្លែស្រ្តបឺរីមួយផ្លែនៅជាប់អណ្តង់លើកបង្ហាញ យ៉ុនហ្គី
«ហូបតែឥលូវកំទាន់អាលហូបអីទៅរកបន្លែសិនចាំមកហូបតាមក្រោយពេលរកហើយប្រយ័ត្ននៅយូរទៅដល់ត្រូវមាត់មេរបស់ខ្លាទៅ»យ៉ុនហ្គី និយាយឲ្យយ៉ុនហ្គីល មកជួយខ្លួនរករងបន្លែទាំងអស់នោះសិនដោយសារតែខ្លួនអត់ស្គាល់នោះទេដោយសារតែបន្លែដែលជីមីន ឲ្យរកសុទ្ធតែជាបន្លែកប់ដី
«រងហ្នឹងហើយ»យ៉ុនហ្គី ដើរមកមើលរងដំណាំទាំងអស់ក៏បានមកដល់រងដំណាំពូនដីដោយមិនដឹងថារកម៉េចបានឃើញយ៉ុនហ្គី ក៏ជីកមើលមើមថាជាមើមអីល្អដោយមានយ៉ុនហ្គីល ជាអ្នកកាន់កន្រ្តករើសតាមក្រោយ យ៉ុនហ្គី
«តោះពួកយើងទៅវិញ»មុននឹងត្រឡប់មកវិញយ៉ុនហ្គី និងយ៉ុនហ្គីល ក៏បានឈប់ហូបផ្លែស្រ្តបឺរីសិនដែរសិនទៅតាមក្រោយហើយបន្លែដែលយ៉ុនហ្គី រកបានមួយមុខមានពីរមើមមួយមើមទៅតាមទំហំបន្លែមើមនោះថាធំឬតូចហើយយ៉ុនហ្គី យកអញ្ចឹងខ្លាចថាខ្លះទើបយកទៅម៉ាល្មមហូបតែក៏មិនយកទៅច្រើនពេកដែរខ្លាចត្រូវមាត់របស់ ជីមីន
«ហ្គីល មកវិញហើយ»យ៉ុនហ្គីល រត់មកឱបជើងជីមីន ទាំងញញឹមតាមបែបក្មេងៗដែលសប្បាយចិត្ត
«នេះយកចង់វាទៅធ្វើម្ហូបអី?អូនសម្លាញ់!!!»យ៉ុនហ្គី និយាយទាំងបានយកបន្លែមកដាក់ជិត ជីមីន
«យកមកស្ងោរ»ជីមីន ឆ្លើយទាំងញញឹមអឹមអៀនហើយក៏បានយកកាំបិតមកចិតបន្លែ
«មានអីឲ្យបងជួយអត់?»ជីមីន មិនបានឆ្លើយតបនឹងយ៉ុនហ្គី ទេក៏បានរុញយ៉ុនហ្គី ចេញពីចង្រ្កានបាយ
«ហ្គីល ធ្វើអីហ្នឹង?»ដើរចូលមកក្នុងបន្ទប់យ៉ុនហ្គី ក៏ឃើញយ៉ុនហ្គីល ពោបកាន់ជក់មកសរសេរនៅលើសៀវភៅ
«ហ្គីល កំពុងធ្វើកិច្ចការផ្ទះឲ្យលោកគ្រូ»យ៉ុនហ្គីល ឆ្លើយទាំងភ្នែកផ្តោតតែនៅលើសៀវភៅយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់
«គេមិនមែនកាន់ជក់បែបហ្នឹងទេ»យ៉ុនហ្គី បានមកអង្គុយពីខាងក្រោយយ៉ុនហ្គីល ហើយក៏បានកាន់ដៃយ៉ុនហ្គីល បង្រៀនពីរបៀបកាន់ជក់ហើយនឹងបានបង្រៀនយ៉ុនហ្គីល សរសេរអក្សរប្រហែលជាមួយសន្ទុះធំឯយ៉ុនហ្គីល វិញក៏រៀនឆាប់ចេះណាស់ដែរ
«តោះទៅហូបបាយ»បន្ទាប់ពីនៅអង្គុយបង្រៀនបានមួយសន្ទុះហើយអ្នកទាំងពីរក៏បានចេញក្រៅផ្ទះក៏ឃើញថាមានបានម្ហូបរៀបចំចាំពួកគេរួចជាស្រេច
«បានម្ហូបអីហ្នឹង?»យ៉ុនហ្គី និងយ៉ុនហ្គីល លាងដៃហើយក៏នាំគ្នាឡើងមកលើគ្រែ
«ស្ងោរ»ជីមីន សម្លឹងមកមើលយ៉ុនហ្គី ទាំងញញឹមហើយក៏ចាប់ផ្តើមដួសបាយដាក់ចានម្នាក់មួយៗរហូតទាល់តែបានគ្រប់គ្នា
«ហ្គីល ចូលចិត្តការ៉ុតអត់?»យ៉ុនហ្គី ញញឹមយកចិត្តយ៉ុនហ្គីល ហើយក៏បានដួសសម្លស្ងោរដោយមានទាំងសាច់និងការ៉ុត
«បាទ ចេះ»យ៉ុនហ្គីល ញញឹមស្ញេញហើយក៏បានកាន់ចានរបស់ខ្លួនលើកឡើងឲ្យយ៉ុនហ្គី ដាក់សម្លមកឲ្យខ្លួន
«បើចូលចិត្តហូបឲ្យច្រើនៗទៅចាំពូញាំឲ្យ»យ៉ុនហ្គី ទទួលយកចានរបស់យ៉ុនហ្គីល មកហើយក៏បានដួសសម្លមកញាំឡើងជោគមានទាំងសាច់មានទាំងបន្លែ
«ពូយ៉ុន ហ្គីលអត់ចេះហូបឆៃថាវទេ»យ៉ុនហ្គីល យកស្លាបព្រាឆ្កឹះឆៃថាវចុះឡើងៗដោយសារតែឆៃថាវរសជាតិវាអត់សូវឆ្ងាញ់សោះរៀងមិចមិនដឹងទេ
«ចាំពញហូបឲ្យអស់»យ៉ុនហ្គី យកចានរបស់យ៉ុនហ្គីល មកជិតចានខ្លួនហើយក៏ដួសឆៃថាវនៅក្នុងឆានរបស់យ៉ុនហ្គីល មកដាក់ក្នុងចានខ្លួន
«ជីមីន ក៏អត់ចេះហូបដំឡូងបារាំងដែរ»ជីមីន ដោយចង់ធ្វើបាបយ៉ុនហ្គី ក៏បានដួសសម្លមកញាំឡើងមួយចានហើយក៏ពេបមាត់តិចៗងរង៉ក់ជាង យ៉ុនហ្គីលទៅទៀត>_<
«ចាំបងហូបវាឲ្យអស់»យ៉ុនហ្គី យកចានបាយរបស់ជីមីន ដួសដំឡូងបារាំងមកដាក់ក្នុងចានខ្លួនហើយក៏ហូបទាំងញញឹម
«ជីមីន អត់ចេះហូបស្លឹកខ្ទឹមទេយ៉ុនហ្គី ហូបឲ្យអស់ទៅ»អស់ពីដំឡូងបារាំងឥលូវចូលមកដល់ស្លឹកខ្ទឹមវិញម្តង
«បើអូនអត់ចេះក៏ដួសវាចេញទៅ»យ៉ុនហ្គី ក៏បានហូបបាយបន្តគ្រាន់តែអត់ចេះហូបស្លឹកខ្ទឹមសោះក៏មកប្រាប់ខ្លួនដែរអត់មានចេះដួសចេញអីអត់
«ហឹស ចាំមើលទៅ»ជីមីន សម្លក់យ៉ុនហ្គី បន្តិចហើយក៏ហូបបាយបន្តទាំងខឹងតិចៗ
«ហ្គីល មើលម៉ែឯងទៅង៉ក់ហើយពូមិនដឹងថាលួចម៉េចទេមិនមែនក្មេងមិនដឹងលួងម៉េចទេ»យ៉ុនហ្គី ក៏បាននិយាយទូរពិតប្រាប់មកយ៉ុនហ្គីល ក្រែង-លបានយ៉ុនហ្គីល ជួយកាន់ជើង
«បងចង់ថាអូនមុខចាស់មែនទេអូនអាយុប្អូនមកអូនមិនចេះចាស់ទេតែមើលមុខបងចុះឡើងចាស់ជ្រីជ្រួញអស់ហើយអត់សង្ហារដូច ថេវ៉ុកហ្យុងទេគាត់ទាំងក្មេង ទាំងសង្ហារមិនដូចបងទេមុខដូចតាចាស់អាយុប៉ែសិបឆ្នាំ ហិ ហិ ហាស់ ហា ហឹស ហឹស មិខឡើងដូចតាចាស់»ជីមីន គ្រាន់តែឮយ៉ុនហ្គី ថាខ្លួនមិនមែនក្មេងក៏ក្តៅឡើងឆេវគេទើបតែមានកូនមួយសោះមកថាគេចាស់ផង
«អូនមានចាស់ឯណាគ្រាន់តែមិនក្មេងតើស កុំឆាប់ខឹងអីប្តយ័ត្នចាស់មុនអាយុមិនស្អាតទេ»យ៉ុនហ្គី ក៏និយាយផ្អែមលួងលោមជីមីន កុំឲ្យខឹងហេតុផលតែម្យ៉ាងខ្លាចបានដេកក្រៅផ្ទះ
«ក៏បានដែរអូនមិនចង់ចាស់ទេ»បញ្ចប់ប្រយោគជីមីន ក៏ហូបបាយបន្តរហូតទាល់តែហូបរួចរាល់ចំណែកឯចានឆ្នាំងវិញយ៉ុនហ្គី គឺជាអ្នកលាងទុកដាក់
ងាកមកខាងអ៊ុនវូ ឯណេះវិញកំពុងតែនៅក្នុងបន្ទប់សៀវភៅរបស់ខ្លួនធ្វើរាជកិច្ចដែលខ្លួនបានយកមកទាំងញញឹមជាប់មុខដោយសារតែមានសក់វែងអង្គុយនៅលើភ្លៅ>_<
«សឺត សឺត ជុប ឲ្យតែមានអូនបងធ្វើដល់យប់ក៏មិនខាចហត់ដែរ»អ៊ុនវូ ទម្លាប់សំណុំរឿងរ៉ាវដែរខ្លួនត្រូវដោះស្រាយហើយក៏ថើបថ្ពាល់ ថើបមាត់យ៉ុងជី ខ្សឺតទាំងញញឹមដោយសារតែមានអ្នកកំដរ
«បើបងហត់ក៏សម្រាកខ្លះទៅ»យ៉ុងជី ក្រសោបមុខប្តីខ្លួនជាប់ទាំងញញឹមជាតិគេពិតជាសំណាងពិតមែនដែរបានអ៊ុនវូ ធ្វើជាប្តីទោះបីជាស្នេហារបស់ពួកគេខុសធម្មជាតិពិតមែនតែស្នេហារបស់ពួកគេបន្តទៅមុខយ៉ាងរលួនដោយមានគ្មានការបែកបាក់ឬក៏ឈ្លោះប្រកែកគ្នាឡើងដោយសារតែម្នាក់ៗសុទ្ធតែយល់ចិត្តយល់ថើ្លមគ្នាស្រលាញ់គ្នាស្ទើរតែលេបបើសិនជាលេបមកទុកក្នុងខ្លួនបាន
«អត់ទេបន្តិចទៀតក៏ហើយៗ»អ៊ុនវូ សម្លឹងមកមើលមុខយ៉ុងជី ទាំងមានសេចក្តីសុខដោយសារតែអត់មាននាងល្អិតណាមវ៉ុន មករញ៉េរញ៉ៃ
«សឺត ស៊ូៗណាប្តីសម្លាញើដើម្បីបានប្រាក់ខែឲ្យអូនទុក»យ៉ុងជី ថើបថ្ពាល់ប្តីរបស់ខ្លួនមួយខ្សឺតដើម្បីផ្តល់កម្លាំងចិត្តឲ្យប្តីខ្លួនខំប្រឹងធ្វើការបានប្រាក់ខែឲ្យខ្លួនទុកដាក់>_<
«បាទ បងដឹងហើយអូនសម្លាញ់តែយប់នេះបង....បង អឺ បង....»យ៉ុងជី ឮអ៊ុនវូ និយាយអញ្ចឹងក៏ដឹងថាអ៊ុនវូ ចង់សម្តៅលើរឿងអីដែរ
«អឹម បងខំប្រឹងធ្វើការងារបងទៅឆាប់ហើយ»យ៉ុងជី ឆ្លើយទាំងញញឹមអឹមអៀនធ្វើឲ្យអ្នកដែលស្តាប់ឯណេះវិញសប្បាយចិត្តមិនស្ទើរនោះទេដោយសារតែយប់ហ្នឹងដឹងតែខ្លួនហើយ>_<
«អូនកុំភ័យតែតិចទៀតក៏ហើយៗអញ្ចឹងអូនត្រៀមខ្លួនទៅ»អ៊ុនវូ និយាយទាំងសប្បាយចិត្តហើយក៏បានបង្ហើយរាជកិច្ចដែលបានយកមកនោះរហូតទាល់តែរួចរាល់អស់ត្រឹមតែរយ:ពេលមួយសន្ទុះធំតែប៉ុណ្ណោះ
«អឹប មកធ្វើរួចហើយ»ក្រោយពីបញ្ចប់ការងាររបស់ខ្លួនហើយអ៊ុនវូ ក៏បានបីយ៉ុងជី មករកកន្លែងអង្គុយអានសៀវភៅដែរនៅលើរនាបមានក្រាលពូកល្មមអាចដេកបាន
«អឹម អ្ហាស បងបង្ខំប្រញាប់ទៅណា?»យ៉ុងជី យកដៃទប់ទ្រូងអ៊ុនវូ ពេលដែរអ៊ុនវូ ចាប់ទាញអាវរបស់ខហលួនស្ទើរតែឲ្យវារហែកទៅហើយ
«បងបង្ខំដោយសារតែចង់ឲ្យអូនមានសេចក្តីសុខ»អ៊ុនវូ និយាយទាំងមាត់ជាប់បឺតជញ្ជក់ចុងស្រួចរបស់យ៉ុងជី ដែរមានសាច់ពើកៗដោយសារតែខ្លួនដេកមឹមឲ្យរាល់តែយប់ទើបវាឡើងពើកៗបែបនេះ
«ម៉ែ ពុង គ្រាំង គ្រាំង»ណាមវ៉ុន ស្រែកហៅអ្នកទាំងពីរពីខាងក្រៅបន្ទប់ហើយក៏គោះទ្វារខ្លាំងស្ទើរតែបាកទ្វារទៅហើយ
«ហុើយ ទៀតហើយនាងល្អិតនេះរងតែឯងបានបន្តិចមិនបាន»អ៊ុនវូ ងើបឈប់ទ្រោបពីលើយ៉ុងជី ទាំងមុខក្រម៉ូវពេលបានឮកូនស្រីជើងល្អស្រែកហៅខ្លួនឯយ៉ុងជី វិញក៏សម្រួលអាវរបស់ខ្លួនឲ្យមានរបៀបរៀបរយវិញ
«សឺត មករកពុងមានអីមែនកូន?»អ៊ុនវូ លើណាមវ៉ុន មកថើបថ្ពាល់មួយខ្សឺតហើយក៏សួរកូនស្រីបណ្តូលចិត្ត
«ណាមវ៉ុន ចង់ទៅដើរលេងនៅផ្សារ»ណាមវ៉ុន និយាយទាំងពេបមាត់តិចៗតាមរបៀបក្មេង
«អរ ចាំពុកឲ្យអ្នកបម្រើជូនកូនទៅ នេះប្រាក់បើគេចង់ទិញអីក៏ទិញឲ្យទៅបើនៅកាន់តែយូរកាន់តែល្អ»អ៊ុនវូ ដាក់កូនស្រីចុះហើយក៏ហុចប្រាក់ឲ្យអ្នកបម្រើដើម្បីជូនណាមវ៉ុន ដើរផ្សារ
«កូនទៅហើយណាពុក ម៉ែ»ណាមវ៉ុន រាដៃបក់លាអ្នកទាំងពីរទាំងញញឹមចំណែកឯអ៊ុនវូ ក៏ញញឹមដូចគ្នាដោយសារតែកូនទៅបាត់ហើយ>_<
«ក្រឹប កូនអត់នៅទេអញ្ចឹងពួកយើងបន្តទៅ»អ៊ុនវូ បិទទ្វារដាក់គន្លឹះជាប់ហើយក៏បានបីយ៉ុងជី មកកន្លែងដដែលហើយក៏បានធ្វើសង្រ្គាមស្នេហ៍ជាមួយយ៉ុងជី យ៉ាងយូររហូតទាល់តែយ៉ុងជី សន្លប់បាត់មាត់ឈឹងទើបបានអ៊ុនវូ បញ្ឈប់
«មកពីអូនបែបនេះហើយ តើឲ្យបងបែកចិត្តទៅរកអ្នកផ្សេងបានយ៉ាងម៉េចទៅ? សឺត»អ៊ុនវូ សម្លឹងមកមើលមិខប្រពន្ធខ្លួនទាំងក្តីស្រលាញ់នឹងបានវែកសក់ចេញពីផ្ទៃមុខយ៉ុងជី នឹងបានស្លៀកពាក់ឲ្យយ៉ុងជី មានរបៀបរៀបរយហើយក៏បានបីយ៉ុងជី ឲ្យសម្រាកនៅបន្ទប់
បើសិនជាអាចសូមអ្នកទាំងអស់គ្នាជួយផ្តល់មតិយោបល់របស់អ្នកទាំងអស់គ្នាចំពោះចំណាប់អារម្មណ៍សាច់រឿងហើយនិងចំណុចណាដែលខ្លះខាតនៅក្នុងសាច់រឿងក្នុងភាគនេះផងដើម្បីឲ្យខ្ញុំបានដឹងពីចំណុចណាដែលមានកន្លែងខុសឆ្គងខ្ញុំនឹងបានកែសម្រួលវា ᥫ᭡
Keo_theary ⛈
YOU ARE READING
វណ្ណៈស្នេហ៍(ចប់)
Romance-តើស្នេហារបស់ពួកគេអាចទៅរួចដែរឬទេបើសិនជាពួកគេមានភេទដូចគ្នាហើយមានឋាន:ខុសគ្នាទៀតនោះ? -ស្នេហាដែរកើតចេញពីការស្រលាញ់ភេទដូចគ្នាវាមិនមែនជាស្នេហានោះទេប៉ុន្តែវាគ្រាន់តែជាអារម្មណ៍ -តើពួកគេនឹងត្រូវប្រឈមមុខជាមួយនឹងបញ្ហាអ្វីខ្លះបើសិនជាពួកគេស្រលាញ់មនុស្សដែលមានភេទដ...
