នៅក្នុងថ្នាក់កូនសិស្សទាំងស្រីទាំងប្រុសអត់ពីចាក់កាឡេកគ្នាក៏ចូលមកដេញចាប់គ្នាជុំវិញតុវិញម្តង
«អាអូនណាមវ៉ុន ជួយដេញចាប់ពីរនាក់នោះឲ្យបង»យ៉ុនហ្គីល រត់ដេញចាប់មិត្តរួមថ្នាក់ពីរនាក់ដែលបានរត់ជុំវិញតុឡើងដង្ហក់ខ្យល់ទៅហើយ
«អាបងចាប់ខ្លូនឯងទៅណាមវ៉ុន អត់ដឹងទេ»ឲ្យណាមវ៉ុន ជួយយ៉ាងម៉េចនឹងកើតទៅ?បើណាមវ៉ុន ត្រូវគេដេញចាប់ដែរហ្នឹង(នៅក្នុងសាលានេះកូនសិស្សទាំងអស់គឺមានសិទ្ធស្មើគ្នាមិនមានការប្រកាន់វណ្ណ:ឬបក្សពួកឡើង)
«ពីរនាក់ឈប់ភ្លាម ហា្អ ហ្អា ហត់ណាស់»យ៉ុនហ្គីល ក៏បានចង្គុយទៅមិនរួមថ្នាក់ដែលទ្រង់ចង់ចាប់ឲ្យបានតែពីរនាក់នោះវិញបើយ៉ុនហ្គីល ឈប់រត់ក៏ឈប់រត់តាមដែរបើយ៉ុនហ្គីល រត់ដេញចាប់ក៏នាំគ្នារត់គេចពីយ៉ុនហ្គីល ទៀត
«បានហើយនាំគ្នាចូលអង្គុតនៅតុទាំងអស់គ្នាចាំលោកគ្រូចែកសៀវភៅឲ្យ»កូនសិស្សទាំងអស់ក៏នាំគ្នាចូលអង្គុយវិញដោយមានកូនសិស្សខ្លះគ្រាន់តែមើលមុខគ្នាក៏សើចដែរពីព្រោះលេងជាមួយគ្នាមុនទាន់ឆ្អែតនោះអី
«ឥឡូវដល់ពេលដែលពួកយើងត្រូវរៀនមេរៀនថ្មីហើយអញ្ចឹងពួកប្អូនត្រៀមខ្លួងហើយឬនៅ?»លោកគ្រូបានមកឈរនៅនឹងមុខក្តារខៀវហើយក៏សួរទៅកំពូលកូនសិស្សរបស់លោកគ្រូទាំងអស់
«ហើយៗលោកឃូ»សិស្សទាំងអស់ក៏នាំគ្នាស្រែម៉ាអស់សម្លេងរបស់ខ្លួនពីព្រោះពួកគេមិនទាន់ចេះទប់សម្លេងនៅឡើយទេ
«អញ្ចឹងលោកគ្រូចាប់ផ្តើមហើយណាអក្សរនេះគឺមុនដំបូងគេសរសេរបែបនេះបន្ទាប់មកបែបននេះហើយក៏បែបនេះទៀត»លោកគ្រូក៏បានគូសអក្សរជាគ្រូដើមឲ្យកូនសិស្សមើលដោយយឺតៗបន្ទាប់មកក៏បំបែកវាជគំនូសមួយៗដាក់ដោយឡែកពីគ្នាដើម្បីឲ្យកូនសិស្សមានភាពងាយស្រួលក្នុងការគូសគំនូសអក្សរនោះតាម
«លោកឃូហ្គីល សុំទៅជុះនោម»កំពុងតែសរសេរតាមលោកគ្រូសុខៗយ៉ុនហ្គីល ក៏បានក្រោកឈរដើម្បីសុំលោកគ្រូទៅបន្ទប់ទឹក
«ហ្គីល អាចទៅបាន»លោកគ្រូក៏បង្អាក់ការគូសសឹមមានមកញញឹមដាក់ យ៉ុនហ្គីល(នៅសម័យហ្នឹងគេសរសេរដី.សនៅលើក្តារខៀនចំណែកឯជក់គេសរសេរនៅលើសៀវភៅដៃ)
«ហ្គីល អាចទៅបានបន្ទប់ទឹកនៅខាងនោះ»យ៉ុនហ្គីល ក៏បានយាងចេញមកពីខាងក្រៅថ្នាក់ដោយមានសេនាប្រុសពីរនាក់បានដើរតាមការពារទ្រង់ពីខាងក្រោយ
«ហេ.នៅក្នុងសាលាយើងមានផ្លែស្ត្របឺរីណា»បន្ទាប់ពីបានយាងមកពីបន្ទប់ទឹកវិញហើយយ៉ុនហ្គីល ក៏បានកេះម្នាក់ក្នុងចំណោមពីនាក់មុនដែលទ្រង់តាមដេញចាប់
«ស្ត្របឺរីហ្នឹងលោកគ្រូគាត់ជាអ្នកដាំគាត់បានប្រាប់ថាចង់ហូបអាចបេះហូបបានតែមុនត្រូវបេះវាច្រើនពេកនាំតែខ្ជះខ្ជាយទេ»ក្មេងប្រុសម្នាក់នោះក៏បានងាកមកខាងក្រោយនិយាយជាមួយនឹង យ៉ុនហ្គីល
«អរ ចាំពេលចេញលេងចាំងយើងសុំលោកឃូបេះ»យ៉ុនហ្គីល ក៏បានងក់ក្បាលបញ្ជាក់ថាទ្រង់បានយល់ហើយ
«មួយសន្ទុះទៀតទើបអាចចេញលេងបានអញ្ចឹងប្អូនៗមិនត្រូវលួចខ្ជិលទេត្រូវសរសេរអក្សរនៅលើក្តារខៀនឲ្យហើយបានលោកគ្រូឲ្យចេញលេង»ចំណែកកូនសិស្សកំពូលៗរបស់យើងវិញមិនមាននរណាមិនកាន់ជក់ឱនងើបៗនោះទេខ្លាចអត់បានចេញលេង
«លោកឃូហ្គីល ជិតហើយៗ»យ៉ុនហ្គីល មានបន្ទូលទាំងញញឹមឡើងស្រស់ឯព្រះនេត្រទ្រង់វិញឡើងលិបអស់ហើយ
«ពេលហ្គីល សរសេរហើយក៏មិនទាន់អាចចេគបានដែរទាល់តែដល់ពេលចេញលេងបានយ៉ុនហ្គីល អាចចេញបាន»លោកគ្រូក៏បានដើរតុយ៉ុនហ្គីល ហើយក៏មើលទៅក៏បានឃើញយ៉ុនហ្គីល សរសេរជិតហើយមែន
«បាទ ហ្គីលយល់ហើយ»យ៉ុនហ្គីល ក៏ញញឹមម្តងទៀតបងកាន់លោកគ្រូរបស់យើង
«ដល់ពេញចេញលើងហើយ»ប្រហែលជាមួយសន្ទុះក្រោយមកលោកគ្រូក៏បាននិយាយឡើងឯកូនសិស្សរបស់យើងឯណេះវិញអត់ដូចរាល់ដងទេគឺសរសេរអក្សរហើយឡើងគ្រប់គ្នាតែម្តង
«លោកឃូហ្គីល ចង់សុំបេះផ្លែស្រ្តបឺរីនោះបានទេ»យ៉ុនហ្គីល ក៏បានងើយព្រះភក្ត្រយ៉ាងគួរឲ្យស្រលាញ់មកកាន់លោកគ្រូ
«បានតែចាំលោកគ្រូបេះឲ្យ»លោកគ្រូក៏បានកាន់ថង់ក្រណាត់មួយទៅរងដាំផ្លែស្ត្របឺរីទោះលោកគ្រូអនុញ្ញា្យបេះផ្លែស្ត្របឺរីហូបមែនតែលោកគ្រូមិនបណ្តោុឲ្យកូនសិស្សជាអ្នកបេះទេខ្លាចថាអណ្តកឫសអណ្តកគល់អស់
«ក្មេងតម្រង់ជួរលោកគ្រូចែកស្ត្របឺរីឲ្យហូប»កូនសិស្សទាំងអស់ក៏នាំគ្នាដាក់ដៃឃ្លាតៗគ្នាបនប្រហែលជិតកន្លះម៉ែត្រហើយលោកគ្រូក៏បានចែកស្ត្របឺរីឲ្យកូនសិស្សម្នាក់ប្រាំផ្លែៗ
នាថ្ងៃត្រង់បានបានឈានចូលមកដល់ជីមីន និងយ៉ុនហ្គី កំពុងតែធ្វើដំណើរមកសាលារៀនដែលយ៉ុនហ្គីល បានរៀនដោយរទេះសេះ
«យ៉ុន»ជីមីន មានបន្ទូលទាំងបានឡើងមកគង់នៅលើភ្លៅរបស់ យ៉ុនហ្គី
«អូនមានអីមែនទេ?ម៉េចក៏មកគង់នៅលើភ្លៅបងអញ្ចឹង?»រាល់ដងជីមីន មិនដែលបែបហ្នឹងទេពីព្រោះទ្រង់ជាមនុស្សដែលមានការអៀនខ្មាស់ច្រើន
«អូន អឺ អូនស្រគៀសាច់ទ្រូងណាស់អញ្ចឹងបង ជួយ អឹម ជួយមឹមវាបន្តិចបានទេ»ជីមីន មានបន្ទូលទង់ទាញ.កអាវរបស់ទ្រង់ឲ្យវាធំបង្ហាញឲ្យឃើញនូវសាច់ទ្រូងដែលមានសាច់ខុសពីធម្មតាធ្វើឲ្យយ៉ុនហ្គី មានការខ្នក់ខ្នាញ់ជាមួយវាជាខ្លាំង
«ម៉េចក៏វាឡើងធំបែបនេះទៅវិញ?»យ៉ុនហ្គីល បានយកដៃមកច្របាច់វាតិចៗនិងអង្អែលវាថើរៗធ្វើឲ្យជីមីន ទ្រាំមិនបានចង់បានចង់ស្រែកទៅហើយ
«យ៉ុន អ្ហឹស មិនមែនបែបហ្នឹងទេ»ជីមីន ក៏បានទាញផ្អិបបបូរមាត់យ៉ុនហ្គី ជាមួយនឹងសាច់ទ្រូងរបស់ទ្រង់
«អឹម ជីប អ្ហើស ជីប បឺតឲ្យខ្លាំងៗ អ្ហឹស អ្ហឹស អ្ហា បែបនេះហើយ អ្ហា»ជីមីន បញ្ចេញសម្លេងថ្ងួរថ្ងូរដោយខ្សាវៗទាំងមានភាពសុខស្រួល
«អ្ហា អ្ហាស យ៉ុន អ្ហឹស កុំខាំវា អ្ហឹស»បឺតជញ្ចក់សាច់ទ្រូងជីមីន សុខៗយ៉ុនហ្គី ក៏ស្រាប់តែប្រើធ្មេញខាំញិចវាតិចៗ
«មីន បងបានទេ?»យ៉ុនហ្គី ក៏បានឈប់បឺតជញ្ជក់សាច់ទ្រូងរបស់ជីមីន ហើយចង់សុំអ្វីម្យ៉ាងពី ជីមីន
«មិនបានទេអូនឲ្យធ្វើអីក៏ធ្វើហ្នឹងទៅហាមលើសពីហ្នឹងឲ្យសោះ»យ៉ុនហ្គី ក៏បានបឺតជញ្ជក់សាច់ទ្រូងរបស់ជីមីន បន្តរហូតទាល់តែជិតដល់សាលារៀនដែលយ៉ុនហ្គីល រៀនទើបប្រាប់ឲ្យយ៉ុនហ្គី ឈប់
«អ្ហា អ្ហា បានហើយ អ្ហឹស បានហើយ អ្ហឹស អូនប្រាប់ឲ្យឈប់ណា យ៉ុន»ជីមីន ក៏បានរុញយ៉ុនហ្គី មិនឲ្យបឺតជញ្ជក់សាច់ទ្រូងទ្រង់បន្តទៅទៀតតែយ៉ុនហ្គី ពេលនេះស្អិតជាងតុកកែតែបេះមិនចេញទាល់តែសោះ
«ផាច់ ផាច់ឮអូនប្រាប់ឲ្យឈប់អត់?»ដោយអត់មិនបានជាមួយយ៉ុនហ្គី ជីមីន ក៏បានទះខ្នងយ៉ុនហ្គី ផាច់ៗដោយកម្លាំងដៃល្មម
«ទន់.ផ្អែមបានមឹមហើយស្រួលមាត់ណាស់»យ៉ុនហ្គី ក៏បានឈប់ពិតមែនតែទ្រង់ក៏មិនភ្លេចមានរាជបន្ទូលញ៉េះញ៉ោះជីមីន នោះដែរ
«បានថយចេញឲ្យឆ្ងាយពីអូនទៅ»ជីមីន បម្រុងនឹងងើបពីភ្លៅយ៉ុនហ្គី ទៅហើយតែយ៉ុនហ្គី បានក្រសោបចង្កេះតូចច្រឡឹងរបស់ជីមីន ជាប់ទៅហើយ
«ឆ្លងដល់ត្រើយអូនចង់កម្ទេចស្ពាន់ចោលផងហេ?»ជីមីន មិនបានមានបន្ទូលនោះទេបានត្រឹមតែនៅស្ងៀមទ្រឹងបីដូចជាផ្ទាំងថ្ម
«សឺត សឺត សឺត បើអូននៅតែបែបហ្នឹងទៀតដឹងតែបងចាប់ថើបឲ្យហើមថ្ពាល់ហើយ»សាច់ថ្ពាល់ទន់រលោងត្រូវបានផ្តិតស្នាមថើបថ្នមដោយខ្នក់ខ្នាញ់ដូចជាកូនក្មេង
«បានហើយលែងអូនកុំរឡេះរឡោះដូចកូនក្មេងពេកបងធំហើយបើមានគេឃើញមិនល្អភ្នែកទេ»ជីមីន ក៏បានបេះដៃយ៉ុនហ្គី ចេញនឹងបានយាងមកអង្គុយនៅជ្រុងម្ខាងកុំឲ្យនៅជិតយ៉ុនហ្គី ពេកយ៉ុនហ្គី នេះនៅជិតមិនបានទេ
«ចុះបងមានទៅទាន់ចាស់ឯណាបងនៅស្រស់សង្ហារដដែលតើសចំណែកឯកម្លាំងបងវិញពេញបិុប»ចិញ្ចើមយ៉ុនហ្គី ខាងឆ្វេងត្រូវបានញាក់ឡើងតិចៗ
«បងឯងតែអញ្ចឹង»ជីមីន មានបន្ទូលទាំងក្រឡេក្រឡាប់ព្រះនេត្រចុះឡើង
«បានហើយឆាប់ស្ងាត់មាត់ភ្លាមអូនមិនចង់ឮទេ»ដោយឃើញយ៉ុនហ្គី ចង់មានបន្ទូលជីមីន ក៏មានបន្ទូលកាត់ភ្លែតមិនឲ្យយ៉ុនហ្គី មានបន្ទូលទាន់ទេ
«បង/ប្រាប់ថាឲ្យស្ងាត់»ម្តងនេះជីមីន បានសម្លក់ទៅយ៉ុនហ្គី តែម្តងពេលយ៉ុនហ្គី មានបន្ទូលបានត្រឹមតែមួយម៉ាត់សោះហ្នឹង
«ដល់ហើយចុះទៅ»ជីមីន សម្លក់មកយ៉ុនហ្គី តាមបែបគម្រាមកំហែងបំបិទសិទ្ធិក្នុងការមានបន្ទូលរបស់ យ៉ុនហ្គី
«មាតាបិតា»យ៉ុនហ្គីល យាងមករកជីមីន និងយ៉ុនហ្គី ទាំងញញឹមរីឯជីមីន ក៏ញញឹមដែរតែខុសគេតែយ៉ុនហ្គី ទេព្រះភក្ត្រដូចជាគេយកទៅឲ្យរាវម្ជុលក្នុងបាតសមុទ្រអញ្ចឹង
«អឹប សឺត រៀនថ្ងៃនេះយ៉ាងម៉េចដែរបុត្រ»យ៉ុនហ្គី ក៏បានលើយ៉ុនហ្គីល មកពរនឹងបានថើបថ្ពាល់យ៉ុនហ្គីល មួយខ្សឺតសឹមយាងមកកាន់រទេះសេះវិញ
«រៀនថ្ងៃនេះសប្បាយណាស់បិតាព្រោះលោកឃូបានចែកផ្លែស្ត្របឺរីឲ្យសោយ»យ៉ុនហ្គីល ក៏បានឱប.កយ៉ុនហ្គី ឡើងជាប់
«ចុះលោកគ្រូមានដាក់កិច្ចការផ្ទះឲ្យធ្វើដែរអត់?»យ៉ុនហ្គី ក៏បានសួរនាំបន្តពីការសិក្សារបស់ យ៉ុនហ្គីល
«លោកឃូបានដាក់ហើយគាត់ផាប់ថាស្អែកត្រូវតែយកទៅឲ្យគាត់កែបើអត់មានកិច្ចកាតផ្ទះឲ្យគាត់កែទេគាត់អត់ឲ្យចេញលេងជាមួយគេទេទាល់តែធ្វើឲ្យហើយទើបបានទេហើយកិច្ចការកាលពីសិលមិញបុត្របានថើវាហើយនិងបានឲ្យលោកឃូកែហើយៗ»យ៉ុនហ្គីល ក៏មានបន្ទូលទាំងញញឹុមស្រស់ព្រមទាំងលើកសៀវភៅមកឲ្យជីមីន និងយ៉ុនហ្គី បានទតមើលទៀតផងពេលពួគទ្រង់បានមកគង់នៅលើរទេះសេះ
«អួយ យ៉ុនហ្គីល មាតាពូកែណាស់បានពិន្ទុទាល់តែដប់»ជីមីន បានអង្អែលសក់យ៉ុនហ្គីល ទាំងក្តីស្រលាញ់និងមានបន្ទូលអបអរចំពោះពិន្ទុតែយ៉ុនហ្គីល ទទួលបាន(ថ្នាក់ទីមត្តេយ្យដល់ថ្នាក់ទីប្រាំមួយពិន្ទុពេលមានត្រឹមតែដប់ទេ)
«ហិ ហិ មកពីបានបិតាជួយបង្រៀងហ្គីល ទេ»លើកនេះយ៉ុនហ្គីល មានបន្ទូលទាំងបញ្ចេញធ្មេញរបស់ទ្រង់មក
«ជុប អគុណបិតា»យ៉ុនហ្គីល ក៏បានធ្វើបបូរមាត់យ៉ាងស្រួចហើយក៏បានថើបថ្ពាល់យ៉ិនហ្គី មួយខ្សឺត
«ថើបតែបិតាចុះមាតាវិញនោះ»ដោយឃើញយ៉ុនហ្គីល ថើបតែយ៉ុនហ្គី ជីមីន យើងនេះក៏មានការច្រណែនដែរ
«ជុប ជុប»យ៉ុនហ្គីល ក៏បានចាប់ក្រសោបព្រះភក្ត្រជីមីន ឲ្យងើយឡើងហើយក៏បានថើបថ្ពាល់ជីមីន ចំនួនពីរខ្សឺតគឺខាងឆ្វេងនិងខាងស្តាំ
«បិតាបុត្រចង់នាំយីហ្វាង ទៅលេងទឹកសមុទ្រ»យ៉ុនហ្គីល បានមកគង់នៅលើភ្លៅយ៉ុនហ្គី ដោយបើកព្រះនេត្រម៉ក់ៗមកកាន់ យ៉ុនហ្គី
«ក៏បានតែទៅគ្នាច្រើនទើបសប្បាយបិតាក៏ចង់នាំអ៊ុនវូ និងគ្រួសាររបស់គេទៅេជាមួយគ្នាផងដែរ»យ៉ុនហ្គី ក៏មានបន្ទួលយល់ព្រម
«ចុះអូនវិញគិតយ៉ាងម៉េចដែរ?»សម្រេចព្រះទ័យចង់យូរដែរហើយទើបយ៉ុនហ្គី សម្រេចព្រះទ័យសួរទៅ ជីមីន
«អូនក៏ចង់ទៅដែរ»ជីមីន ក៏មានបន្ទួលយល់ស្រប
រទេះសេះចេះតែធ្វើដំណើរទៅមុខជារឿយៗរហូតតែមកដល់ខាងក្នុងរាជវាំង
«យីហ្វាង ហាបងនាំឯងទៅលេងទឹកសមុទ្រណា»យ៉ុនហ្គីល ក៏បានរត់ចុះពីលើរទេះសេះមករកយីហ្វាង នៅខាងក្រោមដើមឈើដោយមានសៀវអុីង និងព្រះមហេសីហ្វុងអុី នៅចាំមើលទ្រង់
«ម្ចាស់មីងចង់ទៅលេងសមុទ្រដែរអត់?តែម្ចាស់មីងទៅៗណាហ្គីល ចង់ឲ្យយីហ្វាង បានលេងទឹកសមុទ្រដែរ»ដៃរបស់ព្រះមហេសីហ្វុងអុី ត្រូវបានយ៉ុនហ្គីល ចាប់គ្រវីតិចៗដើម្បីទទូចអង្វរ
«ម្ចាស់មីងប្រាកដជាទៅហើយ»ព្រះមហេាសីហ្វុងអុី មានបន្ទូលទាំងញញឹមផ្អែមមកកាន់យ៉ុនហ្គីល
«យីហ្វាង ចាំទៅចាប់កូនក្តាមជាមួយគ្នាណា»យ៉ុនហ្គីល ក៏បានចាប់ដៃយីហ្វាង រត់ក្រឡឹងដើមឈើតែម្តង
«បងហ្គីល អូនហត់»រត់មិនទាន់បានពីរជុំស្រួលបួលផងយីហ្វាង ក៏ហត់បាត់ទៅហើយឲ្យមិនហត់យ៉ាងម៉េចបើយ៉ុនហ្គីល ធំមិនរត់លឿនជាងយីហ្វាង ហើយយ៉ុនហ្គីល នេះរត់មានបង្អង់ឯណាលេងរត់មួយទំហឹងតែម្តងអត់មានគិតថាយីហ្វាង តូចរត់មិនចង់ទាន់ទ្រង់នោះទេ
«បានហើយបងឈប់រត់ហើយកុំឲ្យយីហ្វាង ហត់»យ៉ុនហ្គីល ក៏បានចាប់ឱបយីហ្វាង លើកមកកន្លែងព្រះមហេសីហ្វុងអុី វិញ
«មាតាទៅមុទ្រ»យីហ្វាង ក៏ត្រូវជីមីន លើកមកដល់លើភ្លៅ
«សឺត ថ្ពាល់យីហ្វាង ឡើងហៀរហ្មង»ជីមីន បានថើបថ្ពាល់យីហ្វាង មួយខ្សឺតសឹមមានបន្ទុលទាំងទាញលេងសាច់ថ្ពាល់យីហ្វាង តិចៗ
«យីហ្វាង គេកាត់តាមបិតាគេ»ព្រះមហេាីហ្វុងអុី មានបន្ទូលទាំងញញឹមពេលយីហ្វាង បានគង់នៅលើភ្លៅជីមីន នៅឡើងស្ងៀមអត់មានរើរមីរមួលចង់ចុះអីទេ
«ពួកយើងចង់ទៅសមុទ្រអញ្ចឹងក៏ចង់បបួលទ្រង់ទៅជាមួយគ្នាដែរ»ជីមីន ក៏មានរាជបន្ទូលបបួលព្រះមហេសីហ្វងអុី ទៅសមុទ្រជាមួយដែរ
«ពួកយើងចេញទៅនៅថ្មើលណាដែរឬក៏ចេញទៅឥលូវនេះទៅ?»ព្រះមហេសីហ្វុងអុី ក៏មានបន្ទូលសួរពីការចេញដំណើរ
«ចាំសោយក្រយ៉ាហើយសិនទៅតោះឥលូវពួកយើងទៅសោយក្រយ៉ាទៅ»ព្រះមហសីហ្វុងអុី យ៉ុនហ្គី យ៉ុនហ្គីល ជីមីន យីហ្វាងក៏បានយាងមកដំណាក់សម្រាប់សោយក្រយ៉ា(បន្ទប់សម្រាប់ហូបបាយតែមិនមែននៅកន្លែងចម្អិនអាហារទេ)
ចំណាយពេលសោយក្រយ៉ាជិតមួយសន្ទុំធំទើបពួកទ្រង់បានសោយក្រយ៉ារួចរាល់ក៏រៀបចំចេញដំណើរសមុទ្រដោយមានសម្លៀកបំណាក់តែពីរកំផ្លេតែប៉ុណ្ណោះពីព្រោះពេល្ងាចទើបពួកទ្រង់នឹងយាងត្រឡប់មកវិញ
«បិតាពួកយើងទៅណាហ្នឹង»រទេះសេះធំមួយដែលមានសេះរហូតដល់ប្រាំមួុយក្បាលសម្រាប់ទាញរទេះសេះឲ្យបម្លាស់ទៅខាងមុខមានយ៉ុនហ្គី យ៉ុនហ្គីល ជីមីន ព្រះមហេសីហ្វុងអុី យីហ្វាងនិង សៀវអុីង
«គឺពួកយើងត្រូវទៅផ្ទះលោកពូអ៊ុនវូ សឹ
ិនទើបបានទៅលេងសមុទ្រ»យ៉ុនហ្គីល ក៏បានងក់ក្បាលបញ្ជាក់ថាទ្រង់បានយល់ហើយចំណែកសេះវិញក៏បោលយ៉ាងលឿនសម្តៅមកផ្ទះ អ៊ុនវូ
ការផ្តល់មតិចំពោះសាច់រឿងគឺខ្ញុំចាន់ផ្តើមរាប់តាំងពីភាគមុនមកម្ល៉េះអញ្ចឹងខ្ញុំសង្ឃឹមថាអ្នកទាំងអស់គ្នានៅតែបន្ត💣🖐
Keo_theary 🐥⛅
YOU ARE READING
វណ្ណៈស្នេហ៍(ចប់)
Lãng mạn-តើស្នេហារបស់ពួកគេអាចទៅរួចដែរឬទេបើសិនជាពួកគេមានភេទដូចគ្នាហើយមានឋាន:ខុសគ្នាទៀតនោះ? -ស្នេហាដែរកើតចេញពីការស្រលាញ់ភេទដូចគ្នាវាមិនមែនជាស្នេហានោះទេប៉ុន្តែវាគ្រាន់តែជាអារម្មណ៍ -តើពួកគេនឹងត្រូវប្រឈមមុខជាមួយនឹងបញ្ហាអ្វីខ្លះបើសិនជាពួកគេស្រលាញ់មនុស្សដែលមានភេទដ...
