វណ្ណៈស្នេហ៍(ចប់)

នឹក

   មេឃក៏ចាប់ផ្តើមបាក់ងងឹតយ៉ុនហ្គី ក៏សម្លឹងមើលមកខាងក្រៅតាមចង្អួចថ្ងៃនេមានផ្កាយច្រើនណាស់ឡើងពេញមេឃ
«យើងលែងបានមើលផ្កាយជាមួយនឹងឯងទៀតហើយ យើងលែងបានឱបឯងទៀតហើយ យើងចង់ហូបម្ហូបដែរឯងធ្វើទៀតណាស់»យ៉ុនហ្គី សម្លឹកមើលមកតាមបង្អួចនិយាយម្នាក់ឯងនឹកឃើញកាលដែរខ្លួនធ្លាប់ដេកមើលផ្កាយជាមួយនឹងជីមីន ពេលរងារបានឱបជីមីន នឹកម្ហូបដែរជីមីន ធ្លាប់ធ្វើយ៉ុនហ្គី សម្លឹងមើលផ្កាយមួយសន្ទុះធំទើបចូលផ្ទុំព្រឹកថ្មីក៏បានឈានចូលមកដល់នៅក្នុងរនគចូវសម្លេងតឹងសរសៃរ-ករវាងស្តេចហ្វុង នឹងព្រះនាងសៀវ លាន់ឭពេញរាជដំណាក់
«បុត្រមិនរៀបអភិសេគទេបិតាកុំបង្ខំបុត្រតើបានទេ?បុត្រធុងណាស់ព្រះអង្គម្ចាស់យ៉ុនហ្គី នោះមិនដឹងថាព្រះភ័ក្រយ៉ាងមិចផងសង្ស័យតែបុត្រនៅជាមួយគេត្រូវគ្រាំព្រះទ័យសង្គត់ដោយសារតែពពួកលោ្មមកាមស្រីឆ្វេងស្តាំមិនខ្វល់ពីបុត្រទៅ»ព្រះនាងសៀវអុីង ស្រែកគំហ៊កត្រឹងសរសៃរ-កទៅកាន់ស្តេចហ្វុង ប្រកែកមិនព្រមតាមរាជបំណងស្តេចហ្វុង
«ចាត់ទុកថាធ្វើដើម្បីបិតាម្តងទៅ»ស្តេចហ្វុង មានព្រះរាជបន្ទូលអង្វរ-កទៅកាន់បុត្រីទ្រង់
«ក៏បាន»មានបន្ទូលរួចព្រះនាងសៀវអុីង ក៏យាងទៅបាត់
កាត់
  បើកក្រឡេកមកមើលហាងមីរបស់ជីមីន វិញមានមនុស្សច្រើនដូចដើមតែជីមីន ក៏ហត់មិនធម្មតាដែរដោយសារតែម្នាក់ឯងហត់ឡើងវិញក្បុងមិនដូចជាពេលដែរមានយ៉ុនហ្គី ជួយទេគឺមិនសូវហត់
កាត់
  នៅក្នុងរាជវាំងយ៉ុនហ្គី កំពុងតែនៅដំណាក់កាត់សម្លៀកបំពាក់សម្រាប់ឡើងគ្រងរាជមានជាងកាត់ដេរដែរមានជំនាញនឹងមានស្នាដៃល្អៗកុំពុងតែវាស់ព្រះកាយទ្រង់
«ហុើយ យើងពិតជាធុញខ្លាំងណាស់ថ្មើរណាបានហើយ?»យ៉ុនហ្គី ចាប់ផ្តើមក្រពុលមុខនឹងជាងកាត់ដេរដែរមានម្នាក់វាស់ដៃទ្រង់ឯម្នាក់ទៀតវាស់ខ្លួនប្រាណទ្រង់ឯម្នាក់ទៀតក៏វាស់ចង្កេះទ្រង់
«ជិតរួចហើយព្រះរាជបុត្រ»ជាងកាត់ដេរចាប់ផ្តើមភ័យពេលដែរយ៉ុនហ្គី មានអាការ:ធុញនឹងពួកគេខ្លាចថានឹងដាវ់ក្បាលទេ
«រួចហើយមែនទេ?មិចក៏មិនឆ្លើយ?»យ៉ុនហ្គី សួរទៅកាន់ជាងកាត់ដេរទាំងនោះតែពួកគេមិនមាត់ទាល់តែសោះ
«រួចហើយក្រាបទូល»ជាងកាត់ដេរទាំងនោះចាប់ផ្តើមភ័យកាន់តែខ្លាំងក៏នាំគ្នាលត់ជង្គង់ចំណែកឯយ៉ុនហ្គី ក៏ដើរចេញទៅបាត់

បើសិនជាអាចសូមជួយផ្តល់មតិចំពោះសាច់រឿងផង
Keo_theary