ESMER ( ESMER SERİSİ -3)

Bölüm 5

Senem

"Bugün okulun ilk günüydü ve ben ilk defa bir yanım eksik bir şekilde yeni hayatıma merhaba diyecektim. Evet poyraz ve dorukla aynı okulda olmam işime gelirdi,bu fazladan poyraz demek,çokca doruk olmaktı ama Nefes olmadan olmazdı ki.. olamazdı.. ben ondan başkasına nasıl güvenecektim,nasıl konuşacaktım…."

Aptal gibi kendimi avutuyordum “kendine gel kızım,2 ay oldu seni arayıp sordu mu? Sormadı! Hep bunu istemiş işte!” diye kendi kendine kızdı genç kız. Aynadaki görüntüsüne son kez bakıp zaten kısa olan eteğini biraz daha kısaltmış,açık olan saçlarını elleriyle havalandırıp odasından çıkmıştı..

Mert bey kızını kapıda bekliyordu.. “hadi ama kızım!”

Senem “geldim babacığım! Tamam!”

Mert bey kızını şöyle baştan aşağı süzdü ve kaşlarını çatıp “artık pantolon giyme diye bir şey var. Sence de bu etek biraz uzun değil mi?” diye söylendi kinayeli bir anlatımla…

Senem ise gözlerini devirip “anneeeeeeeeeeeeeee,ben kaçtım!” demiş ve arabaya koşup ön koltuğa oturmuştu.. mert ise başını hayır anlamında sallayıp ona bakmakta olan mehirine bakıp gülümsemiş ve sinsi sinsi adımlarla karısına yaklaşmıştı…

Mehir “hımm,kızımız bugün büyüdü.”

Mert “bence hala küçük!”

Mehir “hahah,aşk olsun mert.onun büyüdüğünü ne zaman kabulleneceksin Allah aşkına!”

Mert “bir düşüneyim. Hiçbir zaman!”

Mehir’in kahkahası arttıkça mertin keyfi daha da yerine geliyordu.. karısının bu kadar sevgi dolu olması ve bu kadar çok onu sevmesi,kendisini sevmesini merti çok mutlu ediyordu.. “neyse ben gideyim hayatım,aksi takdirde evden çıkamayacak nedenler bulmaya başlayacağım.” Dedi karısına öpücükler kondurarak..

Mehir “tamam hayatım,git artık! Senem gelecek şimdi.mertttt!”

Senem arabada bunalmış dışarı çıkıp eve doğru söylene söylene yürümeye başlamıştı.. “baba ya hadi ama---“ diyemeden sözlerini yutmuş ve tamamen eski havasına geri dönmüştü genç kız..

Senem “hayır bu bir kabus olmalı. Ah tanrım iğrençsiniz! Ebeveyn şeyi aman tanrım ölmek istiyorum,bu bir kabus ne yani birbirinizi sevmek için okulumun ilk gününü bulmanız şart mıydı? Derdiniz ne sizin? Bana kardeş yapmak mı? Hııı? Kardeş mi? Ben kardeş falan istemem! Yerimi kimseye vermem! Öldürürüm onu? Tanrım hala birbirinize yapışıksınız,Allah aşkına gidin odanıza!” demiş ve yürüye yürüye otobüs durağına gitmeye başlamıştı..

Mert ve Mehir ise az önce olanları sindirmeye çalışıyordu.. mert bir kolunu Mehir’den çekip “az önce olanlar?”

Mehir “hımm,evet hayatım!”

Mert “senem sence gerçekten bizim kızımız mı?” dedi gülümseyerek…

Mehir “aahhhh,kesinlikle hayatım,onun kanında % 100 arap kanı  var ondan bu kadar asi ya!” demiş ve iki çift de gülme krizine girmişti..

Mert “neyse hayatım ben şu kaçağı yakalayayım da başıma bela açmasın okulun ilk gününde!” demiş evden dışarı çıkıp arabasına atlamış,senemi yolun yarısında bulmuş ve arabaya binmesini isteyecekken bir de bu küçük esmer çikolatadan azar yemişti..

Senem “nerde kaldın? Hiç gelmeyeceksin sandım! Eylül güneşinden nefret ettiğimi biliyorsun baba! Ve kaç kişi bana bakıp laf attı biliyor musun sen? Ahh, siz ebeveynler bir de bana büyümemi söyleyip duruyorsunuz! Ya size ne demeli!”

Mert daha fazla dayanamayıp “senem artık susmayı düşünüyor musun?”

Senem babasına bakıp “elbette hayır!”