Onları bir araya getiren bir kader vardı ortada... Ağlatan... Nefret ettiren... Acı çektiren ve güldüren... Ne olursa olsun bir arada kalmalarını sağlayan bir kader... Esmer'di onlar... Sonsuza dek öyle kalacak, kim ne derse desin hep birlikte olaca...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-20.bölüm-
Ezginin gitmesi ile durulan ve doruğun oynadığı oyun ile heyecan kat sayısı tavan yapan gençler televizyonun karşısında sessiz sessiz oturuyorlardı. Talu hanım ve mehir mutfaktan çıkıp Anıl ve Doruğa “bu akşam bizde yemeğe kalın” demişler ama doruğun kabul etmemesi ile herkesin sus pus olması bir olmuştu yeniden. Doruk “ben gidiyorum Talu Teyze kendinize iyi bakın! Başka bir gün yeriz ya.” Talu “aaa oğlum. Ama burada kalacaksınız ya. Mantı açtım ben sabahtan. Sarımsaklı yoğurdu falan.” Doruk gülerek talu’nun yanına gitmiş ve yanaklarının sıkıp öperek “sana ölürüm ben Talu teyzem ama gerçekten gitmeliyim. Anıl burada o öküz yer benim tabağımı.”dedi göz kırparak. Anıl ise”tabiî ki ya,bırakın gitsin Talu Teyze.ben yicem onun yemeklerini.”demişti gülerek. Poyraz ayağa kalkıp doruğu omzuna vurmuştu. Doruk ise “kızlar görüşürüz.” Demişti ve nefesin tepkisini beklemişti. Nefes doruğa dönmeden “görüşürüz”demekle yetinmiş ve oturduğu yerden kalkıp odasına çıkmıştı. Doruk arkasından bakakalınca poyraz söze girmiş ve “merak etme,kızgınlığı sana değil!” Doruk “ya tabi. Fırtına öncesi sessizlik oğlum bu. Neyse hadiyin görüşürüz.” Demiş ve yürüyerek eve doğru gitmeye başlamıştı. *** Sofrayı hazırlayan Senem bir dakikalığına yukarı çıkıp Nefes’e bakmış ve yanına uzanıp “neyin var?” diye sormuştu. Nefes “uyuyorum.” Senem “neyin var dedim ama?” Nefes “doruğu öldürmek istiyorum. Parça parça kesip millete dağıtmak istiyorum.” Senem gülerek “öküz olabilir ama etinin yendiğini sanmıyorum.” Nefes de gülerek “offf. Neyse napıyoruz?” Senem “neyi ne yapıyoruz?” Nefes “şiir yarışması yaklaşıyor senem, ne zaman çalışmayı düşünüyorsunuz?” Senem “ay o benim aklımdan tamamen çıkmış ya!” Nefes senemin burnunu sıkıp onu kendine çekmiş ve “yemekte kamuoyuna bu kararı abime duyuralım. Bir an önce çalışmalara başlayın.” Senem “haklısın.” Nefes “bu arada… ben yokken ezgi ile aranızda ne oldu?” Senem nefesin bunu sorması üzerine titredi. Ona söyleyebilirdi ama şuan için bunu gerekli görmedi. Senem geçiştirerek “amannnnn,her zamanki olaylar işte. Sevgilimden uzak dur esmer. Ben ailedenim esmer. Sen böylesin şöylesin senem.”diyip durdu dedi.. Nefes “hm. Eğer canını sıkacak bir şey yaparsa” Senem “söyleyeceğim.” Dedi.. ve devam etti “hadi açım ben. Yemek yiyelim gece daha uzun.” Nefes “öyle mi?” Senem saçlarını yana atarak “herhalde kızım. Listede yok yok! Birinci sırada gönlümün fatihi Poyraz Altun. Sonra Yusuf var ve ve ve en sona Yağız Vahapzade var.” Nefes “yağız ne alaka?” Senem “eh,onu da sen anlatacaksın nefes hanım.” Demişti kol kola odadan çıkıp giderlerken.. *** Doruk ise bu sırada eve varmış ve kapının açılmasını bekliyordu. Lala’sı kapıyı açınca doruk derin bir nefes alıp vermiş ve içeri girmişti. Salonun tam ortasında durup bir elini cebine sokmuş bir halde “babam daha gelmedi mi lala?”diye sormuştu. Lala “hayır oğlum. Sen iyi misin?” Doruk lalasına bakıp “niye kötü gibi mi duruyorum?” Lala “o günkü gibisin de..” Doruk lalaya doğru ilerleyip “hangi gün kü?” Lala “annenin ölümünden sonraki gün gibi..” Doruk bir an ifadesiz bir şekilde lalaya bakmış ve onun kendisine dokunmak isteyen ellerinden kaçarak “size öyle geliyor! İyiyim ben sadece yorgunum o kadar. Yemek yemeyeceğim.”dedi merdivenlere yönelirken. Lala “ama..” Doruk arkasını dönmeden “ama’sı yok lala! Test çözmem gerek. Merak etme acıkırsam eğer gelir kendim hazırlarım. Şimdi müsadenizle efendim!” demiş ve odasına doğru yürümeye başlamıştı.. Poyrazlar ise sofrada bugün olan olayları babalarına anlatmakla meşguldü.. Altuğ ve Aktan Bey “hahaha,Doruk tam bir fırlama. Bizde öyleydik zamanında ama o çocuk hayat dolu.” Demişlerdi. Poyraz “ya tabii. O hayatı da ben alcam elinden böyle giderse..” demişti seneme bakarak… Talu “uğraşmayın benim oğlumla ya. Ne güzel işte hem kendini hem de sizi eğlendiriyor.” Poyraz “bak orası doğru anne ama..” Anıl “ama çok fazla şey yaşıyor içinde ve bu durum onun için hiç sağlıklı değil.” Aktan “düzelecektir. Bu kadar endişe etmeyin. Yalnız kalmak istiyorsa yalnız bırakın,kendine geldiğinde size geri gelecektir. Tamam mı nefes?” Nefes burun kıvırarak “ilgilenmiyorum.” Dedi.. Senem’e bakarak kaş göz işareti yapmıştı. Senem “şey,biliyorsun. Şiir yarışması yaklaşıyor ve biz hiç prova yapmadık. Nasıl yapacağız?” Poyraz seneme bakıp “doğru ya. Ben onu unutmuşum. Nasıl yapalım ki?” Senem “bence şöyle yapalım. Teneffüs aralarında ve boş olduğumuz zamanlarda çalışalım.” Poyraz gülümseyerek “iyi tamam” demiş ve tabağındakilerle oynamayı bırakıp yemeğine başlamıştı..
