ESMER ( ESMER SERİSİ -3)

Bölüm 23

-23.bölüm-

Uzun bir an gibi gelen o kısa bakışmanın ilk şokunu üzerinden atan Nefes derin bir nefes alıp konuşmaya çalışmıştı.

Nefes “burada ne işin var?”

Gelen yağız’dı..

Yağız “Yusuf bunu Seneme vermemi istedi. Ben de ona nasıl ulaşacağımı bilmediğim için,sana getirmem gerektiğini düşündüm.” Dedi..

Nefes “hm,bir dakika uzun zamandır mı kapıdasın sen?”

Yağız “yok,daha yeni geldim ama buradan bir çocuk çıkıyordu. Onunla çarpıştım kapının önünde.” Dedi..

Nefes “anladım” dedikten sonra gözü yerde duran siyah eldivene kaydı. “bu senin mi?”

Yağız Nefesin baktığı yöne bakıp “hangisi? Ah,yok benim değil! Demin ki lavuğundur.” Dedi sinirle..

Nefes bir adım atıp dışarı çıkmış ve yerdeki eldiveni alıp Yağıza bakarak “tartıştınız mı?”

Yağız “öküz gibi çarptı ama özür dilemedi.”

Nefes “hm” dedi düşünceli bir şekilde ve istemeden de olsa çalışan bir araba sesi duydu. Koşar adımlarla evin önüne çıkan Nefes uzaklaşmakta olan siyah bir araba gördü. Elinde siyah bir eldivenle kalakalan Nefes ilerde o eldivenin kendi kaderi olacağından habersizdi..

***

Ateş ise arabaya büyük bir sinirle binmiş ve dikiz aynasından o evden çıkan kişiye bakmıştı.

Yavuz “tanıyor musun?”

Ateş “kimi?”

Yavuz “dikizlediğin kızı! Yolu yarıladık ama hala gözün arkada!”

Ateş “çünkü hala içeri girmedi de ondan. Baksana az önceki tartışmayı bizimkilere anlatmak yok! Ben kıl olduysam onlarda kıl olur biliyorsun!”

Yavuz “anlaşıldı komutanım!”

Ateş “haha,daha komutan olmamıza çok var oğlum!hadi şuradan döneceksin. Evin önünde siyah jaguar var dedi Poyraz!”

Yavuz “Jaguar ha! Doruk ağzının tadını biliyor!” dedi.

Ateş ise gülerek “doğru biliyor. Paranın da,kızın da , yemeğin de,arabanın da iyisini biliyor!” dedi..

C blok’un önüne geldiklerinde arabayı durdurup el frenini çekmişler ve önden yavuz arkadan da ateş inmişti. Poyraz’ın kapıyı açması ile Yavuz, Poyraz’a gidip sarılmış ve sesli bir kahkaha atıvermişlerdi.

Yavuz “oh,özlemişim be abi.”dedi gülerek..

Poyraz da “ben de oğlum ben de lan.” Demiş ve kendisine doğru ağır ama gülen gözlerle yürümekte olan arkadaşına doğru ilerleyerek “sizin gibi makam sahibi birini burada görmek büyük şeref komutanım!” demişti.

Ateş kollarını iki yana açarak “neden hepiniz bana komutanım diyorsunuz? Askeri okulda okuyorum diye komutan olacak değilim ya!” dedi gülerek..

Poyraz “Ateş!”

Ateş “nasılsın abi?”

Poyraz “hoş geldin ağabey!”dedi ve Ateşe sarıldı. kahkahaları heryerde yankılanan iki gencin kaynaşması çok güzeldi. Poyraz elini omzuna attığı Ateş’e “ben Geceyi de getirirsin sanmıştım?”dedi gülerek..

Ateş ise “hee,bir o eksikti zaten değil mi ağabey?” demişti. Etrafına bakınıp “benimki nerde?” demişti gülerek..

Doruk mutfaktan çıkıp “seninki sana elleriyle kahvaltı hazırlıyor öküz!” demiş ve Doruk’a bakıp “görmeyeli sen uzadın mı? Pazı da yapmışız? Ne oluyor lan sana?” demişti.